Святлана Агарвал: Я задаволеная сваім часам

Індыйская культура прыцягвала спявачку Святлану Агарвал з дзяцінства: маляўнічыя фільмы, салодкагучныя песні... Але хто б мог падумаць, што песня «Jimmy Jimmy aaja» з кінафільма «Танцор Дыска», якую некалі маленькая Света напявала, тады яшчэ не разумеючы індыйскіх слоў, стане яе візітнай карткай?

Сёння яе імя ўнесена ў Сусветную кнігу рэкордаў Лондана ў намінацыі «Сусветныя выканаўцы» за ўклад у развіццё культурных адносін Беларусі і Індыі, а без гэтай легендарнай песні не абыходзіцца ніводны яе канцэрт.

— Святлана, пачнем з апошніх навін, звязаных з вашай творчасцю. Не так даўно вы прэзентавалі песню «Парфумер» і знялі кліп на яе. Раскажыце, гэта выява зборная ці песня камусьці прысвечана?

— Думаю, кожная жанчына марыць аб сваім добрым, чулым, мужным і дастойным «парфумеры» — каханым чалавеку, з якім хоча стварыць сям’ю і правесці жыццё шчасліва. Аўтар гэтай кранальнай гісторыі кахання — Алеся Баярскіх (Муха). У песні Алеся апісала свае пачуцці і перажыванні. Менавіта яна прапанавала мне гэтую кампазіцыю. Выконваючы яе, я пастаралася прасякнуцца эмоцыямі стваральніка і перадаць іх слухачу. І мяркуючы па добрых водгуках самога аўтара і маіх прыхільнікаў, у мяне гэта атрымалася.

— А як прыйшла ідэя запрасіць на галоўную мужчынскую ролю Аляксандра Саладуху?

— Галоўнай маёй задачай было падабраць харызматычнага і абаяльнага, некалькі брутальнага героя, які валодае яшчэ і добрымі артыстычнымі данымі, каб ён змог сыграць гэтую ролю — роля «парфумера». Рэжысёр кліпа прапанавала некалькі прыгожых маладых акцёраў. Не доўга думаючы, я адмовілася ад гэтай задумы і вырашыла запрасіць на галоўную мужчынскую ролю заслужанага артыста Рэспублікі Беларусь Аляксандра Саладуху. Настаяла на гэтай сваёй ідэі, таму што была ўпэўнена ў паспяховым выніку нашай сумеснай работы.

І не пашкадавала аб сваім рашэнні, таму што Аляксандр чарговы раз паказаў, што ён прафесіянал з вялікай літары не толькі як спявак, але і як кінаакцёр. На нашай здымачнай пляцоўцы не было бясконцых дубляў. Большасць сцэн былі паспяхова сыграны адразу пасля рэпетыцыйных проб. Па завяршэнні кліпа я зразумела, што трапіла ў дзясятачку! У нас атрымалася прыгожае міні-кіно пра каханне, фінал якога мы пакінулі на разважанне тэлегледачоў.

— Магчыма, нам варта чакаць працягу?

— Усё можа быць. Але пра гэта пакуль «гісторыя замоўчвае».

— Святлана, як блізкія ставяцца да вашай прафесіі? Бо ў кліпе ёсць і адкрытыя сцэны?

— Мая сям’я і родныя — гэта мая падтрымка і апора. Яны падзяляюць са мной любоў да музыкі, да творчасці, давяраюць мне і падтрымліваюць у любых рашэннях. Сям’я надае мне сілы, менавіта тут я чэрпаю натхненне і зараджаюся энергіяй. А адкрытыя сцэны — не такія ўжо і адкрытыя. Я лэдзі і ўсё ў мяне там у рамках прыстойнасці (усміхаецца).

— Як вы думаеце, што слухачы знаходзяць у вашай творчасці, што іх вабіць?

— Думаю, кожны знаходзіць для сябе нешта сваё. Хтосьці ў думках пражывае няпростыя сітуацыі — растанне, напрыклад. Іншыя ж насычаюцца энергіяй і радасцю, трэція — натхняюцца. Лепш, канешне, было б спытаць у слухачоў.

— Ці згодныя са сцвярджэннем, што геній — гэта толькі 5% таленту, а 95% працы?

— Вядома! Бо, каб нечага дасягнуць, трэба шмат і ўпарта працаваць. Наяўнасць таленту — гэта выдатна, але яго трэба развіваць: умець і арганізаваць сябе, і матываваць, і дзесьці нават перамагчы страх і сумненні. Такія людзі настолькі захопленыя работай у сваёй сферы, што могуць нават часам не заўважаць нічога навокал.

