Сумесныя праекты Нацыянальнага цэнтра сучасных мастацтваў і галерэі FARBA працягваюць здзіўляць гледачоў яркімі эксперыментамі, цікавымі інсталяцыямі і атмасферным паглыбленнем у выбраную эпоху. Новы выставачны праект «Рэнесанс: бясконцае натхненне» знаёміць наведвальнікаў з творчасцю сучасных беларускіх мастакоў, якія прапаноўваюць вярнуцца ў знакамітую эпоху Адраджэння і паглядзець на яе з іншага ракурсу.
Работа пачалася ў сценах Беларускага дзяржаўнага музея Вялікай Айчыннай вайны, а працягвалася ў Мінскім міжнародным выставачным цэнтры, дзе размясцілася выстаўка да 80-годдзя Перамогі. Гэтая дата шмат што вызначае для культурнай галіны, і асабліва для прадстаўнікоў музейнай сферы. За апошнія гады ў Беларусі адкрыліся новыя музеі і экспазіцыі, пераважна прысвечаныя падзеям Вялікай Айчыннай вайны: музей у мемарыяльным комплексе «Хатынь», экспазіцыя ў мемарыяльным комплексе «Ала» Светлагорскага гісторыка-краязнаўчага музея, пастаянная экспазіцыя ў філіяле музея «Дзецям вайны» Жлобінскага гісторыка-краязнаўчага музейнага комплексу. Вядзецца работа па стварэнні мемарыяльнага комплексу «Буйніцкае поле»… Агульная тэма форуму — «Музей — тэрыторыя памяці», і кожны рэспубліканскі ды нават рэгіянальны музей імкнуўся адлюстраваць яе ў сваіх экспазіцыях. Але сёлета дадалася агульная для ўсіх задача, звязаная з ажыццяўленнем праекта па стварэнні новага будынка і экспазіцыі Нацыянальнага гістарычнага музея Беларусі.
З плёнам творчасці мастака Антона Цыбізава можна пазнаёміцца сёння ў галерэі «Арт-Фабрыка» — у адной з яе зал працуе выстаўка графікі аўтара «Prima manus» (з першых рук), што будзе дзейнічаць да 5 чэрвеня.
У Брэсцкім акадэмічным тэатры драмы адбылася прэм’ера спектакля-рэквіема «Вера» па п’есе пісьменніцы і драматурга Зінаіды Дудзюк. Пастаноўка прымеркавана да 80-годдзя Вялікай Перамогі.
Перафразуючы заканчэнне верша Уладзіміра Маякоўскага «Кім быць?»: «Книгу переворошив, намотай себе на ус — все работы хороши, выбирай на вкус!», можна сказаць, што гэта датычыцца і навук. Тапаніміка — не выключэнне. Хіба не цікава даведацца пра паходжанне тых ці іншых геаграфічных назваў? Балазе ў гэтым кірунку ў Беларусі ёсць аўтарытэтныя даследчыкі. Найперш Вадзім Жучкевіч з яго «Коротким топонимическим словарём Белоруссии», Аляксей Ненадавец — з кнігамі легендаў пра паходжанне асобных населеных пунктаў усіх абласцей нашай краіны.
Цягу да літаратурных твораў, якія даюць магчымасць шматлікіх інтэрпрэтацый унутранага свету чалавека, матываў яго паводзін і могуць легчы ў аснову сцэнарыяў, маюць многія майстры кінамастацтва. Яна праявілася і ў творчасці Ларысы Шэпіцькі, якая стварыла мала кінапалотнаў, але, тым не менш, назаўсёды ўпісала сваё імя ў гісторыю сусветнага кінамастацтва.
Тамара Кавальчук вырашыла паказаць дзецям свет, які яны не бачылі і мала што пра яго ведаюць. Яе кніга «Добрае сэрца», якая выйшла ў Мінску ў Выдавецкім доме «Звязда» ў 2024 годзе, — своеасаблівая спроба прапанаваць сучасным падлеткам паглядзець на сябе збоку, падумаць і вырашыць, кім яны хочуць быць.
Тыдзень таму ў галерэі «Арт-Беларусь» прайшлі адкрыццё выстаўкі твораў пераможцаў фестывалю «Арт-Мінск» і ўрачыстая цырымонія ўзнагароджання найлепшых аўтараў. Нагадаем, іх выбіралі гледачы выстаўкі, якая доўжылася больш як месяц. У новую экспазіцыю пад традыцыйнай для маштабнага праекта назвай «Postscriptum» увайшлі работы некалькіх дзясяткаў мастакоў, у тым ліку экспануюцца тыя напрацоўкі, з якімі публіка пазнаёміцца яшчэ не паспела.
Углядаюся ў твар аўтара, у яе прыгожыя глыбокія, як крыніцы, вочы. Вочы сапраўднай паэтэсы. Яе даўно чакала наша зямля. З часоў Веры Вярбы і Яўгеніі Янішчыц прайшло, праляцела ўжо нямала гадоў. І вось нарэшце! У часы росквіту нашай старонкі! Думаю, што ў гэтым нешта ёсць! Нешта невымоўна-прыгожае, якое дорыць толькі Гасподзь! Ніхто як яна, Вольга Алізар, не сказаў так моцна, так ярка пра нашага Прэзідэнта. Трэба, вядома, цытаваць увесь верш, каб зразумець гэта. Але можна і па гэтым лірычным прызнанні паэтэсы адчуць яе народную, ад зямлі душу:
Адзін з самых слынных беларускіх перакладчыкаў — Юрка Гаўрук — аўтабіяграфію назваў «І сонца, і хмары». Пачаў яе так: «Аглядаючыся на сваё жыццё праз 60 гадоў, дзіву даешся, да чаго ўсё ж трывалая істота — чалавек <...>». Усё ў гэтых словах праўдзіва. Рана заявіў пра сябе.
