Што моладзь можа палепшыць у «агульным доме»?

Пра гэ­та іш­ла га­вор­ка пад­час аб­мер­ка­ван­ня чар­го­ва­га эта­пу пра­ек­та БРСМ

Пра­ект Бе­ла­рус­ка­га рэс­пуб­лі­кан­ска­га са­ю­за мо­ла­дзі — ад­кры­ты дыя­лог «Мо­ладзь Бе­ла­ру­сі: тра­ды­цыі і бу­ду­чы­ня» — пра­цяг­ва­ец­ца. Не так даў­но ў Мін­ску прай­шла су­стрэ­ча ма­ла­дых лю­дзей з прад­стаў­ні­ка­мі дзяр­жаў­най ула­ды, твор­чай ін­тэ­лі­ген­цыі, ак­ты­віс­та­мі ма­ла­дзёж­на­га ру­ху роз­ных га­доў. Ігар Бу­зоў­скі, пер­шы сак­ра­тар БРСМ, які быў ма­дэ­ра­та­рам дыс­ку­сіі, пад­крэс­ліў, што су­стрэ­ча па­він­на даць штур­шок для раз­віц­ця ад­кры­та­га дыя­ло­гу. — Гэ­ты пра­ект — дыс­ку­сій­ная пля­цоў­ка для ўсёй мо­ла­дзі кра­і­ны: школь­ні­каў, сту­дэн­таў, пра­цу­ю­чых ма­ла­дых лю­дзей. На ме­ра­пры­ем­ства мы за­пра­сі­лі не толь­кі звы­чай­ных юна­коў і дзяў­чат з ак­тыў­най гра­ма­дзян­скай па­зі­цы­яй, але і тых, ад ка­го сён­ня за­ле­жыць ма­ла­дзёж­ная па­лі­ты­ка. Ігар Бу­зоў­скі пра­па­на­ваў усім удзель­ні­кам су­стрэ­чы ўя­віць на­шу кра­і­ну ў вы­гля­дзе бу­дын­ка, дзе кож­ная яго част­ка — пэў­нае мі­ніс­тэр­ства або ве­дам­ства. На­прык­лад, Мі­ніс­тэр­ства за­меж­ных спраў — дзве­ры, Мі­ніс­тэр­ства ўнут­ра­ных спраў — дах... Якія ж част­кі гэ­та­га на­ша­га агуль­на­га до­ма трэ­ба ўдас­ка­на­ліць? Пра­па­но­вы ад мо­ла­дзі не пры­му­сі­лі ся­бе ча­каць. Хтось­ці жа­дае, каб «дзве­ры» ста­лі больш шы­ро­кі­мі: сту­дэн­ты хо­чуць больш шчыль­на кан­так­та­ваць з ра­вес­ні­ка­мі з ін­шых кра­ін. Хтось­ці ха­цеў бы па­вя­лі­чыць «ак­та­вую за­лу»: маў­ляў, мо­ла­дзі не ха­пае пля­цо­вак для са­ма­рэа­лі­за­цыі. Які­мі ж па­він­ны быць гэ­тыя пля­цоў­кі? Сту­дэнт­ка Бе­ла­рус­ка­га дзяр­жаў­на­га ўні­вер­сі­тэ­та куль­ту­ры і мас­тац­тваў пра­па­на­ва­ла на­да­ваць больш ува­гі раз­віц­цю ма­ла­дзёж­на­га ін­тэр­нэт-тэ­ле­ба­чан­ня. — У све­це яно з кож­ным го­дам ста­но­віц­ца ўсё больш па­пу­ляр­ным, — за­яві­ла дзяў­чы­на. — Як вя­до­ма, ма­ла­дыя лю­дзі ма­ла гля­дзяць тэ­ле­ві­зар, а то і зу­сім не ўклю­ча­юць яго. За­тое вель­мі шмат ча­су пра­во-д­зяць у ін­тэр­нэ­це. Па­лі­то­лаг і пуб­лі­цыст Ва­дзім ГІ­ГІН на­ступ­ным чы­нам ад­рэ­ага­ваў на за­ўва­гу, што ў на­шай мо­ла­дзі не ха­пае пля­цо­вак для са­ма­рэа­лі­за­цыі. Па яго мер­ка­ван­ні, маг­чы­мас­ці ёсць, і га­лоў­нае — іх шу­каць. Са­праў­ды, усё за­ле­жыць ад ча­ла­ве­ка і яго па­мкнен­няў, мэт. Не­здар­ма ж у вя­до­май пес­ні ёсць та­кія сло­вы: «Вар­та толь­кі за­ха­цець, мож­на і зор­кі з не­ба да­стаць». Гэ­тую ж ідэю пад­тры­маў Аляк­сей КРЫЎ­ДЗЕН­КА, стар­шы­ня