Сеткавае выданне zviazda.by

Пасля ўсе ахвотныя могуць стаць удзельнікамі хрэснага ходу ад Свята-Духава кафедральнага сабору да Мінскага замшчышча. Ужо 40 гадоў (з 1986-га) ў Беларусі 24 мая адзначаецца Дзень славянскага пісьменства і культуры. Паколькі ён звязаны з памяццю раўнаапостальных Мяфодзія і Кірыла, якіх у гэты дзень ушаноўвае Царква, то ўрачыстасці пачынаюцца ў Свята-Духавым кафедральным саборы сталіцы Беларусі: адзін з прыдзелаў гэтага храма асвяцілі ў гонар братоў-прапаведнікаў хрысціянства. 

У суботу, 31 мая, на плошчы Свабоды ў Мінску адбудзецца маштабнае мерапрыемства «Чай для гармоніі свету», арганізаванае міністэрствам культуры і турызму КНР, Пасольствам КНР у Беларусі і Мінгарвыканкамам. Карэспандэнт «Звязды» даведалася падрабязнасці.

Гэтая опера Пятра Чайкоўскага ніколі (!) не ставілася ў нашым тэатры, яе прэм’еру абяцаюць ужо напрыканцы бягучага тэатральнага сезона. А ў Дзень нараджэння тэатра 25 траўня адбудзецца адкрытая рэпетыцыя, на якую могуць патрапіць звычайныя гледачы!

Запрашае восеньскае кіно.

Нацыянальны цэнтр сучасных мастацтваў Рэспублікі Беларусь і Таганрогскі мастацкі музей (Расійская Федэрацыя) на працягу 2024–2025 гг. здзяйсняюць віртуальны праект «Напішу неба мірным», які прысвечаны 80-годдзю вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў і 80-годдзю Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне. 

Нацыянальны цэнтр сучасных мастацтваў запрашае на выстаўку «Парушаючы цішыню», дзе мастацтва прадстаўлена як форма камунікацыі, інструмент і прастора для выказвання. Наведвальнікі змогуць прасачыць працэс зараджэння розных формаў узаемадзеяння паміж людзьмі, паглыбіцца ў свой унутраны свет і ў атмасферы цішыні і спакою адчуць сувязь з сусветам. 

Тэма Вялікай Айчыннай вайны ў беларускім выяўленчым мастацтве свяшчэнная. Некаторыя мастакі — і старэйшае пакаленне, і моладзь, — нягледзячы на цікавасць і павагу да мінулага, не адважваюцца звяртацца да тых падзей: не дазваляюць хваляванне, страх, няўпэўненасць, не знаходзяцца мастацкія сродкі для выяўлення розных ідэй. Тым не менш значная колькасць жывапісцаў, скульптараў, графікаў, фатографаў, дызайнераў, майстроў дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва і сёння працягваюць шукаць новыя спосабы, метады, шляхі для размовы з гледачом на гэтую тэму. 

Вайна не проста адгукнулася ў лёсе Віктара Казько. Яна стала тым, што трапляе пад вызначэнне: не было б шчасця, ды шмат у чым няшчасце дапамагло. Нагадала, якое ў жыцці ўсё пераменлівае, і часам кепскія і непрыемныя сітуацыі прыводзяць да дабра. Хоць, вядома, куды лепей, каб такіх выпрабаванняў не было. Ды не ад яго гэта залежала. Молах вайны крануўся дзіцячага цельца, калі яму было тры гады. Ад выбуху фашысцкай бомбы загінула маці, сястрычка замерзла. З гэтага моманту і пачаліся для Віктара Казько самыя што ні на ёсць блуканні па пакутах. 

Графіка Арлена Кашкурэвіча, Васіля Шаранговіча, Георгія Паплаўскага, Лазара Рана, Людвіга Асецкага, Мікалая Гуціева, Паўла Любамудрава, Пятра Дурчына ды іншых славутых мастакоў склала выстаўку «У полымі ваенных гадоў», што адкрылася напярэдадні Дня Перамогі ў галерэі «Атрыум» Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі. Работы з фонду Беларускага саюза мастакоў аб’яднаныя ваеннай тэматыкай, толькі некаторыя прысвечаны пасляваенным старонкам жыцця беларусаў. Аўтары — сведкі Вялікай Айчыннай: хтосьці з іх быў на фронце, нехта змагаўся з ворагам у партызанскіх атрадах, іншыя былі вымушаны існаваць ва ўмовах акупацыі і эвакуацыі. Да таго ж экспануюцца творы тых, хто зазнаў вайну дзіцем.