Архіўныя творы і карыкатуры

Уладзімір ЛЯПЁШКІН

ШЭЙК

Раты раскрыты як не да вушэй,

Гітары стогнуць, флейты завываюць, —

Не менш як дваццаць пар у зале шэйк

Аж да знямогі гучна выбіваюць.

Трашчыць падлога, дрыжыкі на шкле,

Здаецца, упадуць танцоры ад бяссілля…

Я добра помню: некалі ў сяле

Вось гэтак гліну землякі мясілі.

Стараліся дзень цэлы, як маглі,

Астуджваў плечы ім ліпнёвы вечар,

І вытанцоўвалі да тысячы цаглін

Яны калісь на грубкі і на печы.

Грукоча шэйк. Раты аж да вушэй.

Заместа танца — мітусня і каша.

Заакіянскі слухаючы шэйк,

Пытаю я сябе: «Дзе ж танцы нашы?»

«Вожык», № 6, 1968 г.