Ра­дзі­ма — і кры­лы, і кры­ні­ца для на­тхнен­ня

Над­звы­чай­ны і Паў­на­моц­ны Па­сол Рэс­пуб­лі­кі Бе­ла­русь у Ра­сій­скай Фе­дэ­ра­цыі Ігар Пет­ры­шэн­ка ўру­чыў у Маск­ве ме­даль Фран­цыс­ка Ска­ры­ны вя­до­ма­му ра­сій­ска­му і бе­ла­рус­ка­му пісь­мен­ні­ку Ва­ле­рыю Ка­за­ко­ву.

У апош­нія га­ды толь­кі ў Мін­ску па­ба­чы­лі свет шэсць кніг та­ле­на­ві­та­га паэ­та, пра­за­іка, пуб­лі­цыс­та. А лі­та­ра­тур­ны шлях Ва­ле­рыя Ка­за­ко­ва па­чы­наў­ся з пад­трым­кі, доб­рых слоў та­кіх пісь­мен­ніц­кіх сла­ву­тас­цяў Ра­сіі, як Анд­рэй Ваз­ня­сен­скі, Юна Мо­рыц... Ся­род мін­скіх вы­дан­няў на­ша­га зем­ля­ка — «Вы­бра­нае» ў се­рыі «Бе­ла­рус­кі кні­га­збор». Ад­на з кніг — «Пра­гну­тыя ня­бё­сы» ад­дру­ка­ва­на як па сён­няш­нім ча­се над­звы­чай вя­лі­кім на­кла­дам — 7000 эк­зэмп­ля­раў. Ва­ле­рый Мі­ка­ла­е­віч — член Са­ю­за пісь­мен­ні­каў Бе­ла­ру­сі. За ўклад у ін­тэ­гра­цый­ныя пра­цэ­сы пісь­мен­ніц­кіх су­поль­нас­цяў ад­зна­ча­ны ме­да­лём СПБ «За вя­лі­кі ўклад у лі­та­ра­ту­ру».

Уру­ча­ю­чы дзяр­жаў­ную ўзна­га­ро­ду на­ша­му су­ай­чын­ні­ку (Ва­ле­рый Мі­ка­ла­е­віч на­ра­дзіў­ся на Ма­гі­лёў­шчы­не), Ігар Пет­ры­шэн­ка пад­крэс­ліў шмат­гран­ную ра­бо­ту пісь­мен­ні­ка ў гра­ма­дзе бе­ла­рус­кай ды­яс­па­ры ў Ра­сіі, звяр­нуў ува­гу на мно­гія іні­цы­я­ты­вы на­ша­га зем­ля­ка ў гра­мад­ска-па­лі­тыч­ных, куль­тур­на-асвет­ніц­кіх ста­сун­ках на­ро­даў Ра­сіі і Бе­ла­ру­сі. Вы­ста­вы ў му­зе­ях, пад­трым­ка кні­га­вы­да­вец­кай дзей­нас­ці, пе­ра­да­ча мас­тац­кіх каш­тоў­нас­цяў, якія ма­юць да­чы­нен­не да Бе­ла­ру­сі, з роз­ных мас­тац­кіх скарб­ніц Ра­сіі — гэ­та да­лё­ка не поў­ны пе­ра­лік доб­рых спраў стар­шы­ні Фе­дэ­раль­най на­цы­я­наль­на-куль­тур­най аў­та­но­міі «Бе­ла­ру­сы Ра­сіі» Ва­ле­рыя Ка­за­ко­ва.

Пра ад­чу­ван­ні ў су­вя­зі з вы­со­кай ад­зна­кай, са­мім фак­там уру­чэн­ня ўзна­га­ро­ды ка­рэс­пан­дэнт за­пы­таў­ся ў са­мо­га Ва­ле­рыя Мі­ка­ла­е­ві­ча:

— Якія мо­гуць быць ад­чу­ван­ні, акра­мя ра­дас­най удзяч­нас­ці?.. А пра што ду­ма­ец­ца ў звяз­ку з гэ­тым... Ды, ві­даць, і пра тое, што Ра­дзі­ма для кож­на­га з нас, як твор­ча­га ча­ла­ве­ка, так і звы­чай­на­га, — і кры­лы, і кры­ні­ца на­тхнен­ня. Да род­най ста­рон­кі заў­сё­ды цяг­не, та­му і дом у мя­не ёсць у Бе­ла­ру­сі, та­му і ці­ка­вяць мя­не спра­вы ў род­най Ай­чы­не, за якую пе­ра­жы­ваю, за якую дум­ка­мі і сло­ва­мі ма­лю­ся.

Мі­ко­ла БЕР­ЛЕЖ.