Беларусь мае намер сур’ёзна падключыцца да стварэння і развіцця сучаснага аграрнага сектара ў Экватарыяльнай Гвінеі. Пра гэта ў Малабо распавёў журналістам міністр сельскай гаспадаркі і харчавання Беларусі Сяргей Барташ, перадае БелТА.
Экватарыяльная Гвінея ў цяперашні час імпартуе практычна ўвесь аб’ём спажыванага ў краіне харчавання, за выключэннем літаральна некалькіх пазіцый, якія традыцыйна растуць у краіне. Сучасная абстаноўка ў свеце, уключаючы лакдаўны падчас нядаўняй пандэміі, разрыў лагістычных ланцужкоў, патрабуе прыняцця мер на нацыянальным узроўні па забеспячэнні харчовай бяспекі. Дадзеная задача таксама актуальная з улікам імкнення Экватарыяльнай Гвінеі дасягнуць эканамічнай незалежнасці. І Беларусь гатова ў гэтай сферы прапанаваць комплексныя рашэнні па стварэнні ў краіне сучаснага сектара АПК.
Сяргей Барташ распавёў, што беларускія спецыялісты некаторы час таму ўжо прыступілі да вывучэння глебы ў Экватарыяльнай Гвінеі як на астравах, так і на мацерыковай частцы краіны. Гэта неабходна, каб падабраць аптымальны набор сельгаскультур для вырошчвання і патрэбныя мінеральныя ўгнаенні.
«Дамовіліся ў першым паўгоддзі наступнага года стварыць тут лабараторыю і навучыць іх спецыялістаў тэхналогіі вызначэння складу глебы», — адзначыў міністр.
Але ўжо атрыманыя вынікі вельмі абнадзейваюць. Утрыманне перагною ў адабраных беларускімі спецыялістамі ўзорах такое, што нават самыя дрэнныя глебы ў Экватарыяльнай Гвінеі па гэтым паказчыку адпавядаюць лепшым у Беларусі. Бракуе толькі мінеральных рэчываў для паўнавартаснага вырошчвання сельгаскультур, аднак Беларусь можа паставіць неабходныя ўгнаенні.
Яшчэ адзін плюс — пастаянны цёплы і вільготны экватарыяльны клімат – дазваляе атрымліваць да чатырох ураджаяў на год. А значыць, што нават пры меншых плошчах сельгасугоддзяў у разліку на чалавека аб’ёмы сельгаспрадукцыі могуць быць не меншымі, чым у Беларусі.
—Краіна гасцінная. Яны вельмі радасна і прыязна нас прымаюць. Імкнуцца да супрацоўніцтва з намі. Думаю, у нас усё атрымаецца. Мы маем поўнае ўяўленне, што тут неабходна рабіць і як. Тыя культуры, якія мы апрацоўваем, падыходзяць і тут, — распавёў Сяргей Барташ.
З першачарговых планаў — прывесці ў парадак тыя тэрыторыі, дзе ёсць прыдатныя глебы. Другое — навучыць мясцовых работнікаў і спецыялістаў вырошчваць сельскагаспадарчыя культуры. Гаворка пра сучасную тэхналогіі з унясеннем мінеральных угнаенняў, комплексам па абароне раслін. Бо разам са спрыяльным кліматам для вегетацыі ёсць і іншы бок медаля — умовы не менш спрыяльныя для рознага роду хвароб і размнажэння шкоднікаў.
—Акрамя гэтага, яны хочуць, каб мы аказалі дапамогу ў будаўніцтве птушкафабрык. Адну трэба стварыць для вырошчвання бройлераў на пагалоўе ў 20 тысяч, другую – для вытворчасці яек. Хочуць таксама, каб гэтыя птушкафабрыкі карміліся з пабудаванага з нашай дапамогай камбікормавага завода. Ну і, адпаведна, пад гэта ўсё неабходна вырасціць сельгаскультуры, — падзяліўся падрабязнасцямі міністр.
Акрамя гэтага, ёсць намеры па будаўніцтве аграгарадка. Абмяркоўваецца і стварэнне цэнтра для навучання мясцовых спецыялістаў.
«Для таго каб тут працаваць, неабходная яшчэ і пастаўка сельгастэхнікі. Увесь пералік тэхнікі мы ўжо ведаем, што неабходна тут. Застаецца толькі далейшае супрацоўніцтва», — дадаў Сяргей Барташ.
Прэв’ю: БелТА
З мастацтвам па жыцці.
Баявое ўзаемадзеянне найвышэйшага ўзроўню.
«Дзесяцігоддзі школьнае харчаванне нашых дзяцей будавалася на аснове зборніка рэцэптур».