Алена Парчук — начальнік адукацыйнага Цэнтра бяспекі жыццядзейнасці Міністэрства па надзвычайных сітуацыях Рэспублікі Беларусь, старшыня аб’яднанай арганізацыі МНС Беларускага саюза жанчын. З пераможцай рэспубліканскага конкурсу «Жанчына года — 2022» у намінацыі «Паспяховы кіраўнік» пагаварылі аб яе прафесійным шляху, шматзадачнасці ў рабоце і асабістых якасцях жанчыны-лідара.
— У Вашай біяграфіі, Алена Ігараўна, ёсць перыяд, калі Вы працавалі дырэктарам Бабруйскага дзіцячага дома. З якімі цяжкасцямі даводзілася сутыкацца?
— Рабоце ў Бабруйскім дзіцячым доме я прысвяціла 14 гадоў. Спачатку была дэфектолагам — дапамагала нашым выхаванцам развіваць мову, мысленне, памяць і ўвагу. Пасля чаго працавала сацыяльным педагогам: займалася сямейным уладкаваннем дзяцей і іх сацыялізацыяй. А потым на працягу амаль пяці гадоў была дырэктарам установы. Апроч іншага, займалася падборам персаналу, прыцягненнем фінансавання — каб палепшыць матэрыяльныя ўмовы жыцця дзяцей. Імкнулася зрабіць усё магчымае, каб дзяцінства нашых выхаванцаў было паўнавартасным.
Вядома, без цяжкасцяў не абыходзілася. Яны былі звязаныя, у тым ліку, і са станам здароўя дзяцей: мы мелі справу з хранічнымі захворваннямі, асаблівасцямі псіхафізічнага развіцця. Лёс кожнага дзіцяці быў няпросты і не дапускаў абыякавага стаўлення.
— Пасля змены сферы дзейнасці Вы працягваеце падтрымліваць выхаванцаў дзіцячых дамоў. Пад Вашым кіраўніцтвам БСЖ МНС удзельнічае ў акцыі «Нашы дзеці». Дапамагаць сіротам — важна для Вас?
— У нашым жаночым Саюзе МНС — 20 пярвічных арганізацый, якія знаходзяцца па ўсёй краіне. І кожная з іх прыняла ўдзел у гэтай дабрачыннай акцыі. Жанчыны наведалі ўстановы для сірот, прыёмныя сем’і. Працуючы ў дзіцячым доме, падчас правядзення акцыі «Нашы дзеці» я разам з калегамі займалася падрыхтоўкай святочных мерапрыемстваў, канцэртаў для нашых гасцей — людзей, якія дапамагаюць дзецям. Жадаючых наведаць нас заўсёды было шмат.
Цяпер працягваю ўдзельнічаць у гэтай рэспубліканскай акцыі ўжо ў рамках дзейнасці БСЖ. Дарэчы, адным з першых мы наведалі Бабруйскі дзіцячы дом. Як ранейшы яго дырэктар, я добра ведала, што патрабуецца выхаванцам і самой установе.
Цяпер дапамагаем многім дзіцячым дамам. Загадзя тэлефануем кіраўнікам, удакладняем канкрэтныя патрэбы. Можа здацца, што вялікія пакеты з цукеркамі — добры падарунак. Але гэта не заўсёды так, бо многім выхаванцам супрацьпаказана салодкае. Забяспечваем малых садавінай, канцтаварамі, гульнямі. А таксама сродкамі гігіены, бытавой хіміі — гэта значыць тым, што неабходна для паўсядзённага жыцця.
— У 2021 годзе Ваша дзейнасць на пасадзе старшыні Саюза жанчын МНС была заахвочана Падзякай Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. Чым жывуць сёння жанчыны-выратавальнікі?
— Мы прымаем удзел у мностве мерапрыемстваў, арганізаваных як Беларускім саюзам жанчын, так і намі самімі. Асабліва хачу адзначыць праект БСЖ МНС «Акорды Перамогі». Мы рэалізавалі яго ў 2023 годзе, прымеркаваўшы да Дня Перамогі нашага народа ў Вялікай Айчыннай вайне — 9 Мая. Жанчыны МНС выконвалі песні ваенных гадоў, якія некалі дапамагалі выстаяць савецкім людзям у смяротнай схватцы са страшным ворагам. Нашу акцыю «Акорды Перамогі» падхапілі і іншыя арганізацыі. Выхоўваць дзяцей у духу патрыятызму закліканы і праект Саюза жанчын МНС «Гаворым з дзецьмі аб вайне і Перамозе».
— На Ваш погляд, што падштурхоўвае жанчын аб’ядноўвацца?
— Сёння жанчыны — рухавік цэлага шэрагу грамадскіх ініцыятыў у падтрымку дзяржавы. Калі натхняемся агульнай ідэяй, калі нас гуртуе дух адзінства, мы становімся вялікай сілай.
Матывуюць на добрыя справы і цудоўныя ўмовы, створаныя ў дзяржаве для камфортнага жыцця і дзейнасці жанчын.
— У чым унікальнасць адукацыйнага Цэнтра бяспекі МНС, які Вы ўзначальваеце?
