Скажы мне, хто твой блогер...

Слова «тысячнік» (чалавек, які мае больш за тысячу падпісчыкаў на якой-небудзь з сацыяльных платформаў у інтэрнэце) даўно стала сінонімам паспяховасці. Мы запыталіся ў самых розных прадстаўнікоў моладзі, якія блогі яны чытаюць і як увогуле ставяцца да інфармацыі з сеціва.

Ягор КВАРТАЛЬНЫ, музыкант гурта «Нагуаль»:

— Я чалавек, не надта ўцягнуты ў сацыяльныя сеткі. Карыстаюся «УКантакце» і Facebook, спецыяльна заходжу паглядзець на новыя посты літаральна ад некалькіх людзей, якія адначасова маюць што сказаць і ўмеюць выкладаць гэта прыгожа. Адзін такі мой прыяцель, напрыклад, жыве ў Аргенціне, размаўляе ці то на пяці, ці то на шасці мовах, па адукацыі гісторык і любіць падарожнічаць. Натуральна, у яго часам выходзяць ашаламляльныя замалёўкі пра месцы, людзей і падзеі, ад якіх немагчыма адарвацца.

Іван ПРЫШЧЭПА, студэнт І курса спецыяльнасці «Лагістыка» Інстытута бізнесу і менеджменту тэхналогій БДУ:

— Лічу гэтую з'яву добрай альтэрнатывай традыцыйным навінам у СМІ. Адзіная праблема — блогеры вельмі моцна ўплываюць на людзей, і не заўсёды гэты ўплыў станоўчы. З беларускіх аўтараў мне падабаюцца Антон Матолька і Іван Лятохін (абодва фатографы. — Аўт.). Першы, напрыклад, змагаецца з праблемай парковак у Мінску, робіць карысную справу. Увогуле, галоўная карысць блогаў, на маю думку, заключаецца ў тым, што ты заўсёды можаш параўнаць свае думкі і светапогляд з іншым. Гэта дапамагае фарміраваць больш аб'ектыўную карціну свету.

Валеры МАСКЕВІЧ, магістрант інжынерна-будаўнічага факультэта Гродзенскага дзяржаўнага ўніверсітэта:

— Некаторыя смелыя думкі блогераў дапамагаюць бачыць нашу рэчаіснасць з самых розных бакоў. Я чытаю «фатографа-змагара з паркоўкамі» Антона Матольку, журналістаў Дзяніса Васількова і Віктара Малішэўскага, пісьменніка Віктара Марціновіча. Таксама падабаецца сачыць за актыўнымі ананімнымі блогерамі з розных гарадоў, каб здабываць інфармацыю пра культурнае і палітычнае жыццё ў рэгіёнах непасрэдна з першых вуснаў. У Facebook заходжу, каб палепшыць свае веды ў мастацтве, там таксама ёсць цікавыя аўтары. Унікальную і незвычайную інфармацыю пра гісторыю Беларусі чэрпаю з пастоў Глеба Лабадзенкі. Пра навінкі беларускай музыкі даведваюся ад Сяргея Будкіна. Як відаць, да блогераў я стаўлюся прыхільна, гэта дапамагае мне самаразвівацца.

Дар'я БЕЛАНОЎСКАЯ, студэнтка ІІІ курса спецыяльнасці «электронны маркетынг» Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта інфарматыкі і радыёэлектронікі:

— Блогі выбіраю, зыходзячы са сваіх інтарэсаў: літаратура, кіно, спорт, танцы, мода, замежныя мовы, кулінарыя. Напрыклад, у Іnstagram сачу за дзяўчатамі, густ якіх у адзенні мне падабаецца. Іх фотаздымкі мяне натхняюць. На YouTube гляджу каналы пра фітнес і бодзібілдынг — вельмі матывуе. На каналах аб замежных мовах знаходжу падборкі цікавых выразаў, вытрымкі з серыялаў і фільмаў. У блогах аб кулінарыі — рэцэпты смачных страў, незвычайныя парады па кухні.

Сама вяду Іnstagram і Twіtter — абнаўляю нячаста, проста захоўваю нататкі, якімі хочацца падзяліцца і якія хочацца пераглядаць. Таксама маю акаўнты на сайтах «Кинопоиск» і Lіvelіb — зручна адзначаць тое, што ты паглядзеў або прачытаў.

Уладзіслаў ТАТУР, каментатар Белтэлерадыёкампаніі:

— Кожны мой дзень не абыходзіцца без Twіtter. Думаю, гэта ідэальны рэсурс, асабліва для журналіста. Самы галоўны аспект маёй працы як тэлекаментатара — заўсёды быць у курсе апошніх навін, прычым не толькі спецыялізаваных, і інтэрнэт дазваляе гэта рабіць. У Twіtter ёсць блогі вядучых сусветных спартыўных СМІ, інсайдарскіх крыніц, журналістаў, футбольных клубаў і саміх спартсменаў, з іх і складаецца мая стужка. Я люблю, калі людзі падыходзяць да вядзення мікраблога адказна і з фантазіяй, кожнае паведамленне суправаджаецца фотаздымкам, ёсць пэўны стыль. Заўважна, калі у аўтара ёсць пэўная канцэпцыя вядзення, яго твіты ты пазнаеш нават калі яшчэ не бачыш, хто іх напісаў.

Яраслаў ЛЫСКАВЕЦ

lyskavets@zvіazda.by