Вячоркі ў музеі

Імпрэза ў фальклорным стылі прайшла ў Дзяржаўным музеі гісторыі беларускай літаратуры

Там зладзілі свята “Запрашаем на вячоркі ў хату спадара Міколы Котава і спадарыні Кацярыны Пяршлевіч”. Мікола Конанавіч сам запрасіў мяне на імпрэзу ў тэлефоннай размове. Харэографа, мастацкага кіраўніка Тэатра фальклору “Матуліна хата” завочна даўно ведаю, таму з радасцю пагадзіўся.

Вячоркаўцаў вітала Эліна Свірыдовіч, загадчыца навукова-асветніцкага аддзела музея. Затым і самі самадзейныя артысты ўзялі слова: спявалі, танцавалі, жартавалі. То былі ўдзельнікі народнага ансамбля “Суседзі” з вёскі Прылепы, што ў Смалявіцкім раёне (мастацкі кіраўнік Марыя Гулевіч) ды мінскія артысты з Тэатра фальклору “Матуліна хата”. Жвавы, вясёлы Мікола Котаў як знітоўваў нумары ў адзіную дзею. Мы даведаліся: артысты “Суседзяў”, у нацыянальных строях, не выпадкова такую назву гурту падабралі. Яны — ураджэнцы адселеных пасля Чарнобыльскай бяды вёсак Нараўлянскага раёна. У Прылепах знайшлі сваю другую малую радзіму, стварылі творчы калектыў. Хораша гучалі ў іх выкананні народныя песні “Цячэ вада ў ярок”, “Прымакі”, быў і танец “Бульба”. З салістаў адзначым Кацярыну Пяршлевіч, сясцёр Альвіру й Таццяну Корбут.

На “біс” пайшла песня Міколы Котава “Дранікі-бульбянікі”. Сам ён, амаль 78‑гадовы, у падтанцоўцы некалькі разоў зрабіў шпагат! Трымае сябе Мікалай Конанавіч, ведаю, спецыяльнымі практыкаваннямі, не патураючы ўласнай ляноце, у добрай фізічнай форме. Таксама ўжо маючы немаладыя гады за плячыма, я магу сцвярджаць: рэдка сустрэнеш чалавека з такой вытрымкай, загартаванасцю, любоўю да народнага мастацтва.

Прыемна было бачыць на музейных вячорках і спонсараў, якія дапамагаюць самадзейным артыстам здзяйсняць свае творчыя задумы, быць запатрабаванымі: гэта Валеры Сарока, Алег Курчэўскі, Францішак Жылка. Тым светлым людзям, што самі атрымліваюць немалую асалоду ад народнага мастацтва, Мікола Котаў шчыра дзякаваў за дапамогу. А напрыканцы вячорак у фае музея артысты разам з гледачамі зладзілі святочны карагод.

Лявон Целеш

Фота аўтара