Барыста той, хто дагадзіць умее. 21-гадовы хлопец — пра прафесію

Нядаўна выпала магчымасць пабываць у адной цудоўнай сталічнай установе грамадскага харчавання. Каву тут гатуе 21-гадовы барыста Аляксей АНДРЭЙЧУК. Малады чалавек робіць толькі першыя крокі на гэтым шляху, аднак пра справу, якой займаецца, і духмяны напой ведае шмат. Хлопец расказаў пра сваю прафесію, важныя складнікі добрай кавярні, а таксама раскрыў некаторыя сакрэты правільнага выбару духмяных зярнят.

— Я пачаў шукаць работу, бо надышоў час злазіць з шыі бацькоў і забяспечваць сябе самому. Спачатку хацеў стаць афіцыянтам, аднак мяне нікуды не бралі. Цяпер гэтаму вельмі рады (смяецца), бо знайшоў тое, што па душы, прычым з працоўнай дзейнасцю мне ўдаецца сумяшчаць і вучобу, — расказаў Аляксей. — Я студэнт чацвёртага курса БНТУ, факультэта маркетынгу, менеджменту, прадпрымальніцтва, па спецыяльнасці — будучы маркетолаг-эканаміст. Адна з маіх курсавых работ была звязана з вывучэннем кавамашын. Я так пагрузіўся ў тэму, што з цягам часу ўсё гэта, можна сказаць, і прывяло ў кававую індустрыю. Зразумеў, што хачу стаць барыста і што, напэўна, гэта мой лёс.

На той момант хлопец ужо ведаў усю тэорыю пра каву, аднак не было ніякай практыкі. Нарэшце суразмоўніку пашчасціла: яго запрасілі на гутарку ў адну буйную сетку кавярняў. Менавіта там і паказалі, як трэба гатаваць сапраўдную каву. Аднак калі ён пачаў працаваць, зразумеў, што яго навучылі толькі дзесяці працэнтам ад таго, што барыста павінен ведаць і ўмець. Таму давялося на практыцы спасцігаць усё астатняе метадам спроб і памылак.

— Лічу, што прафесіі неабходна вучыцца ў двух выпадках: калі гэта дакладна «тваё» ці калі хочаш зарабляць грошы. Я не вельмі добра стаўлюся да чыстага зарабляння: трэба, каб тое, што робіш, яшчэ і задавальняла, — працягнуў Аляксей. — Мне вельмі падабаецца сам працэс прыгатавання кавы, а таксама стасункі з рознымі людзьмі. Праўда, іншым разам даводзіцца мірыцца з дрэнным настроем гасцей, бывае, што сутыкаешся з людской агрэсіяй. Мне неяк удаецца з гэтым спраўляцца.

Увогуле, хто такі добры барыста? Найперш гэта чалавек, які можа расказаць пра каву ўсё, па-другое, добра яе прыгатаваць. Ну і таксама вельмі важна, каб ён умеў падтрымаць, калі трэба, гутарку. У наведвальніка павінны застацца толькі добрыя адчуванні, настрой і думкі. Смачная ж кава — гэта калі пасля першага глытка вам сапраўды смачна: па выразе твару можна зразумець, ці так гэта. Звычайна я назіраю за чалавекам, і калі той усміхаецца — значыць, у мяне атрымалася яму дагадзіць. І галоўная ўмова, на якую не трэба забывацца, — напой павінен гатавацца з любоўю!

— А можаце даць некалькі парад, як выбраць якасную каву ў звычайным гіпермаркеце?

— Калі будзеце браць у краме, неабходна звяртаць увагу на ўзровень абсмажвання, яно павінна быць сярэдняе. Цёмнае будзе вельмі гарчыць. Глядзіце і на дату абсмажкі: калі даўнейшая за год, напой не будзе свежы і смачны. На некаторых пачках ёсць спецыяльныя клапаны — калі націснуць на пачак, праз іх можна адчуць водар кавы, — адказвае барыста. — І ўсё ж такі я за тое, каб піць яе ў кавярні. Ёсць такое выслоўе: «Кава — гэта цэлая атмасфера». Не толькі сам духмяны напой павінен быць смачным — тут яшчэ вельмі важна, як вы адчуваеце сябе, ці ўтульна вам ад знаходжання ў гэтым месцы.

Увогуле, калі гаварыць пра пастаяннага наведвальніка кавярняў, можна паспрабаваць скласці вобраз гэтага чалавека. Так, ён дакладна любіць каву і не шкадуе грошы на якасны напой, мае добры густ і цудоўна разбіраецца ў гатунках. Каваман не супраць пакаштаваць навінку, аднак усё ж звычайна заказвае нешта прывычнае для сябе. Часцей гэта класіка: эспрэса, амерыкана, капучына, латэ і г. д.

— Некалі Іосіф Бродскі пісаў, што «калі не пачаць дзень з філіжаначкі свежай кавы, то навошта тады падымацца...»

— (Смяецца.) Я цалкам згодны з ім, бо для мяне кава — таксама пачатак, старт дня. Сапраўды, толькі з гэтага смачнага напою ў мяне пачынаецца дзень.

Надзея ЗУЕВА

Фота аўтара