У шэрагі Савецкай арміі Іван Васільевіч быў прызваны ў 1944 годзе з горада Чыты. Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны 2-й ступені, залатым медалём Кітайскай Народнай Рэспублікі «За перамогу над Японіяй».
Ветэран ужо 70 гадоў жыве разам са сваёй жонкай Верай Кузьмінічнай, інвалідам 3 групы. Іх адзіны сын загінуў пры аварыі на Байкануры. Ад сацыяльных паслуг ветэран адмаўляецца і аддае перавагу ўсё рабіць сам.
«Мы ганарымся вамі. Вашы прыклады — аснова, падмурак патрыятычнага стаўлення да сваёй краіны. Нам вельмі радасна, што сёння з намі людзі, якія на свае вочы бачылі ўсё гэта, адваявалі мір і свабоду. Паглядзіце, як зараз спрабуюць сказіць, перакроіць факты. Таму так важна, што вы сёння з намі. Сустракаецеся са школьнікамі, — адзначыла Наталля Качанава. — Чым далей жыву — тым гэта свята 9 Мая — балюча ў мяне ў душы. Моладзь павінна гэта ўсё ведаць. Адна справа, калі гэта ў кнізе напісана, а іншая справа, калі расказваюць ветэраны. У вас апаленая вайной маладосць. Не было ў вас маладосці практычна».
Іван Васільевіч расказаў, што кожны год прымае ўдзел у святочных мерапрыемствах 9 Мая. І сёлета таксама абавязкова ўскладзе кветкі да манумента Перамогі ў Мінску.
Фота: БелТА
З мастацтвам па жыцці.
Баявое ўзаемадзеянне найвышэйшага ўзроўню.
«Дзесяцігоддзі школьнае харчаванне нашых дзяцей будавалася на аснове зборніка рэцэптур».