— У Сусветнай кнізе рэкордаў Лондана вас адзначылі ўзнагародай у намінацыі «Выдатныя сусветныя выканаўцы». Як вы да гэтага ставіцеся?

— Станоўча! Гэтая прэмія стала для мяне нечаканай, але надзвычай прыемнай. Я вельмі рада, што прэзідэнт Сусветнай кнігі рэкордаў Лондана Санташ Шукла адзначыў маю беларуска-індыйскую творчасць, бо я папулярызую індыйскую культуру ў нашай краіне, а ў Індыю прыводжу з сабой часцінку культуры беларускай. З іншага боку — гэта штодзённая карпатлівая праца, у якой маё даўняе хобі стала прафесійнай работай на вялікай сцэне. І мне прыемна, што мае намаганні былі заўважаны спецыялістамі сусветнага ўзроўню!

— Вы задаволены часам, у якім нарадзіліся? Калі б была магчымасць выбіраць, калі і дзе хацелі б нарадзіцца?

— Ніколі пра гэта не задумвалася, але хачу сказаць: я задаволеная сваім часам. Мне падабаецца мая краіна, мая сям’я, людзі, якія акружаюць мяне. Я люблю справу, якой займаюся, рада, што ў маім жыцці ўсё склалася менавіта так. Ведаеце, часам мне здаецца, што ў мінулым жыцці я была індыянкай (усміхаецца).

— Песня «Jimmy Jimmy aaja» прынесла вам поспех і вядомасць не толькі ў Беларусі, але і за яе межамі?

— Так. Гэтая песня палюбілася мне з самага дзяцінства. Я нават і не думала, што калісьці запішу яе ў прафесійнай студыі, а тым больш пазнаёмлюся асабіста з яе стваральнікам, легендай індыйскай музыкі дыска — Бапі Лахіры. Дзякуючы сваім знакамітым кампазіцыям, Бапі Лахіры быў самым папулярным музыкальным дырэктарам. Ён працаваў з многімі легендамі Балівуда і Галівуда, сярод якіх Лата Мангешкар, Аша Бхасле, Майкл Джэксан, Лэдзі Гага, Мадона. Працаваў і са мной. Ён жа і назваў мяне «Jimmy girl» і блаславіў на выкананне гэтай легендарнай кампазіцыі, якая так спадабалася і беларускай публіцы. Яму вельмі спадабалася, як я выконваю песні, спалучаючы індыйскі і беларускі каларыт.

Некалькі гадоў таму мне давялося супрацоўнічаць з гэтым дзіўным чалавекам. У нас былі сумесныя прэс-канферэнцыі, інтэрв’ю для шматлікіх СМІ, дзве дуэтныя песні, планаваліся канцэрты ў Індыі і Расіі. Наогул, планы на будучыню былі вялікія. Але жыццё ўнесла свае карэктывы — на жаль, маэстра нядаўна пакінуў гэты свет.

На адну з дуэтных кампазіцый з Бапі Лахіры пад назвай «Jimmy Babu» мы з камандай зрабілі відэа ў памяць аб нашым супрацоўніцтве. На ім адлюстраваны нашы рабочыя моманты, кадры з прэс-канферэнцыі, сумесныя інтэрв’ю, індыйскае свята «Халі», дзе прысутнічалі знакамітыя балівудскія акцёры. Захавалі гэтыя кадры на тэлефон. Хто ж ведаў, што гэта будзе наша з Бапі Лахіры апошняя сустрэча…

Цяпер мяне запрашаюць у Індыю — з канцэртамі, а таксама для супрацоўніцтва з індыйскімі аўтарамі і папулярнымі маладымі выканаўцамі.

— А якія падарункі прынята рабіць прыгожаму полу ў Індыі?

— Самым жаданым падарункам лічыцца сары, таму што ў ім ты становішся пяшчотнай і жаноцкай. А гэта прыцягвае ўвагу моцнай паловы чалавецтва. Разнастайныя адценні робяць гэты ўбор узрушаюча прыгожым. Таксама дораць разнастайныя залатыя ўпрыгожванні, шалі і сувеніры.

— Што б вы пажадалі нашым жанчынам?

— Прыгажосці — не толькі знешняй, але і ўнутранай. Жыць у гармоніі з сабой і навакольным светам. Кахаць і быць каханымі. Абдымаць, цалаваць сваіх родных і блізкіх як мага часцей. Казаць адзін аднаму добрыя словы — гэта так важна. Будзьце заўсёды шчаслівыя! Вы — самыя лепшыя!

Фота прадастаўлена субяседніцай