5 снежня ў Доме дружбы на вуліцы Захарава г. Мінска адбылося мерапрыемства, прысвечанае 220-й гадавіне з дня нараджэння рускага паэта і мысліцеля XIX стагоддзя Фёдара Цютчава.
Ва ўтульнай зале сабраліся дыпламатычныя работнікі, члены Саюза пісьменнікаў Беларусі і Беларускага таварыства дружбы і культурнай сувязі з замежнымі краінамі, выкладчыкі і студэнты сталічных вышэйшых навучальных устаноў, аматары паэзіі.
Вядучы — старшыня Мінскага гарадскога аддзялення Саюза пісьменнікаў Беларусі паэт, празаік Міхась Пазнякоў адкрыў мерапрыемства.
Са словамі прывітання да прысутных звярнулася трэці сакратар пасольства Расійскай Федэрацыі ў Рэспубліцы Беларусь Марына Ягорава.
Увесь вечар гучалі вершы і песні класіка на рускай і беларускіх мовах у выкананні паэтаў і празаікаў Тамары Кавальчук, Ірыны Тулупавай, Івана Карэнды, старшага выкладчыка Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры і мастацтваў Аляксандра Валадчанкі, студэнтаў Беларускага дзяржаўнага эканамічнага ўніверсітэта, артыстаў тэатра-студыі «акцёр».
— У гісторыі сусветнай мастацкай літаратуры ёсць паэты, творы якіх сталі неацэнным здабыткам літаратурнага працэсу толькі праз значны прамежак часу пасля іх стварэння або апублікавання. У беларускай літаратуры да такіх творцаў можна аднесці класіка нацыянальнай літаратуры Максіма Багдановіча, паэта-наватара, паэта-энцыклапедыста, які падняў наша мастацкае слова на якасна новы, еўрапейскі ўзровень. У рускай літаратуры – гэта перш за ўсё Фёдар Цютчаў, — адзначыў у сваім выступленні Міхаіл Пазнякоў. — Сёння Фёдар Цютчаў дораг нам і як філосаф, як спявак яднання славянскіх народаў і дзяржаў, як прыхільнік праваслаўя, у якім ён празорліва ўбачыў выратаванне перад пагрозай фанабару, ганарыстасці, свавольства, гегеманізму...
Віктар ІВАНЧЫКАЎ
Фота аўтара
З мастацтвам па жыцці.
Баявое ўзаемадзеянне найвышэйшага ўзроўню.
«Дзесяцігоддзі школьнае харчаванне нашых дзяцей будавалася на аснове зборніка рэцэптур».
