Сведка па справе Катрука, якая зараз разглядаецца ў Вярхоўным Судзе, Сяргей Іванавіч Ліс (родам з вёскі Казыры, дзе нарадзіўся і вырас) распавёў пра абставіны гібелі свайго дзеда і яго роднага брата, перадае БелТА.
Сведка распавёў, што аб расстрэле жыхароў Козыраў ведае са слоў бацькі, якому на той момант было 13 гадоў. У дзень трагедыі ўся вёска пайшла на лесапавал нарыхтоўваць лес (адправілі ад калгаса). Паводле слоў мясцовых, «прыйшла бандэраўская брыгада і ўсіх расстраляла, выжылі толькі двое дзяцей».
«Адну дзяўчыну параніла куляй у руку і нагу, яна да вёскі дапаўзла, а другі — Ліс, яго бацька прыкрыў сабой, — расказаў сведка. — Пасля таго як расстралялі (людзей, якія працавалі на лесапавале. — Заўвага БелТА), прыехалі мясцовыя, забралі ( трупы. — Заўвага БелТА) і пахавалі. Пасля гэтага (карнікі. — Заўвага БелТА), гавораць, пайшлі на Хатынь».
Са слоў бацькі сведка ведае, што тады на лесапавале карнікі забілі дзеда і яго роднага брата (дзядзьку сведку). «Іх разам забілі ў адзін дзень, так яны і пахаваны ў адной магіле. Пра гэта расказваў мой бацька», — дадаў Сяргей Ліс.
Неўзабаве пасля пахаванняў дзеда немцы загрузілі жыхароў вёскі, у тым ліку 13-гадовага бацьку разам з сястрой-двайняткай, і адправілі ў Германію. Старэйшая сястра бацькі ў той час была ў Віцебску, таму яе гэта не закранула.
Сведка ўдакладніў, што дзеда звалі Сцяпан Іванавіч Ліс, яго брата — Антон. Бацьку сведкі, які быў сагнаны ў Германію, звалі Іван Сцяпанавіч Ліс.
Пра Хатынь сведка ведае са слоў Камінскай, жонкі Камінскага, які выжыў, якую ён ведаў асабіста. «Мне было дзевяць гадоў, я яе добра памятаю», — адзначыў сведка. Жанчына прыходзіла ў госці. Паводле яе слоў, з хлява выратаваліся некалькі чалавек.
З мастацтвам па жыцці.
Баявое ўзаемадзеянне найвышэйшага ўзроўню.
«Дзесяцігоддзі школьнае харчаванне нашых дзяцей будавалася на аснове зборніка рэцэптур».
