Як мы здавалі дыстанцыйнае тэсціраванне

З гэтага года адзін з этапаў рэпетыцыйнага тэсціравання можна прайсці бясплатна. На сайце Рэспубліканскага інстытута кантролю ведаў даступна дыстанцыйнае РТ па 15 прадметах. Абітурыенту дастаткова ўключыць дома камп'ютар і выканаць заданні ў любы зручны для яго час. Карэспандэнт «Чырвонкі. Чырвонай змены» вырашыла апрабаваць новую сістэму і заадно праверыць сябе.

Лірычнае адступленне

ЦТ я здавала сем гадоў таму. Прычым толькі па адным прадмеце — гісторыі Беларусі. Другім павінна была быць руская мова, але дыплом рэспубліканскай алімпіяды пазбавіў гэтага выпрабавання: мне аўтаматычна паставілі 100 балаў. Чаму я была вельмі рада. Дагэтуль лічу тэсты па мовах, дзе правільных адказаў можа быць некалькі, аднымі з самых складаных.

Да гісторыі я, як і большасць маіх аднакласнікаў, рыхтавалася разам з рэпетытарам. Гэта быў, хутчэй, элемент дысцыпліны: сама б я села паўтараць параграфы за месяц да тэсціравання. А так паслядоўна вывучала прадмет на працягу года. У выніку набрала 92 балы. З парад, якія магу даць тым, хто будзе праходзіць ЦТ: звяртайце ўвагу на інфармацыю пасля параграфаў накшталт «цікава ведаць». І практыкуйцеся рашаць тэсты, бо фактура, якая выкарыстоўваецца для заданняў, у тым ці іншым выглядзе можа паўтарацца.

Падвёў «сяржант»

Цяпер ужо ад маіх вынікаў нічога не залежыць, але ўсё роўна крыху хвалююся: калі што, у правале давядзецца прызнавацца на ўсю рэдакцыю. Заходжу на сайт Рэспубліканскага інстытута кантролю ведаў і націскаю ўкладку «дыстанцыйнае РТ». Для пачатку выбіраю беларускую мову. Ні пашпартных даных, ні іншай асабістай інфармацыі ўводзіць не патрабуецца. Раздрукоўваю бланк з заданнямі і пачынаю. Па шчырасці, у школе гэты прадмет даваўся мне не надта лёгка. Але дзясяткі кніг айчынных пісьменнікаў, прачытаныя падчас вучобы ва ўніверсітэце, і асабліва работа ў беларускамоўнай газеце далі свой плён. Правапіс большасці слоў не выклікае пытанняў: «менеджараў» успамінаю з матэрыялаў пра рынак працы, «шарсцяныя» вырабы — з аглядаў тыдняў моды. Складанасці ўзнікаюць, калі пачынаюцца заданні пра будову сказа. Вызначыць выказнік, адрозніць пабочныя канструкцыі ад устаўных... Усё ж такі пры напісанні артыкулаў і рэпартажаў гэтай інфармацыяй не карыстаешся.

На тэст адводзіцца дзве гадзіны, але я спраўляюся за 44 хвіліны. Пераношу адказы ў электронны бланк. Умовы яго запаўнення вельмі набліжаныя да рэальных. Так, калі вы паставілі крыжык не ў тым слупку, выдаліць яго звычайным націскам мышкі нельга. Як і ў папяровым варыянце, адмяняць памылковую метку трэба будзе ў асобнай графе. У частцы А можна выправіць шэсць адказаў, у частцы В — два.

Націскаю на кнопку, каб разлічыць вынік. 79 балаў! Мне здаецца, нядрэнна, тым больш што я спецыяльна не рыхтавалася. Тут жа можна ўбачыць, у якіх пытаннях ты дапусціў памылкі, і паглядзець правільныя адказы са спасылкай на параграф у падручніку. Я, напрыклад, забылася, што зваротак не з'яўляецца членам сказа, а слова «сяржант» не адносіцца да тых выключэнняў, дзе ў першым складзе перад націскам захоўваецца літара «е».

Увага ніколі не лішняя

Натхніўшыся, бяруся за тэст па гісторыі Беларусі. На тое, каб выканаць 50 заданняў, у мяне ёсць паўтары гадзіны. Чытаю пытанні і разумею, што ў памяці мала што захавалася. Таму часцей падключаю не веды, а логіку. Прасцей спраўляцца з заданнямі, дзе трэба адзначыць тэндэнцыі і рысы, характэрныя для пэўнага часу, прычыны падзей, а не назваць канкрэтныя даты і дакументы (вось вы памятаеце, што такое Генрыхавы артыкулы?).

Заканчваю праз гадзіну. Вынік — 50 балаў... Ну, што сказаць? Мой рэпетытар быў бы расчараваны. Аналізую памылкі. Некаторых магла б пазбегнуць, калі б чытала ўмовы задання больш уважліва. Дарэчы, у версе бланка напісана слушная рэкамендацыя — адказваць на пытанні па чарзе. Узнаўляць ход падзей у храналагічным парадку прасцей, чым «скакаць» з адной эпохі ў іншую.

Праверыць свае школьныя веды вырашыў і мой муж. Ён праходзіў тэст па сусветнай гісторыі. Набраў 55 балаў — усяго на чатыры менш, чым пры паступленні ва ўніверсітэт 11 гадоў таму. Праўда, сам муж быў незадаволены: спадзяваўся, што падчас вучобы ў ВНУ павысіў свой узровень ведаў.

Замест вынікаў

Дыстанцыйнае тэсціраванне — добры спосаб для абітурыента азнаёміцца з тым, што сабой уяўляе гэты від уступнага экзамену. Але, на маю думку, не трэба абмяжоўвацца толькі ім. Варта хоць бы раз пабываць на класічным рэпетыцыйным тэсціраванні. Усё ж такі адказваць на пытанні ў дамашняй абстаноўцы за кубкам гарбаты і ў аўдыторыі побач з іншымі выпускнікамі — розныя рэчы. Дый запісваць адказы капрызнай геліевай ручкай складаней, чым уводзіць іх на камп'ютары.

Наталля ЛУБНЕЎСКАЯ