Чароўны снежань

Да самага казачнага свята года засталося ўсяго... пяць пятніц. Не ведаю, як вы, а я пачала ўжо рыхтавацца. Яшчэ напрыканцы кастрычніка купіла папяровыя пакуначкі для будучага адвент-календара. На днях аздобіла іх адмысловымі налепкамі з датамі і запоўніла прыемнымі сюрпрызамі. І заўтра зранку, пакуль мае хлопчыкі спяць, павешу гэтую прыгажосць на сцяне на кухні. Адвент-календары дораць, як правіла, дзеткам. Але сёлета я падумала: а чаму б не зрабіць час чакання святаў чароўным не толькі для сына, але і для нас з мужам таксама.

Традыцыя дарыць «адвенты» паходзіць з XІX стагоддзя. Выраблялі іх з кардоннай ці драўлянай каробачкі, унутры якой рабілі адтуліны і клалі туды цукеркі з пажаданнямі. Дзеці штодня з 1 да 24 снежня адкрывалі па адным пранумараваным «акенцы», а ўжо ў дзень каталіцкіх Каляд атрымлівалі вялікі падарунак. То-бок з дапамогай такога календара можна было адлічваць час да свята, дадаючы крыху цудаў у кожны зімовы дзень.

Сёння па ўсім свеце пачалі ўзгадваць гэту добрую традыцыю, прыўносячы ў яе шмат крэатыву. Гэта датычыцца як колькасці «акенцаў», так і іх напаўнення. Хтосьці робіць адвент на 7 дзён, хтосьці — на 14. Каляндар, які зрабіла я, наогул разлічаны на цэлы месяц, ажно да самага Новага года. Прычым сёлета я вырашыла не абмяжоўвацца толькі ласункамі і білетамі ў цырк ды ў кінатэатр на навагодні фільм, а дадала ў адвент цікавыя заданні, якія дапамогуць не проста няспешна падрыхтавацца да свят, але і яшчэ больш з’яднаць нашу сям’ю. Бо, пагадзіцеся, няма нічога важней за час, праведзены разам. Можна было, вядома, купіць гатовы адвент (цяпер у продажы нерэальная колькасць усялякіх варыянтаў). Але я за тое, каб напоўніць пакуначкі самастойна, бо ніхто, акрамя нас, не ведае лепш інтарэсы нашых блізкіх. Для натхнення дзялюся некаторымі ідэямі для ўтульных сямейных вечароў са свайго «адвента».

Напоўніце дом навагоднім водарам з дапамогай цытрусавых вожыкаў. Для гэтага дастаткова праткнуць лупіну апельсінак ці мандарынак палачкамі гваздзікі і раскласці па ўсіх пакоях. У такой чароўнай атмасферы напішыце ўсёй сям’ёй ліст Дзеду Марозу, у якім папрасіце не толькі падарунак для сябе, але і штосьці для кагосьці з блізкіх (я абавязкова заўсёды прашу штосьці нематэрыяльнае, тым самым паказваю прыклад сыну). Можна пайсці ў парк і пакарміць вавёрак і птушак, яшчэ лепш — зрабіць з татам кармушку, якую павесіць на вуліцы і штодня падсыпаць туды нясмажаныя семачкі. Разам з дзецьмі збярыце цацкі, з якіх яны выраслі, і падарыце таму, каму яны больш патрэбныя. Зрабіце навагоднія паштоўкі сваімі рукамі бабулям і дзядулям і дашліце па пошце. Раздрукуйце сямейныя фотаздымкі за мінулы год і наклейце разам у сямейны альбом, абавязкова дадайце памятныя смешныя подпісы. Прыдумайце і намалюйце дзесяць розных ялінак. Потым гэтымі малюнкамі ўпрыгожце пакой. Можна зладзіць спаборніцтвы паміж дзецьмі і дарослымі, хто намалюе хутчэй і ў каго елкі атрымаюцца больш разнастайныя. Я заўважыла, што дзеці больш ахвотна выконваюць заданні, калі бацькі не застаюцца ўбаку, а таксама актыўна ўдзельнічаюць. Дастаньце з каробкі «зімнія» кнігі (альбо вазьміце ў бібліятэцы) і чытайце штовечар услых перад сном. Прыгатуйце імбірнае печыва і распішыце яго глазурай пад навагоднюю музыку. Упрыгожце ёлку ўсёй сям’ёй, упакуйце падарункі сваякам, прычым абгортку можна зрабіць сваімі рукам (як варыянт, дапамажыце дзецям намазаць пальчыкі фарбамі, і няхай яны пакінуць вясёлкавыя адбіткі на паперы). Яшчэ я запланавала два цікавыя эксперыменты на вуліцы. Праверыць, што адбудзецца з выдзьмутымі мыльнымі бурбалкамі (пішуць, што, каб яны замерзлі, мароз павінен быць не ніжэй за −15 градусаў). А таксама аздобіць сцяжынку да дому самаробнымі ледзянымі падсвечнікамі. Для гэтага ў паветраныя шарыкі заліваецца вада і кладзецца ў маразільнік. Потым у ледзяных шарах, якія атрымаліся, свідруюцца адтуліны, куды ставяцца маленькія свечкі і запальваюцца.

І ўвогуле... Настрой сабе і іншым можна дзень за днём ствараць сваімі рукамі. Бо менавіта дбаючы пра радасць іншых, мы нейкім чароўным чынам знаходзім сваю ўласную.

Надзея ДРЫНДРОЖЫК