На пляцы Мінскага сувораўскага ваеннага вучылішча ў суботу грымела ўрачыстая музыка. 55 выпускнікоў ваеннай навучальнай установы кружыліся разам з выпускніцамі Мінскага дзяржаўнага каледжа мастацтваў у вальсе, а ў неба ўзляталі жмені манет. У кожнага юнака, які атрымаў у легендарным будынку атэстат і адмысловы знак, іх было па 61. Менавіта столькі выпускаў пакінула сцены вучылішча за яго гісторыю...
— У вас сёння радасны дзень, — звярнуўся да выпускнікоў міністр абароны Андрэй Раўкоў. — Другім этапам станаўлення ў вас будзе атрыманне спецыяльнасці. Але нягледзячы на тое, што існуюць розныя роды войскаў, аб'ядноўвае вас адно — вы выйшлі са сцен Мінскага сувораўскага вучышлішча. А як вы сябе раскрыеце на далейшым жыццёвым шляху, мы паглядзім. І вельмі ўважліва.
— Гэта трапяткое і ўрачыстае свята, — кажа начальнік Мінскага сувораўскага ваеннага вучылішча палкоўнік Аляксандр Навуменка. — Наш калектыў поўнасцю ўсведамляе адказнасць, якая на іх ускладзена па навучанні і выхаванні гадаванцаў. Мы ўпэўнены, што яны па ўсім сваім жыцці пранясуць тое, што закладзена ў іх тут. Сведчаннем гэтага з'яўляюцца вынікі, якіх нашы сувораўцы дасягнулі падчас навучання. 95% выпускнікоў скончылі нашу ўстанову з адзнакамі 7—10. Чацвёра з іх атрымалі залатыя медалі. Упэўнены, што выхаванне і навучанне, якое ў нас атрымліваюць сувораўцы, дазволіць ім надалей засвоіць праграму навучання ў ваенных навучальных установах і ў жыцці па-за межамі аўдыторый.
Выпускнік вучылішча Ягор Забродскі, які нарадзіўся ў Салігорску, ужо вызначыўся, куды будзе паступаць. Юнак намерваецца падаць дакументы ў Ваенную акадэмію на авіяцыйны факультэт.
— Тое, што хачу асвоіць кірунак франтавой авіяцыі, я зразумеў яшчэ на другім курсе. Заўжды хацелася ў неба. А да вучобы ў сувораўскім мяне падштурхнуў айчым. Ён сам служыў у Ваенна-марскім флоце і закончыў службу ў Мінску. Тут жа час праляцеў вельмі хутка. Памятаю, як мне на 1-м курсе ўручалі пагоны. А цяпер я нядаўна рабіў тое ж. Сумна крыху адсюль сыходзіць, усё-такі за пяць гадоў прывык да калектыву. І да афіцэраў, якія навучылі нас абараняць Радзіму.
Першае, з чым адразу сутыкаецца выхаванец сувораўскага вучылішча, — гэта жорсткі распарадак дня ў параўнанні з цывільным жыццём. І разлічваць трэба ўжо ў першую чаргу на сябе і таварышаў.
— Наш сын прыйшоў у сувораўскае вучылішча маленькім хлопчыкам з шырока расплюшчанымі вачыма, — кажа маці Вера Мацавіла. — За ўвесь час вучобы давялося прайсці шмат бар'ераў. Псіхалагічна цяжка было адпраўляць яго з дому. Але ўсё гэта мы пераадолелі. І сын стаў дарослым адказным хлопцам, які ўмее адказваць за свае ўчынкі, фізічна трэніраваны, які хоча вучыцца вайсковай справе.
Валяр'ян ШКЛЕННІК
«Дзесяцігоддзі школьнае харчаванне нашых дзяцей будавалася на аснове зборніка рэцэптур».
Што за таемнымі дзвярыма?
