У Магілёве адбыліся змены ў медыйнай прасторы. Новае выдавецкае прадпрыемства аб'яднала абласную грамадска-палітычную газету "Магілёўскія ведамасці", два штотыднёвікі — "Магілёўская праўда" і "Дняпроўскі тыдзень", а таксама Дом друку ў абласным цэнтры. Усё разам гэта цяпер называецца інфармацыйнае агенцтва "Магілёўскія ведамасці". Галоўны рэдактар Святлана Шутава расказала карэспандэнту "Звязды" пра першыя крокі, новыя ідэі і планы на перспектыву.
— Чыя ідэя стварыць новае прадпрыемства, аб'яднаць абласныя газеты?
— Ідэя наша і нашага заснавальніка, Магілёўскага аблвыканкама. Але тут не толькі аб'яднаны "пад адным дахам" тры магілёўскія газеты, але і створаны асобны праект — сайт mоgіlеvnеws.bу.
— З якой мэтай адбылося аб'яднанне?
— Сёння не сакрэт, што выжываць лепш разам. Таму найперш аб'яднанне зроблена для паляпшэння фінансава-эканамічнага стану рэдакцый. Вядома, газеты выходзяць у свет, як і раней. Але цяпер у нас адзіныя бухгалтэрыя і рэкламная служба, якія працуюць на ўсе выданні. Газеты і сайт узначальваюць свае рэдактары, але журналісты працуюць на ўсе "франты", і гэта таксама эканомія творчых сіл. Нам хочацца, каб у новым прадпрыемстве стала лепш і ў фінансавым, і ў творчым плане.
— Новае прадпрыемства існуе толькі некалькі месяцаў. І ўжо, напэўна, можна спытацца: як пайшло? І ці было страшна?
— Невядомасць заўсёды пужае. Людзям было псіхалагічна складана. Па вялікім рахунку, мы не ведалі, што гэта і як... Ва ўсякім разе, у Магілёўскай вобласці такога вопыту аб'яднання газет у адно прадпрыемства не было. Дапамагла паездка ў "Мінск—Навіны
". Мы паглядзелі, што гэта можна (і трэба) рабіць і ў абласцях.
Ну і "першы блін" усё ж такі не аказаўся камяком. Таму што спрацавалі з прыбыткам. Невялікім, але ўсё ж такі прыбыткам. Мы захавалі калектыў: пайшлі пасля аб'яднання толькі некалькі чалавек, і яны ў сувязі са скарачэннем атрымалі грашовыя кампенсацыі. Наш штат налічвае 65 чалавек. У рэдакцыі "Магілёўскіх ведамасцяў" было прыкладна ўдвая менш. Цяпер трэба спакойна працаваць, і гэта самае галоўнае.
— Ці не дзіва, што газета, якая нарадзілася ў часе постсавецкай перабудовы, пераўтварылася ў буйное інфармацыйнае агенцтва, ды з далучэннем старэйшай газеты вобласці?
— Наадварот, тут усё лагічна. "Магілёўскія ведамасці" калісьці сказалі новае слова ў журналістыцы. У іх быў шалёны тыраж — сто тысяч асобнікаў. За тым часам пра такі можна было толькі марыць, а сёння ён увогуле падаецца неверагодным, недасягальным.
Дарэчы, наш тыраж пасля аб'яднання не паменшыўся. Тут мы павінны падзякаваць нашаму заснавальніку за падтрымку. І "Магілёўскія ведамасці", і "Магілёўская праўда" паказалі добрыя вынікі ў "летняй" падпісцы. Мы задаволены.
— Але ваш галоўны праект — гэта ўсё ж такі сайт?
— На яго развіццё робім асноўны націск. Гэта наша будучыня. Трэба ўлічваць сітуацыю: газеты, вядома, застануцца, але ўсе сёння ў інтэрнэце. Нам выпадае нарошчваць там сваю прысутнасць.
— А ці можна на гэтым зарабіць?
— Мяркую, што з цягам часу — так, можна. Мне б не хацелася раскрываць тут усе нюансы. Але грошы павінны быць, хоць і не адразу. Мы ставім перад сабой задачу стаць галоўнай крыніцай навін на Магілёўшчыне. Арыентуемся толькі на рэгіянальныя навіны, і каб інфармацыя на сайце абнаўлялася штогадзіну. Каб навіны з'яўляліся нават у непрацоўны час і выхадныя дні. Пакуль для напаўнення сайта мы выкарыстоўваем навіны з іншых СМІ, супрацоўнічаем з калегамі, у нас працуюць прафесійныя журналісты, якія імкнуцца выдаваць эксклюзіўную інфармацыю. Але я і цяпер задаволена: нас добра цытуюць.
— Ці вялікая розніца паміж тым, што пішуць вашы газеты і на сайце?
