У месяца ёсць твар

Двайняткі прыбеглі засмучаныя:

— Нам так шкада нашу сяброўку!

— А што з ёй?

— У яе дагэтуль няма ніводнага светлага бонстыка.

Рыдаем разам.

***

— Што вы там пішаце, дзеці?

— Складаем спіс падарункаў на Новы год.

— Так. І што там у спісе?

— Напрыклад, ланцужок з каштоўнымі каменьчыкамі.

— А там напісана, дзе тату ўзяць на гэта грошыкі?

— Прычым тут ты? Мы ж Дзеду Марозу падарункі заказваем!

— А, дакладна. Прабачце, забыўся.

Спадзяюся, пенсія ў Дзеда Мароза большая, чым зарплата ў Таты Холада. Бо ў адваротным выпадку «трапілі» абодва.

Гэта была рубрыка «Рыхтуй сані летам»

***

Дзеці слухаюць на камп'ютары казку.
Да мяне даносяцца словы добрага казачніка: «І тут з'яўляецца страшны монстр з гаджэта». Старэйшая дачка тут жа тлумачыць малодшым:

— Гаджэты — гэта тое ж самае, што дэвайсы.

Малодшыя з разуменнем ківаюць.

А я думаю пра тое, што калі-небудзь з гаджэтаў і сапраўды пачнуць вылазіць монстры. І нашых унукаў гэта ніколькі не здзівіць.

***

Вярталіся ўвечары дадому з малодшымі дзецьмі.

— Тата, а чаму нам здаецца, што ў месяца ёсць твар?

— Гэта не твар, гэта кратары.

— Якія яшчэ кратары?

— Ямы ўтварыліся ад падзення метэарытаў.

— А што такое метэарыты?

— Гэта такія вялікія камяні, якія лётаюць у космасе.

— А што такое космас?

— Так, я ўсё зразумеў: у месяца ёсць твар.

Павел ХОЛАД