У марсіянскага метану знайшлі падабенства з вылучэннямі зямных мікробаў

Марсаход Curiosity вымераў долі ізатопаў вугляроду ў малекулах марсіянскага метану, вынятых з некалькіх дзесяткаў узораў марсіянскіх горных парод. Яго ізатопны склад апынуўся блізкі да газу, які выпрацоўваюць зямныя бактэрыі, вынікі даследавання апублікаваў навуковы часопіс працы Нацыянальнай акадэміі навук, перадае ТАСС.

«У гэтых узорах амаль цалкам няма вугляроду-13, што робіць іх падобнымі на паклады самых старажытных парод бактэрыяльнага паходжання, якія сфармаваліся на месцы сучаснай Аўстраліі 2,7 млрд. Пакуль мы не можам выключыць таго, што на Марсе гэтыя адклады маглі сфармавацца і без удзелу жывых арганізмаў», — распавёў адзін з аўтараў даследавання, прафесар Пенсільванскага ўніверсітэта (ЗША) Крыстафер Хаўз.

Першыя сляды метану на Марсе Curiosity знайшоў у 2013 годзе. Пасля яго інструменты зафіксавалі яшчэ некалькі буйных выкідаў гэтага газу, якія, аднак, не ўдалося пацвердзіць пры назіраннях арбітальных марсіянскіх зондаў. Таму навукоўцы не прыйшлі да адзінага думку аб існаванні гэтых выкідаў і іх магчымай прыродзе.

Адсутнасць вугляроду-13 у падобных зямных пародах звязана з тым, што ферменты жывых істот больш актыўна ўзаемадзейнічаюць з больш лёгкімі атамамі вугляроду-12 у малекулах метану, вуглякіслага газу і розных «цаглінак жыцця». Гэта прыводзіць да таго, што доля вугляроду-13 ў клетках жывых істот і ў пародах, якія сфармаваліся з іх удзелам, будзе значна ніжэй значэнняў, характэрных для нежывой прыроды.

Пакуль нельга казаць, што пароды з кратэра Гейл сфармаваліся ў аналагічных умовах. Для гэтага неабходна дакладна вымераць долі ізатопаў вугляроду ў іншых узорах марсіянскіх парод, а таксама вывучыць яго кругазварот паміж атмасферай і літасферай.

Гэта трэба, каб выключыць магчымасць таго, што падобныя суадносін вугляроду-12 і вугляроду-13 не маглі паўстаць у выніку ўзаемадзеянняў марсіянскіх парод і ўльтрафіялетавага выпраменьвання, а таксама траплення вялікіх колькасцяў вугляроду-12 на Марс з космасу. Адсутнасць падобных сведчанняў дазволіць навукоўцам прыступіць да першых сур’ёзных пошукаў слядоў марсіянскага жыцця, падсумавалі Хаўз і яго калегі.

Прэв’ю: pixabay.com