Грамадзянская лірыка, лірыка кахання слыннага паэта Змітрака Марозава заўсёды кранае душу.
Адразу ўзнікае пытанне, што ж гэта за бабуля такая, якая вучыцца яшчэ ў школе ці ў якой-небудзь іншай навучальнай установе.
Гэтая памяць патрэбна нам», нашым дзецям, унукам, праўнукам і будучым пакаленням.
Вартасць выдання — у перадачы гісторый розных людзей, апісаннях дальніх мясцін.
За акном ледзь не мароз стаіць, а ў дзясятым нумары часопіса «Маладосць» і дагэтуль па старонках у нейкай макраце плавае лістота…
Кастрычніцкі нумар «Нёмана» пачынаецца з апавядання Генадзя Дароніна «За падкладкай».
Стварыць карцінку пры дапамозе апісальна-вобразных прыёмаў — тое, што аўтарцы ўдаецца, здавалася б, без напружання.
Не прымаю і таго, калі двухмоўны творца ўносіць удакладненні ў сваё імя, у залежнасці ад таго, якой мовай карыстаецца.
Пачынаў пісаць, па сутнасці, яшчэ равеснікам тых, каму адрасаваў свае творы. У 15 гадоў выступіў з вершамі ў газеце «Піянер Беларусь».
З часу свайго выхаду зборнік паспеў засвяціцца на некалькіх прафесійных конкурсах, неаднаразова намінаваўся на розныя прэміі.
Выданне «Размова з чалавекам, які маўчыць», па сутнасці, — такое ж спалучэнне аналізу з рэчаіснасцю.
Адносіны са сваёй маці і свякрухай — гэта дзве зусім розныя гісторыі.
Яшчэ нядаўна Вольга Чамаданава лічылася тварам беларускай міліцыі.
Аператыўная інфармацыя з беларуска-польскай мяжы.
Тэма антысавецкага падполля падчас ВАВ — складаная тэма ў гісторыі.
