Майму сыну пашанцавала. У яго, акрамя бабуль ды дзядуль, ёсць яшчэ і цудоўная прабабуля. Калі Таццяна Віктараўна гасціла ў нас у вёсцы, яны вельмі шмат гулялі з Сымонам: будавалі замкі і дарогі з лега ды кубікаў, збівалі шчалчкамі з дошкі шашкі, раскладалі даміно...
Маёй прабабулі ў пачатку вайны было ўсяго сем гадоў.
