Да 1 верасня ў мастацкай галерэі «Універсітэт культуры» працуе фотапраект «Яны змагаліся за Радзіму: героі вайны — героі экрана ў фотааб’ектыве Міколы Гнісюка», прысвечаны выдатным акцёрам савецкага кінематографа, якія былі героямі не толькі на экране, але і самі прайшлі франтавымі дарогамі Вялікай Айчыннай вайны.
За апошнія 50 гадоў на «Беларусьфільме» гэта першы мастацкі спартыўны фільм. Здымкі праходзяць у маляўнічых месцах Беларусі — на Іслачы ў Кіяўцы, на Чыжоўскім вадасховішчы, у Заслаўі.
У народнага паэта Беларусі шмат вершаў пра Узбекістан і яго славутасці: нядзіўна, бо ў Ташкенце ён быў у эвакуацыі два з паловай гады. Пра гэта нагадалі падчас імпрэзы «Край-друг Узбекістан», якая адбылася ў Дзяржаўным літаратурна-мемарыяльным музеі Якуба Коласа. Падзея была адметная тым, што ў сценах «Дома Коласа» паказалі дакументальную стужку «Ташкенцкая торба», створаную кінамайстрамі студыі «Беларусьфільм» пры ўдзеле Агенцтва кінематаграфіі пры Міністэрстве культуры і турызму Рэспублікі Узбекістан і Кінастудыі дакументальных і хранікальных фільмаў Ташкента. Фільм атрымаў назву паводле паэтычнага сшытка, які Колас складаў у эвакуацыі.
Кіно, якое было подзвігам, кіно, якое рабілі героі... Пра іх ішла размова ў Музеі гісторыі беларускага кіно, дзе кіназнаўцы, архівісты і прадстаўнікі кінематаграфічнай супольнасці гаварылі аб тым, як рэальныя дакументы і ваенныя архівы, у якіх захоўваецца шмат кінаі фотахронікі, дапамагаюць лепш зразумець наша мінулае. Круглы стол на тэму «Кінафотадакумент як гістарычная памяць аб подзвігу савецкага народа ў Вялікай Айчыннай вайне» быў прысвечаны 80-годдзю Вялікай Перамогі.
Сапраўднае застанецца, нават калі мы ўжо завершым зямны шлях. Бо нішто не мае такой каштоўнасці, як слова, сказанае іншым, як памяць, якая сагравае праз гады, як святло асобы, што падказвае рух у патрэбным кірунку. Менавіта такія думкі ўзнікаюць пасля наведвання часовай экспазіцыі «Спадчына Дударава: слова, кадр, сцэна». Выстаўка пачала працаваць у Музеі гісторыі беларускага кіно (філіяле Нацыянальнага гістарычнага музея Рэспублікі Беларусь) і прысвечана 75-годдзю з дня нараджэння заслужанага дзеяча мастацтваў Беларусі, беларускага празаіка, драматурга Аляксея Дударава.
Рэжысёр, сцэнарыст Іван Паўлаў належыць да тых творцаў, для каго важна кожнай сваёй карцінай нагадваць гледачу пра значнае, вечнае, выклікаючы жывыя эмоцыі. З яго апошніх работ аўдыторыя прыгадае кінастужкі «Падрыў», «Час вярнуцца», якія апавядаюць пра лёсы людзей ва ўмовах вайны. Кожная з іх — не проста вандроўка ў гісторыю мінулага, але і магчымасць ацаніць учынкі герояў, натхніцца прыкладамі іх самаахвярнасці.
Цягу да літаратурных твораў, якія даюць магчымасць шматлікіх інтэрпрэтацый унутранага свету чалавека, матываў яго паводзін і могуць легчы ў аснову сцэнарыяў, маюць многія майстры кінамастацтва. Яна праявілася і ў творчасці Ларысы Шэпіцькі, якая стварыла мала кінапалотнаў, але, тым не менш, назаўсёды ўпісала сваё імя ў гісторыю сусветнага кінамастацтва.
Важныя ўрокі мінулага прапаноўваюць стваральнікі паўнаметражнага фільма «Мемарыяльныя комплексы Беларусі — 2», што ўбачыў свет на студыі анімацыйных фільмаў Нацыянальнай кінастудыі «Беларусьфільм». Гледачоў чакаюць пяць новых дакументальна-мастацкіх навел, у якіх распавядаецца пра месцы ўшанавання гісторыі і гераічнае мінулае нашага народа.
Напярэдадні Дня касманаўтыкі ў кінатэатры «Піянер» прэзентавалі дакументальны фільм «Наш космас». Яго на студыі «Летапіс» нацыянальнай кінастудыі «Беларусьфільм» стварыў рэжысёр-пастаноўшчык Дзмітрый Лось з камандай прафесіяналаў. Кінапраца прысвечана ўнёску Беларусі і беларусаў у асваенне касмічнай прасторы.
