Адвёз дзяцей у школу, прыпаркаваў машыну каля дома (каб потым на метро ехаць на работу) і выпадкова — задняе шкло яшчэ не адмерзла — цюкнуў машыну, якая стаяла ззаду...
Цікава ў нас малодшая дачка будуе фразы з адмаўленнем: спачатку гаворыць быццам бы сцвярджальную фразу, а потым дадае «не».
Смех смехам, але прымушае задумацца, кім мяне лічаць уласныя дзеці.
Малодшым на Восьмае сакавіка падарылі альбом з шэдэўрамі сусветнага жывапісу.
Маленькія дзеці падсвядома цягнуцца да добрага і цудоўнага, а агрэсіўны сучасны шлак машынальна выклікае ў іх непрыманне.
Вязу трох дачок у школу. Школа знаходзіцца ў глыбіні шматлікіх двароў, і пад'езд да яе вельмі нязручны: з раніцы пастаянныя заторы і адсутнасць парковачных месцаў.
Купіў днямі кніжку «Лірыка Сярэбранага веку». Ляжу, чытаю Ясеніна з Мандэльштамам.
Гэтую сям'ю чытачы «Сямейнай газеты» добра ведаюць па «Нататках шматдзетнага таткі».
