Як падкарміць моркву? Соль, дрожджы і попел

Памылкова лічыць, што морква расце сама па сабе і не мае патрэбы ў дадатковых пажыўных элементах. Морква добра адклікаецца на падкормы на працягу ўсяго сезона. Уносіць угнаенні можна розныя, як мінеральныя, так і арганічныя. Адны дадаюць пры падрыхтоўцы глебы, другія — пры пасадцы, трэція — падчас росту.

Як падкарміць моркву. Частка 1 

Падкорм морквы дражджамі

Размяшайце парашок дражджэй з пачка ў 2-3 літрах вады. Затым дадайце попел і разбаўляйце ўсё гэта ў вядры вады. У сухі і цёплы дзень палівайце пажыўным растворам моркву, каб унесці з дапамогай яго ў глебу азот, фосфар і падтрымаць мікрафлору.

Угнаенне морквы попелам

Самы просты і эфектыўны спосаб падкорму. Угнойваць можна двума спосабамі:

• рассыпаць па градках па 250 г на 1 кв. м.;
• 100 г попелу растварыць у вядры вады, настояць 12 гадзін і паліць расліны.

Такое ўгнаенне дае моркве магній, калій і натрый плюс прадухіляе з'яўленне шкоднікаў.

Ці можна падкарміць моркву соллю?

Соль можа выкарыстоўвацца як крыніца натрыю і ахова ад шкоднікаў. Лепш браць марскую соль. Яна дапамагае ад маркоўнай мухі, драцяніка. Апрацоўку праводзяць да 3-х разоў: адразу пасля з'яўлення ўсходаў і далей праз кожныя 14 дзён. Для гэтага растварыце сталовую лыжку ў вядры вады.

Падкормліваем моркву ў жніўні

У жніўні морква мае патрэбу ў фосфары, боры і каліі. Таму ў гэты час падыходзяць наступныя народныя сродкі:

• попел;
• борная кіслата;
• дрожджы (парашковыя або кускавыя).

У якасці мінеральных угнаенняў падыдуць:

• аміячная салетра;
• хлорысты калій;
• манафасфат калію;
• суперфасфат.

Чым угнойваць моркву перад уборкай?

Угнаенне неабходнае для зніжэння нітратаў у гародніне, якія могуць назапашвацца не толькі з-за мінеральных рэчываў, але і з-за арганікі.

Праводзіце такі падкорм морквы за месяц да збору ўраджаю.

Ужывайце:

• драўняны попел;
• сернакіслы калій;
• хлорысты калій.

Магчымыя наступствы парушэння правілаў падкормкі морквы

З-за парушэння правілаў падкормкі — часцей за ўсё, перадазіроўкі, могуць быць такія негатыўныя наступствы:

• узмацненне росту маркоўніку, а не караняплода — празмернасць азоту;
• скрыўленне караняплода — недахоп пажыўных рэчываў;
• страта смакавых якасцяў: сухая, цвёрдая, несалодкая — недахоп фосфару, калію;
• пашкоджанне;
• паражэнне хваробамі і шкоднікамі.

Таксама можна пазбавіцца ўраджаю зусім, бо свежая арганіка прыгнятае расліну. Яшчэ церпяць працягласць захоўвання і лёжкасць. Яны значна змяншаюцца.

Ірына ТАМКОВІЧ