— Аналагаў нашаму Цэнтру няма ні ў СНД, ні ў краінах Еўропы. Мэта Цэнтра — навучыць насельніцтва правілам бяспечных паводзін у розных надзвычайных сітуацыях. На дадзены момант прадстаўлена 37 лакацый. Кожная з іх дае наведвальнікам важныя веды, таму цяжка вылучыць найболей цікавую і карысную. Заняткі праходзяць з выкарыстаннем імерсіўных тэхналогій: наведвальнік літаральна знаходзіцца ў той ці іншай надзвычайнай сітуацыі. Пры гэтым запамінанне адбываецца на ўзроўні падсвядомасці. Апроч вывучэння правілаў бяспекі, прывіваем людзям жаданне дапамагаць і вучым у любой сітуацыі не заставацца абыякавымі. Вельмі важна, каб нашы госці атрымалі не толькі карысныя веды і навыкі, але і задавальненне ад наведвання і зносін са спецыялістамі Цэнтра.
— Цэнтр карыстаецца папулярнасцю?
— Адказ на гэтае пытанне — запіс на заняткі па бяспецы на некалькі месяцаў наперад. Прычым прыязджаюць да нас не толькі мінчане і жыхары Беларусі, але і нашы суседзі з Расійскай Федэрацыі. Заняткі праводзім для арганізаваных груп з 25 чалавек.
— Ці цяжка жанчыне быць лідарам у такой сур’ёзнай і адказнай сферы? Якія здольнасці дапамагаюць «трымацца на плаву»?
— На мой погляд, сапраўдным лідарам з’яўляецца той, хто дапамагае іншым развівацца, удасканальвацца і станавіцца лепшым. Мяркую, сярод маіх найбольш важных лідарскіх навыкаў — адказнасць, прыстойнасць і неабыякавасць. Падбіраючы калектыў, рабіла стаўку на такіх жа зацікаўленых і ўцягнутых у працу супрацоўнікаў, як я сама. Цяпер мне, як кіраўніку, прыемна чуць ад падначаленых, што яны любяць сваю працу, ідуць на яе з задавальненнем. Значыць, створаны ўсе ўмовы для камфортнай службы.
— «Каб прафесійна і якасна рабіць сваю работу, навучаючы вялікую колькасць людзей, неабходна адточваць майстэрства і павышаць свой прафесійны ўзровень» — сказалі Вы ў адным з выступленняў. Пастаянная работа над сабой — гэта пра Вас?
— Калі чалавек хоча заставацца лідарам і прафесіяналам у сваёй сферы, пастаянна вучыцца — галоўнае патрабаванне незалежна ад узросту і вопыту работы. Я сама прытрымліваюся такой пазіцыі і заклікаю да гэтага свой калектыў. Заўсёды нагадваю падначаленым аб тым, што нельга спыняцца на дасягнутым, неабходна ўпэўнена рухацца наперад.
— Як Вам удаецца захоўваць прафесійны тонус і ўсё паспяваць?
— Самае галоўнае — уменне правільна планаваць справы. Неабходна паспяваць выконваць усю работу ў рамках працоўнага часу і прывучыць да гэтага свой калектыў. Вядома, бываюць сітуацыі, калі трэба затрымацца ці прыйсці нашмат раней. Здараецца таксама, што адначасова даводзіцца выконваць адразу некалькі сур’ёзных задач.
— Што матывуе Вас рухацца да новых вяршыняў?
— Важным стымулам з’яўляецца сям’я. Блізкія падзяляюць і падтрымліваюць мае ідэі. У мяне дзве дачкі. Адна на дыпламатычнай пасадзе і зараз прадстаўляе нашу краіну ў міжнароднай арганізацыі ў Злучаных Штатах Амерыкі, другая вучыцца ў Гродзенскім дзяржаўным медыцынскім універсітэце. Заўсёды старалася быць для іх дастойным прыкладам, даносіць ім, як важна развівацца, імкнуцца наперад і дабівацца пастаўленых мэт.
— Раскажыце пра свае інтарэсы і захапленні. Чым займаецеся ў вольны час?
— У мінулым актыўна спявала і грала на гітары. Калі малодшая дачка вучылася ў музычнай школе, мы практыкаваліся разам. Я з задавальненнем выступала на сямейных святах. У розныя перыяды жыцця захаплялася рукадзеллем і кулінарыяй. Ідэальны занятак для майго выхаднога дня — рабіць нешта сумесна з мужам: прагуляцца на свежым паветры, атрымаць асалоду ад добрага надвор’я, прыгатаваць смачную страву. Любім таксама падарожнічаць па Беларусі.
— Падзяліцеся сакрэтам: што дапамагае Вам заўсёды добра выглядаць?
— Прытрымліваюся пазіцыі, што жанчына не павінна старацца выглядаць маладзей за свой узрост, а вось дагледжанай і акуратнай ёй варта быць. Вядома, удзяляю час касметычным працэдурам, бываю ў цырульніка, даглядаю сябе і дома. Нашу ўстанову наведвае вялікая колькасць гасцей, таму неабходна заўсёды выглядаць адпаведна.
— Вы шчаслівы чалавек, Алена Ігараўна?
— Лічу сябе шчаслівай жанчынай, хоць і цяжкасці на жыццёвым шляху, вядома, здараліся. Шчасце складаецца з маленькіх радасцяў. Таму важна ўмець заўважаць выдатныя моманты жыцця і атрымліваць асалоду ад іх.
Лізавета МАЛЬЧУК
Фота дадзена суразмоўніцай
Фіналістка праекта «Акадэмія талентаў» на АНТ — пра творчасць і жыццё.
На гэтым тыдні Цяльцы будуць проста незаменныя ўсюды, дзе іх ведаюць.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
