Біты, рытмы і мелодыя... Але ўсё гэта — толькі пры дапамозе голасу чалавека. Менавіта гэты інструмент з’яўляецца асноўным складнікам бітбокса. Мы паразмаўлялі з трыццацігадовым Ільёй Данільчыкам, бітбоксерам з Баранавіч, і даведаліся падрабязнасці работы ў гэтым музычным жанры.
Бітбокс уключае ў сябе спосабы стварэння кампазіцыі пры дапамозе рота, вуснаў, горла, голасу і часам рук. Ён таксама можа ўключаць спяванне, вакальны скрэтч, імітацыю работы з круцёлкамі, гукам духавых інструментаў, струн, дыджэй-скрэтчаў... Раней бітбокс быў цесна звязаны з хіп-хоп-культурай, часта згадваўся як «пяты элемент хіп-хопа», аднак пазней абмежаванні ў стылях перасталі мець значэнне. Тэрмін «бітбокс» часам выкарыстоўваецца для абазначэння вакальнай перкусіі ўвогуле.
— З самага дзяцінства мяне цягнула ў музычнае асяроддзе. Аднак жыццё павярнулася так, што я маю сярэднюю спецыяльную адукацыю электраслесара па рамонце электрычных машын. І гэта, вядома, не тое, што прыносіць задавальненне майму сэрцу. Прыкладна ў 2007 годзе дзякуючы даступнасці інтэрнэту я адкрыў для сябе такі кірунак, як бітбокс. Менавіта там упершыню ўбачыў, як хлопец сваім голасам робіць дзіўныя рэчы. Без музычных інструментаў ён ствараў музыку! Гэта ўзарвала мозг і бударажыць маё сэрца да сёння. Наогул, я лічу, што бітбокс пры правільным яго выкананні і падачы ператвараецца з навыку ў сапраўднае мастацтва.
Першае сваё выступленне наш герой прыгадвае з асаблівым трапятаннем і цеплынёй. Гэта быў 2009 ці 2010 год, Ілья ў якасці бітбоксера выступіў у роднай баранавіцкай школе № 14, чым выклікаў сапраўдны фурор.
— Сказаць, што аднакласнікі і настаўнікі былі ў шоку — нічога не сказаць.
Я купаўся ў промнях школьнай славы яшчэ некалькі дзён пасля выступлення. Потым з’явілася магчымасць паказаць свае здольнасці на вяселлі праз знаёмага вядучага. І я яшчэ раз пераканаўся ў тым, што хачу здзіўляць людзей і развівацца ў гэтым кірунку. Дзякуючы такім маленькім крокам стаў дастаткова вядомым бітбоксерам, якога запрашаюць на мноства мерапрыемстваў. Дарэчы, бацькі заўсёды падтрымлівалі мае ідэі, і тут тата дапамагае мне з увасабленнем ідэй.
Наш герой выступае на розных мерапрыемствах, як прыватных, так і дзяржаўных. Найбольш вядомымі з’яўляюцца «Брэнд года», «Тэлевяршыня», рэспубліканскі конкурс прафесійнага майстэрства «ProfSkіlls Belarus». Як заўважае суразмоўнік, за сямнаццаць гадоў усіх выступленняў ужо і не прыгадаеш. Акрамя таго, за плячыма ў яго не адзін прафесійны конкурс, у многіх ён займаў першыя месцы. З часам перастаў удзельнічаць у творчых спаборніцтвах. Цяпер вельмі часта выступае ў якасці запрошанага госця.
— Бітбоксінгу можа навучыцца практычна кожны і ў любым узросце. Але пры наяўнасці некаторых здольнасцяў авалодаць такім відам музычнага мастацтва будзе нашмат прасцей. А гэта пачуццё рытму, музычны слых і асновы вакальнага мастацтва. Таксама кожны бітбоксер мае свой непаўторны стыль. Ёсць адзін хлопец, падачу і ў цэлым выступленні якога я бяру як арыенцір для паспяховага прасоўвання свайго асабістага бітбокс-брэнда. Яго завуць Ілья Арэхаў. Цяпер я маю ўласнае бітбокс-шоу пад назвай «Магія голасу», дзе ствараю з нуля папулярныя трэкі пры дапамозе луп-станцыі. Гэта такі невялікі сэмплер, які накладвае гукі адзін на другі і непасрэдна голас самога бітбоксера. Яшчэ я прыдумаў некалькі цікавых імправізацый, у якіх раблю трэкі з галасоў гледачоў падчас сваіх выступленняў.
Ілья адзначае, што бітбокс дагэтуль з’яўляецца нечым дзіўным і цікавым, нестандартным і крэатыўным. Аднак у нашай краіне ён не асабліва папулярны і як кам’юніці ўжо разваліўся ў 2014–2015 гадах. Вядома, ёсць хлопцы, якія выступаюць на сцэне з бітбоксам, але іх вельмі мала.
— Я пажадаў бы пачаткоўцам-бітбоксерам у першую чаргу ісці да канца, не закідваць гэтую справу, бо вы пакуль яшчэ эксклюзіў. Апроч самой тэхнікі, займайцеся вакалам, спрабуйце некалькі музычных інструментаў. Эксперыментуйце, стварайце і не зважайце на насмешкі сяброў, аднакласнікаў, і тады ваша бітбокс-дрэва прынясе плён.
Ангеліна НОВІКАВА
Фота дадзена героем
З мастацтвам па жыцці.
Баявое ўзаемадзеянне найвышэйшага ўзроўню.
«Дзесяцігоддзі школьнае харчаванне нашых дзяцей будавалася на аснове зборніка рэцэптур».
