У Савецкім Саюзе ў 1970-я гады слава ансамбля і яго кіраўніка была проста фенаменальная. Іх «Рушнікі», «Каляду», «Волагду», «За паўгадзіны да вясны», «Белавежскую пушчу», «Бярозавы сок» і іншыя кампазіцыі спявала і слухала ўся краіна. Працуючы ў Беларусі, «Песняры» пазбягалі лішняй увагі цэнзараў і не ўдзельнічалі ў кланавай барацьбе. Усё гэта дапамагло Уладзіміру Мулявіну стварыць унікальны ансамбль, у якім кожны выканаўца быў не толькі прафесіянал, але і мог прадэманстраваць сваю яркую асобу.
«Залаты састаў» ансамбля выклікаў сапраўдны фурор у ЗША, і ў снежні 1976 года часопіс «Білборд» апублікаваў артыкул «Уварванне рускага рока ў заходні», а амерыканскі імпрэсарыа, які арганізаваў гастролі «Песнярам», прызнаўся, што змог зарабіць на гэтым мільён долараў. Амерыканскі музыкант Кірк Джэксан (ён таксама ўдзельнічаў у тых выступленнях) і да сёння захоўвае дома аўтограф Мулявіна — тэкст і ноты адной з песень. Міжнароднае прызнанне да калектыву прыйшло ў Канах у 1975 годзе, калі на фестывалі «Мідэм» у пошуках новага музычнага матэрыялу сабраліся імпрэсарыа з усяго свету. Напярэдадні канцэрта музыкантаў папярэдзілі: маўляў, тут сабраліся найлепшыя прадстаўнікі прадзюсарскай супольнасці, фірмаў гуказапісу — таму авацый не чакайце. Але потым удзельнік «Песняроў» Леанід Барткевіч згадваў: «Праспявалі. У зале абсалютная цішыня. Тут мы зусім палі духам: усё, думаем, прыехалі... Не ведаю, колькі секундаў доўжылася тая цішыня, але нам здалося — вечнасць. Але тут адбыўся цуд важная публіка, што зіхацела брыльянтамі, проста ўзарвалася апладысментамі». Там жа калектыў акампаніраваў Але Пугачовай, пасля чаго паміж спявачкай і Мулявіным узнікла сяброўства.
Аўтарытэт Уладзіміра Мулявіна ў прафесійным асяродку быў таксама бясспрэчны. Калі Уладзімір Высоцкі задумаў запісаць пласцінку, то звярнуўся менавіта да яго. Дамовіліся пра сустрэчу перад спектаклем, але туды прыйшоў не Мулявін, а яго музыканты. Так разам выдатныя артысты і не папрацавалі.
Са многімі дэталямі біяграфіі артыста шырокая публіка яшчэ не знаёмая. Здымачная група разам з яго пляменніцай пабывала ў знакавых для Уладзіміра Мулявіна мясцінах у Екацярынбургу. Там, напрыклад, у Доме культуры «Уралмаш» дагэтуль іграе на кларнэце Аляксандр Завадскі — музыкант першай групы, якую Уладзімір Мулявін сабраў з тымі, хто любіў джаз... Пра ўсё тое, што засталося пасля яго і што адбывалася ў жыцці знакамітага калектыву, у фільме раскажуць яго дзеці, калегі і іншыя музыканты.
Алена ДРАПКО
Фіналістка праекта «Акадэмія талентаў» на АНТ — пра творчасць і жыццё.
На гэтым тыдні Цяльцы будуць проста незаменныя ўсюды, дзе іх ведаюць.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