— Безумоўна, стыль газет і інфармацыйнага сайта адрозніваецца. Газеты цягнуцца да вялікіх формаў. На сайце ж можна знайсці толькі інфармацыю — дзе, што і калі адбылося ў вобласці. І мы наўмысна адключылі функцыю каментарыяў чытачоў. Наша задача — інфармаваць, а абмеркаваць гэта можна на сайтах нашых газет, у сацыяльных сетках.
Журналістам спачатку было складана прызвычаіцца да новых "правілаў гульні" на сайтах. Перапісвалі, перароблівалі. Але цяпер, пасля некалькі месяцаў, у нас знайшліся людзі, якія па чарзе рэдагуюць інфармацыю для сайта. Гэта маладыя людзі — больш сталыя журналісты аддаюць перавагу газетам.
— Якія змены адбыліся ў газетах?
— Мы настроены захаваць усе тры газеты. Цяпер толькі прыбралі некалькі палос у "Магілёўскай праўдзе", каб не друкаваць вялікую тэлепраграму. Тэлепраграма — гэта раскоша ў плане газетнай паперы, і мне падаецца, што яна страціла ўжо сваю вялікую актуальнасць. Людзі карыстаюцца цяпер тэлетэкстамі на сучасных тэлевізарах, глядзяць анонсы і гэтак далей.
Увогуле, захаваць высокі ўзровень старэйшай газеты ў вобласці "Магілёўская праўда" — гэта для нас прынцыпова. "Магілёўскія ведамасці" былі і застаюцца афіцыйным органам Магілёўскага аблвыканкама.
— Што трэба, каб газета добра прадавалася?
— Гэта проста: каб яна была цікавай.
— Як вы думаеце, людзі будуць у бліжэйшай будучыні чытаць газеты або ўсё ж такі давядзецца ўсім нам рухаць у прастору інтэрнэту?
— Натуральна, што новыя формы трэба рухаць, каб не выглядаць у сучасным свеце "белай варонай", ісці ў нагу з часам. Але не забывацца на газеты. Трэба, каб народ чытаў. Цяпер усе скардзяцца, што маладыя людзі бездухоўныя: нічога не чытаюць, нават і тэлевізар ужо не глядзяць, сядзяць у інтэрнэце...
— Наўрад ці варта вучыцца духоўнасці па перыядычных выданнях.
— Але яны інфармуюць і падштурхоўваюць да развіцця. У артыкулах закранаюцца тэмы, якія прымушаюць задумацца над з'явамі жыцця, над праблемамі людзей.
— Мне падаецца, што ўзяць газету ў рукі — у гэтым ёсць нешта... і вельмі прыемнае.
— Інтэрнэт добры для інфармацыі. Аднак я і сваім дзецям настойліва раю цікавіцца навінамі, глядзець добрае кіно, чытаць. Трэба не прымушаць, але падказваць і зацікаўліваць газетамі: калі ты хочаш быць пісьменным і інтэлігентным чалавекам — трэба чытаць, хаця б газеты.
Паглядзіце на Захад, якія наперадзе нас у інтэрнэт-справах. Мы толькі робім першыя крокі ў гэтым кірунку і вучымся. Але там усё роўна газеты прадаюцца, людзі чытаюць. Мне падаецца, што ў нас быў такі перыяд, калі народ увогуле нічога не выпісваў, нават страшна было. Цяпер, падаецца, справы наладжваюцца. І няхай скардзяцца часам на адміністрацыйны рэсурс, але ўсё ж відавочна адно: газеты дрэннаму не навучаць.
— Пакуль ідзе наша інтэрв'ю, у кабінет галоўнага рэдактара з паперамі заходзяць людзі. Я звярнула ўвагу, што ўсё гэта жанчыны. Ці не азначае гэта, што журналістыка становіцца жаночай справай?
— У нас тут не жаночае царства, ёсць і мужчыны. Але так, шмат прадстаўніц прыгожай паловы чалавецтва. І калі прыходзіць моладзь на практыку з універсітэта, то ў асноўным гэта дзяўчаты.
— Чаму ж так?
— Таму што нашай прафесіяй сям'ю цяжка пракарміць. Мужчыны ідуць у тыя сферы, дзе можна добра зарабіць. Трэба нам плаціць больш. Таму цяпер асноўная задача, над якой мы тут працуем, — гэта павелічэнне заробку. Гэта ў планах. Сёння супрацоўнікі інфармацыйнага агенцтва "Магілёўскія ведамасці" зарабляюць, скажам, у сярэднім па галіне. Мне б хацелася, каб у нас журналістам было прэстыжна працаваць. Каб сюды стаяла чарга тых, хто хоча добра працаваць і атрымліваць за гэта дастойны заробак.
Гутарыла Ілона Іванова.
Фота Галіны Гаўрыловіч
Сумесныя праекты ядзерных тэхналогій.
