Далучайся да валанцёрскіх летнікаў па захаванні помнікаў!
Валанцёр — гэта энтузіяст, справы якога прыносяць грамадству карысць. Чым больш такіх людзей збіраецца разам дзеля агульнай справы, тым большы эфект атрымліваецца. Пра гэта даўно ведаюць арганізатары валанцёрскіх летнікаў па ўсім свеце, бо праца для моцных рук і цікаўных розумаў ёсць паўсюдна. У Беларусі патрэбу ў клопаце маюць помнікі архітэктуры.
Штогод беларускае падраздзяленне ЮНЕСКА — рэспубліканская грамадская арганізацыя «Беларуская асацыяцыя клубаў ЮНЕСКА» (РГА «БелАЮ») — праводзіць валанцёрскія летнікі па захаванні помнікаў, падчас якіх праводзяцца рэстаўрацыя і рэканструкцыя сядзіб і замкаў. Летнікі маюць даволі доўгую гісторыю — ужо 13 гадоў, і за гэты час валанцёрскую падтрымку атрымалі Мірскі замак, сядзібы Ваньковічаў, Ігната Дамейкі, а таксама замкі ў Францыі і Германіі.
Сёлета арганізатары запрашаюць ахвотных студэнтаў і працоўную моладзь далучыцца да двух летнікаў — «Спадчына Радзівілаў» і «Спадчына Сапегаў». Першы з іх будзе базіравацца ў Нясвіжскім замку, другі — на тэрыторыі замка Сапегаў у Ружанах. У гэтых месцах летнікі арганізуюцца не першы год, але цікавасць да праекта не знікае ні ў саміх арганізатараў, ні ў валанцёраў.
«Абодва летнікі праводзяцца сумесна з музеямі, на тэрыторыі якіх будуць працаваць валанцёры, і мясцовымі органамі ўлады, — распавядае Юлія Сяргеева, менеджар па валанцёрскай праграме РГА «БелАЮ». — Варта адзначыць, што летнікі маюць экалагічную скіраванасць. Напрыклад, у замку Сапегаў валанцёры будуць прыбіраць тэрыторыю ад будаўнічага смецця, падрыхтоўваць помнікі да рэстаўрацыі».
Летнік разлічаны на 10 дзён — каб паспець усё: і папрацаваць, і адпачыць. Праца на аб'ектах складае ўсяго пяць гадзін на дзень, астатні час адведзены на культурна-азнаямленчую праграму. Тут табе і краязнаўства, і гісторыя з археалогіяй, вандроўкі — лепшага адпачынку не прыдумаць!
Дарэчы, валанцёрскія летнікі ад РГА «БелАЮ» вельмі папулярныя сярод еўрапейцаў. Захаванне гісторыка-культурнай спадчыны ў краіне ў цэнтры Еўропы прываблівае студэнтаў і іншую моладзь, дае магчымасць убачыць і раскрыць сакрэты невядомай для іншаземца Беларусі — гэта каштуе дарагога.
— Прыязджаюць студэнты з Украіны, Расіі, Галандыі, Фінляндыі, Іспаніі, Чэхіі. Прыкладна палова групы, якая ў сярэднім складае 16-20 чалавек, — гэта замежныя госці, — каментуе Юлія. — Самае цікавае, што людзі размаўляюць на розных мовах, але пры гэтым цудоўна разумеюць адзін аднаго. Нашых валанцёраў аб'ядноўвае адна мэта — дапамагчы захаваць культурны помнік і пазнаёміцца з гістарычнай спадчынай нашай краіны. Адкрыццём для нас стала і тое, што нават беларускія валанцёры літаральна па-новаму адкрываюць для сябе сваю радзіму. Краязнаўчыя вандроўкі, гутаркі з гісторыкамі, аповеды пра таямнічае мінулае Белай Русі сапраўды захапляюць і ўражваюць.
Нягледзячы на гісторыка-экалагічную скіраванасць праекта, летнікамі па рэстаўрацыі і рэканструкцыі цікавяцца таксама інжынеры, выкладчыкі, хімікі, а яшчэ — блогеры. А вось, напрыклад, гісторыкаў і археолагаў летась сярод ахвотных пабыць валанцёрамі фактычна не было.
У валанцёраў падчас знаходжання ў летніку ёсць магчымасць паслухаць навуковых супрацоўнікаў. «У Ружанскім замку Сапегаў ёсць цудоўны гісторык Руслан Кніга, — гаворыць Юлія. — Гэты чалавек выдатна арганізуе побыт валанцёраў і ведае пра свае «ўладанні» ўсё. Яму сапраўды ёсць чым падзяліцца з моладдзю». Па словах Юліі, напрыканцы летнікаў валанцёры становяцца адной вялікай сям'ёй. Чаму б не праверыць гэта на справе?
Беларуская асацыяцыя клубаў ЮНЕСКА запрашае ўсіх ахвотных далучыцца да валанцёрскіх летнікаў «Спадчына Радзівілаў» і «Спадчына Сапегаў». Для гэта трэба запоўніць анкеты на сайце http://www.belau.іnfo/stat_і/312.html. Членскі ўнёсак для беларусаў складае 300 тысяч рублёў. Жыллё, харчаванне і культурная праграма забяспечваюцца арганізатарамі праекта. Колькасць удзельнікаў абмежаваная.
Кацярына РАДЗЮК.
Два дні былі насычаны ўнікальнымі выставамі, карыснымі праектамі і інтэрактыўнымі пляцоўкамі.
«Нашы работы — жывыя, з энергетыкай любові і дабра».
Галоўная мэта дзяржавы сёння — інтэграваць чалавека з інваліднасцю ў грамадства.