У чацвер вечарам у Нацыянальным аэрапорце Мінск сабралася добрая сотня людзей з кветкамі, віншаваннямі і вітальнымі плакатамі — усе яны чакалі сваіх герояў, якія нарэшце вярнуліся з гарачай Бразіліі.
На Гульнях беларусы заваявалі 10 узнагарод, прычым 8 з іх — найвышэйшай пробы. З 21 атлета 19 увайшлі ў васьмёрку наймацнейшых, а ў агульнакамандным заліку наша зборная заняла 19 месца.
— Вынікі выступлення, безумоўна, станоўчыя, — адзначае старшыня Параалімпійскага камітэта краіны Алег Шэпель. — Перад ад'ездам у Рыа мы разлічвалі на гэта. Самае галоўнае дасягненне — гэта тое, што па якасці медалёў мы трапілі ў 20 наймацнейшых каманд з 170 краін, якія там бралі ўдзел. Другое, што з 21 спартсмена 19 выйшлі ў фінал, гэта сведчыць аб тым, што мы не павезлі туды турыстаў, а павезлі людзей, якія гатовы змагацца і праслаўляць сваю краіну. Вядома, асабліва хочацца адзначыць выступленне Ігара Бокія, шасціразовага алімпійскага чэмпіёна. Меркавалі, што плывец удала выступіць у Рыа, ён быў добра гатовы, але каб шэсць залатых медалёў ... Малайчына! — рэзюмаваў Шэпель.
Сам герой сёлетняй Параалімпіяды відавочна не чакаў такой пышнай сустрэчы ў аэрапорце. Акрамя спартыўных заўзятараў і кіраўнікоў, Ігара сустракала ўся сям'я: мама, тата, брат і каханая дзяўчына. Нягледзячы на складаны і доўгі пералёт, Ігар пастараўся ўдзяліць увагу кожнаму журналісту і жадаючаму атрымаць аўтограф або фотаздымак з героем.
— Пасля першага старту прыйшла ўпэўненасць, пачуццё таго, што ўсё залежыць толькі ад цябе. У 2012 годзе мне было 18, у Лондан ехаў без хвалявання. А ў Рыа выступаў з вялікім пачуццём адказнасці, таму што ўжо быў пяціразовым параалімпійскім чэмпіёнам. Многія людзі верылі ў мяне, вядома, не хацелася іх падводзіць. Ехаў у Бразілію з планам выступіць не горш, чым у Лондане, атрымалася яшчэ лепш. Усе ў захапленні, і трэнеры, і я сам задаволены выступленнем.
Не толькі на радзіме, але і там, у далёкай Бразіліі, нашага Ігара Бокія назвалі самым яркім спартсменам Параалімпіяды-2016, таму не дзіўна, што беларус не змог пазбегнуць параўнанняў з легендарным Майклам Фелпсам.
— Амерыканскі плывец унікальны. Думаю, не варта нас параўноўваць. І Майкл Фелпс, і я прыкладаем максімум намаганняў, каб дасягнуць высокіх вынікаў, — адзначыў Ігар.
Акрамя Бокія на верхнюю прыступку п'едэстала ў Рыа падымаліся Уладзімір Ізотаў, таксама ў плаванні, і Андрэй Праневіч — ён стаў найлепшым у фехтаванні на калясках.
Мама Андрэя Валянціна яшчэ да прызямлення самалёта з хваляваннем успамінае, як яе сын ішоў да гэтай перамогі.
— Ён ішоў да яе цэлых сем гадоў. Пачаў займацца гэтым відам фехтавання, вядома, позна, таму было нялёгка. На лонданскую Параалімпіяду не трапіў — не адабраўся, на той момант у яго не было высокіх вынікаў, а вось апошні год толькі і жыў Параалімпіядай у Бразіліі.
Сам залаты медаліст Рыа быццам бы яшчэ там, у фінальным паядынку, эмоцыі настолькі свежыя, што Андрэй з цяжкасцю іх стрымлівае, расказваючы пра сваю перамогу.
— Я проста ў шоку, дагэтуль адысці не магу. Цяжка апісаць тое, што я адчуваў у тыя секунды, якіх эмоцый толькі не было. Пераможны паядынак быў вельмі напружаны і складаны, сапернік вельмі моцны і тытулаваны, таму выйграць у яго было ўдвая прыемна. Зараз магу адназначна сказаць, што гэта галоўная перамога ў маім жыцці. Як і любы спартсмен, я імкнуўся трапіць на Параалімпіяду і выйграць алімпійскае «золата». Атрымалася.
«Бронзу» ў скарбонку нашай каманды паклаў дасведчаны лёгкаатлет Аляксандр Трыпуць. Гэты алімпійскі медаль, па прызнанні спартсмена, перш за ўсё, з'яўляецца для яго прыкметай вяртання ў спорт, а вяртацца, як вядома, ніколі не бывае лёгка.
Такія высокія дасягненні нашых параалімпійцаў яшчэ раз даказваюць усяму свету, што непераадольных перашкод не існуе.
Наступныя летнія Алімпійскія і Параалімпійскія гульні пройдуць у Токіа праз чатыры гады.
Дар'я ЛАБАЖЭВІЧ
Фіналістка праекта «Акадэмія талентаў» на АНТ — пра творчасць і жыццё.
На гэтым тыдні Цяльцы будуць проста незаменныя ўсюды, дзе іх ведаюць.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
