Днямі падпісаны Указ №143, якім прадугледжана падаўжэнне да 1 студзеня 2016 года пераходнага перыяду, на працягу якога індывідуальным прадпрымальнікам дадзена права рэалізаваць рэшткі тавараў, увезеных без пацвярджальных дакументаў. Неўзабаве ІП, якія гандлююць імпартным таварам, павінны будуць для сябе вырашыць: альбо знайсці добрасумленных пастаўшчыкоў у ЕАЭС (што, на думку прадпрымальнікаў, вельмі праблематычна), альбо звярнуць увагу на беларускую прадукцыю. У сваю чаргу, дзяржава шукае спосабы падняць і рушыць наперад айчынную лёгкую прамысловасць. Для гэтага актыўна склікаюцца ўсе бакі рынку, каб сумесна знайсці рашэнне ў рэжыме дыялогу.
Каб прадаваць больш, патрэбна «свежая кроў»
Па словах старшыні «Беллегпрама» Мікалая Яфімчыка, канцэрн жадае аб'яднаць свае намаганні ў прасоўванні беларускай прадукцыі з прадпрымальнікамі і гатовы на любыя формы супрацоўніцтва. Пад гэтым маецца на ўвазе не толькі рэалізацыя тавараў, але і актыўны ўдзел у вытворчасці і адміністраванні прадпрыемстваў. «Ні для каго не сакрэт, што ў «Беллегпраме» сёння ёсць дэфіцыт кадраў — як тэхналагічных, так і кіруючых. З гэтай мэтай створаны так званыя бізнес-інкубатары».
«Мы гатовыя разгледзець ініцыятыўных маладых людзей, правесці пры неабходнасці навучанне і прызначыць на высокую пасаду. Такім чынам канцэрн забяспечвае сябе рэзервам кадраў. Мы хочам бачыць у нас прадпрымальнікаў, таму што ў іх іншае разуменне рынку, працэсаў, якія адбываюцца», — адзначыў старшыня канцэрна.
Таксама ў «Беллегпраме» прадпрымальнікам гатовы даць як электронную пляцоўку для гандлю, так і арганізаваць працоўныя месцы.
«Амаль усе беларускія вытворцы лёгкай прамысловасці маюць гандлёвыя інтэрнэт-пляцоўкі. Аднак не ўсе з іх працуюць эфектыўна. Самымі эфектыўнымі сёння з'яўляюцца «Мілавіца», «Белвест», «Галантэя» і яшчэ каля 30 актыўных інтэрнэт-прадаўцоў. Мы маем сучасныя тэхналогіі, каб прасоўваць беларускую прадукцыю», — падкрэсліў Мікалай Яфімчык.
Долар за метр і іншыя прапановы
Адзін з асноўных сектараў, якому неабходна задаць вектар на прыбытак, — ільняная галіна.
«Мы гатовыя даць квадратны метр за 1 долар у Цэнтры моды ў Мінску для рэалізацыі праекта з ільном. Ад вытворцы спатрэбіцца ідэя і дызайн. Праект вельмі ліквідны з-за вялікай папулярнасці экалагічна чыстай тканіны ў Еўропе», — заявіў старшыня канцэрна «Беллегпрам».
Ён таксама падкрэсліў, што канцэрн гатовы падтрымаць пачынанні прадпрымальнікаў у абутковай і тэкстыльнай вытворчасці. Для таго, каб беларускія тавары прадаваліся, неабходна наладзіць інфармацыйную частку продажу. З гэтай мэтай плануюць распрацаваць інтэрнэт-рэсурсы, дзе, напрыклад, вытворцы і прадаўцы змогуць размяшчаць прапановы, атрымліваць інфармацыю пра свабодныя плошчы і абсталяванне, а пакупнікі бачыць тое, што ім цікава.
«Магчымасці ёсць. Нам патрэбны людзі, здольныя рушыць наперад нашу прадукцыю. Стварыць для яе адпаведны імідж і дызайн», — адзначылі прадстаўнікі «Беллегпрама».
У сваю чаргу, спрабуючы знайсці агульную мову, прадпрымальнікі ўносілі прапановы па многіх пытаннях. У прыватнасці, гэта тычыцца арэнды гандлёвых плошчаў. У гандлёвых цэнтрах яна занадта высокая, і прадпрымальнікам цяжка спраўляцца, маючы ў сваім асартыменце толькі беларускія тавары. Неабходна мець вялікі працэнт імпарту, каб выйсці на станоўчы ўзровень рэнтабельнасці.
Успомнілі і аб праблеме інтэрнэту, дзе цяпер вялікую прастору займаюць рэкламныя банеры з кітайскай прадукцыяй, што натуральна запавольвае прасоўванне беларускіх тавараў. Але, як аказалася, самым вострым пытаннем для прыватных і дзяржаўных вытворцаў з'яўляецца малая колькасць сыравіны і фурнітуры для пашыву адзення. Бо магчымасць шыць модную вопратку ёсць, але няма з чаго. Прадпрымальнікі ўнеслі прапанову бяспошлінна ўвозіць тканіну ў Беларусь. Страціўшы трохі на імпарце сыравіны, ёсць магчымасць актывізавацца вытворчым прадпрыемствам усіх відаў уласнасці. Як адзначылі прысутныя на дыялогу ІП, сёння прыватнаму прадпрыемству нявыгадна імпартаваць тканіны самастойна.
Сэканд-хэнд або сток?
Таксама цікавы і той факт, што многія прадпрымальнікі скардзяцца на нядобрасумленную канкурэнцыю з боку сэканд-хэндаў. І справа не ў тым, што паношаную вопратку раскупляюць хутчэй. Вельмі часта ў такіх крамах прадаецца не толькі адзенне, якое было ва ўжыванні, але і стокі — рэшткі партый адзення, якія не маюць асартыменту. Ставіцца пад сумненне наяўнасць сертыфікатаў на гэтую прадукцыю і яе якасць.
Ілья КРЫЖЭВІЧ.
Сумесныя праекты ядзерных тэхналогій.
