Людміла Мікалаеўна Стока з Гродна выпісвае «Звязду» вось ужо 25 гадоў. Газету чытаюць усе члены сям'і, у тым ліку муж і дзеці жанчыны. Цікавіцца падзеямі і 93-гадовая маці Людмілы Мікалаеўны.
— Мая матуля часта просіць пачытаць ёй «Звязду». Ёй вельмі падабаецца, што газета на беларускай мове, бо гэта ж наша мова. Мы таксама зрабілі свой выбар, дзякуючы мове. Я з дзяцінства яе чула вакол сябе, вучылася ў беларускай школе ў вёсцы Гудзевічы Мастоўскага раёна. Мая дачка хоць і не паўсюдна карыстаецца мовай, але выбрала яе пры здачы экзамену ў Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт.
«Звязду» чытаем ад першай да апошняй старонкі. Асабліва радуе, што яна выходзіць амаль штодзённа і ў паштовай скрыні кожны дзень — свежы нумар. Таму можна сказаць, што мы не расстаёмся са «Звяздой» ні на хвіліну. У кожным нумары знаходзім нямала цікавага і карыснага. Я, напрыклад, займаюся садам і агародам, знаходжу для сябе нямала добрых парад, абавязкова прачытаю матэрыялы на тэму здароўя. Люблю чытаць «Алё, народ на провадзе». Матулі сваей чытаю артыкулы пра розныя падзеі, нейкія сенсацыі. А яшчэ яна вельмі цікавіцца вясковымі падзеямі, не прапускаем матэрыялы пра вясковае жыццё, пра вёскі, якія знікаюць. Нядаўна чыталі аб нашых родных Гудзевічах і быццам зноў там пабывалі. Вельмі радуе, што вёска жыве, развіваецца, людзі працуюць у мясцовай гаспадарцы. Будзем і далей чакаць матэрыялаў аб вясковым жыцці. На газету абавязкова падпішамся на новы квартал, бо яна стала нам неабходнай. Не ўяўляю, як гэта — не ўбачыць у паштовай скрыні свежы нумар. Ды і матуля чакае, каб ёй пачыталі «Звязду». Можна сказаць, што газета нас нават збліжае...
«Дзесяцігоддзі школьнае харчаванне нашых дзяцей будавалася на аснове зборніка рэцэптур».
Што за таемнымі дзвярыма?
