Ці трэба абразаць кусты парэчкі ўлетку?

Парэчкі — адзін з самых надзейных і вынослівых ягаднікаў, які дастаўляе гаспадарам мала клопатаў. Іх лёгка вырошчваць, бо яны абсалютна непатрабавальная, заўсёды добра пладаносяць і вельмі даўгавечныя. Для багатага плоданашэння і добрай якасці ягад кустам парэчак неабходна багатая перагноем, раўнамерна вільготная глеба, сонечнае размяшчэнне, хоць і зацяненне ім не перашкода.

Высаджваць парэчкі трэба на такую глыбіню, каб верхні край землянога кому быў на 5 см ніжэйшы за край лункі. Гэта стымулюе ўтварэнне новых парасткаў і памяншае адмоўнае ўздзеянне нізкіх тэмператур.

Усё часцей вядуцца спрэчкі аб тым, ці трэба абразаць ягадныя кусты ўлетку. Так, напрыклад, многія аўтары лічаць, што летняя абрэзка такіх хмызнякоў, як парэчка і агрэст, мае свае перавагі: па-першае, паляпшаецца асвятленне маладых асноўных парасткаў, дзякуючы чаму маладыя парасткі з сярэдзіны куста маюць дастаткова месца для інтэнсіўнага росту. Па-другое, паляпшаецца забеспячэнне куста пажыўнымі рэчывамі з глебы, а таксама фотасінтэз пакінутых парасткаў. Існуе і іншае меркаванне, што ягадныя кусты са слабым ростам не варта абразаць улетку. Такі падыход абгрунтоўваецца тым, што летняе абразанне, як правіла, прыводзіць да аслабленага росту парасткаў і ўзмацнення генератыўнага развіцця расліны.

Асноўная колькасць ягад у чырвонай і белай парэчкі ўтвараецца на бакавых парастках двух- і трохгадовых асноўных галін. Пачынаючы з чацвёртага года ўраджайнасць прыкметна падае. Таму штогод пасля збору ўраджаю выразайце дзве-тры старыя шкілетныя галінкі да ўзроўню глебы. Вельмі важна выдаліць такія галіны цалкам, не пакінуўшы пянька. Ажыццяўляючы такое прарэджвальнае абразанне, вы тым самым вызваляеце месца для росту доўгіх маладых прыкаранёвых парасткаў, а таксама забяспечваеце лепшае асвятленне ягад, якія з'явяцца ў наступным годзе. З маладых галінак выберыце дзве-тры наймацнейшыя і добра размешчаныя ў прасторы — яны і заменяць выдаленыя шкілетныя галіны. Усе астатнія маладыя прыкаранёвыя парасткі, часта тонкія і нізкарослыя, якія загушчаюць куст, варта выразаць, а яшчэ лепш выдраць. Пераканайцеся, што куст мае 8, максімум 12 асноўных парасткаў, не старэйшых за чатыры гады.

Пасля выдалення старых асноўных галінак прымаюцца за бакавыя парасткі маладых галінак. Спачатку варта выдаліць усе адгалінаванні на ўзроўні 30—40 см. Бакавыя парасткі, якія растуць ад нізу куста, у плане ўраджайнасці нецікавыя, бо з-за недахопу сонечнага святла ягады тут дрэнна спеюць. Выдаліце таксама і канкурэнтаў асноўным галінкам, якія растуць вертыкальна, бо яны толькі загушчаюць куст і не пладаносяць.

Усе бакавыя адгалінаванні, на якіх былі ягады, кароцяць адразу ж пасля збору ягад ці наступнай вясной прыблізна на адзін сантыметр да сучка, на якім пазней вырасце новы пладаносны парастак. Не чапайце маладыя бакавыя адгалінаванні, яны забяспечаць ураджай у наступным годзе. Калі ж маладыя бакавыя адгалінаванні размешчаны занадта густа (адлегласць паміж імі складае менш за 10 см), то кожны другі варта трохі падрэзаць. У выпадку сумневу пакіньце лепш менш пладаносных парасткаў. Чым менш у куста пладаносных парасткаў, тым больш інтэнсіўны будзе рост новых.

Абразанне чорнай парэчкі робіцца крыху інакш, чым чырвонай і белай, бо чорная парэчка пладанасіць у асноўным на аднагадовым прыросце. Больш за ўсё буйных ягад збіраюць з аднагадовых бакавых прыростаў, размешчаных на 2-3-гадовых галінках. На асноўных галінках выдаляюць унізе ўсе слабыя парасткі і кожнай вясной абразаюць асноўныя галінкі над другім ці трэцім бакавым адгалінаванні. Гэтак жа, як і ў чырвонай парэчкі, цалкам выдаляюць старыя асноўныя галінкі са слабым прыростам, вызваляючы месца для росту новых парасткаў.