Са­ве­та ве­тэ­ра­наў кам­са­мо­ла, пі­я­нер­ска­га і ма­ла­дзёж­на­га ру­ху пры Цэнт­раль­ным ка­мі­тэ­це БРСМ: — Важ­на вы­ка­рыс­тоў­ваць іні­цы­я­ты­ву «зні­зу» — ад са­міх школь­ні­каў, сту­дэн­таў, пра­цоў­най мо­ла­дзі. У той жа час ён вы­ка­заў мер­ка­ван­не, што за­раз ма­ла яр­кіх і ці­ка­вых ма­ла­дзёж­ных ак­цый. — Па­мя­та­е­це, як у свой час з'я­віў­ся «Клуб вя­сё­лых і зна­ход­лі­вых»? Та­ды ў яго ўцяг­ну­ла­ся ве­лі­зар­ная коль­касць мо­ла­дзі. Гэ­ты рух вель­мі па­пу­ляр­ны і за­раз. Або кон­кур­сы «Ало, мы шу­ка­ем та­лен­ты», «А ну-ка, хлоп­цы», «А ну-ка, дзяў­ча­ты»... Гэ­тыя ак­цыі ў свой час ста­лі штурш­ком для ўзнік­нен­ня цэ­лых ма­ла­дзёж­ных ру­хаў! Тыя ж сту­дэнц­кія бу­даў­ні­чыя атра­ды ста­лі сты­лем жыц­ця для дзя­сят­каў ты­сяч хлоп­цаў і дзяў­чат. Пад­час су­стрэ­чы ўзні­ма­лі­ся і на­ба­ле­лыя ма­ла­дзёж­ныя праб­ле­мы. На­прык­лад, раз­мер­ка­ван­не. Сён­ня мно­гія ўспры­ма­юць яго як аса­біс­тую тра­ге­дыю. Але ж пер­ша­па­чат­ко­ва яно па­він­на пры­но­сіць ка­рысць як дзяр­жа­ве, так і ма­ла­дым лю­дзям — усё ж та­кі ёсць га­ран­тыя пер­ша­га пра­цоў­на­га мес­ца. З гэ­тай пры­чы­ны мно­гія з пры­сут­ных вы­сту­пі­лі за тое, што раз­мер­ка­ван­не па­трэб­на і за­раз. Яшчэ ад­но пы­тан­не: ці жа­да­юць ма­ла­дыя лю­дзі іс­ці на дзяр­жаў­ную служ­бу? Спа­чат­ку на яго ста­ноў­ча ад­ка­за­лі ўсе ўдзель­ні­кі су­стрэ­чы: ві­даць, ду­ма­лі, што ім вось-вось пра­па­ну­юць пра­цу ў Ад­мі­ніст­ра­цыі Прэ­зі­дэн­та, Мін­скім гар­вы­кан­ка­ме ці пар­ла­мен­це. Але пы­тан­не ўдак­лад­ні­лі: а хто га­то­вы ад­пра­віц­ца, умоў­на ка­жу­чы, у Кі­раў­скі рай­вы­кан­кам на па­са­ду спе­цы­я­ліс­та пер­шай ка­тэ­го­рыі? Ру­кі не пад­няў ні­хто. Ва­дзім Гі­гін звяр­нуў ува­гу і на праб­ле­му, якую з мо­лад­дзю аб­мяр­коў­ва­юць не час­та і якая вы­зы­вае не­ад­на­знач­ную рэ­ак­цыю ў гра­мад­стве, — нар­ко­ты­кі. — З ад­на­го бо­ку, сён­ня ў нас ідзе ба­раць­ба са спай­са­мі — і гэ­та пра­віль­на. З ін­ша­га бо­ку, ёсць ма­ла­дыя лю­дзі, якія вы­сту­па­юць за ле­га­лі­за­цыю нар­ко­ты­каў. Гэ­та трэ­ба аб­мяр­коў­ваць? Ві­даць, трэ­ба. І ка­лі мы су­праць ле­га­лі­за­цыі, то па­він­ны рас­тлу­ма­чыць ча­ла­ве­ку, які пад­трым­лі­вае яе, ча­му мы су­праць. * * * Як ба­чым, на су­стрэ­чы за­кра­на­лі­ся са­мыя роз­ныя праб­ле­мы. Бу­дзем спа­дзя­вац­ца, што пра­ект «Мо­ладзь Бе­ла­ру­сі: тра­ды­цыі і бу­ду­чы­ня» пад­штурх­не мо­ладзь па­дзя­ліц­ца мер­ка­ван­ня­мі, ідэ­я­мі і праб­ле­ма­мі. А ўла­ды, у сваю чар­гу, пры­слу­ха­юц­ца да ма­ла­до­га па­ка­лен­ня. На­дзея ЮШ­КЕ­ВІЧ.