25 мая на Украіне маюць адбыцца выбары прэзідэнта. Шмат хто з мясцовых экспертаў лічаць гэту падзею лёсавызначальнай для будучыні ўкраінскай дзяржавы, але ёсць таксама погляд, што вынік выбарчай кампаніі (які б ён ні быў) ніяк не паўплывае на запушчаныя працэсы дэградацыі і распаду. Упершыню за 23 гады незалежнасці прэзідэнцкія выбары пройдуць без удзелу жыхароў Крыма, а фармальна дзейны, але па факце ўжо былы прэзідэнт Украіны Віктар Януковіч ужо выказаў сумневы ў іх легітымнасці.
Разнастайнасць кандыдатаў — раз'яднанасць эліты
Між іншым, увага і грамадская цікавасць да выбараў досыць вялікая, што цалкам зразумела з улікам тых імклівых рэвалюцыйных змен, што разгойдваюць Украіну з канца лістапада мінулага года. Украінскі Цэнтрвыбаркам па стане на 2-е красавіка зарэгістраваў аж 23 прэтэндэнты на пасаду кіраўніка дзяржавы, а яшчэ 20 асобам было адмоўлена ў рэгістрацыі.
Падобная разнастайнасць кандыдатаў і праграм толькі на першы погляд выглядае дасягненнем дэмакратыі і плюралізму думак ва ўкраінскім грамадстве, але па факце хутчэй сведчыць аб раз'яднанасці тамтэйшай палітычнай эліты. Відавочна, што большасць кандыдатаў умоўна можна падзяліць на два лагеры з традыцыйным для Украіны супрацьпастаўленнем ідэй і геаграфічна выразнымі рэгіёнамі электаральнай падтрымкі. Частка прэтэндэнтаў, што ўплываюць на выбаршчыкаў з захаду і цэнтра краіны, выстаўляюць нацыяналістычныя лозунгі і прасоўваюць неабходнасць цывілізавага выбару на карысць Захаду, іншыя, якіх падтрымліваюць выбаршчыкі поўдня і ўсходу, апелююць да савецкага мінулага і выказваюцца на карысць больш цесных стасункаў з Расіяй.
Такім чынам, вымалёўваецца, што будучыя выбары пройдуць ва Украіне ў духу традыцыйнага супрацьстаяння рэгіянальных фінансава-палітычных кланаў, а ўстаноўкі палітыкаў адрозніваюцца паміж сабой толькі ўзроўнем радыкалізму ідэй. Так, нацыяналістычную рыторыку эксплуатуюць: экс-прэм'ер, старшыня партыі «Батьківщіна» Юлія Цімашэнка; народны дэпутат, уладальнік фабрыкі «Рашэн», міліярдэр Пётр Парашэнка, камандзір радыкальнага «Правага сектара» Дмітро Яраш, лідар партыі «Свабода» Алег Цягнібок і шэраг іншых кандытаў.
Прыкладна тая ж разнастайнасць назіраецца і ў лагеры апанентаў з ліку ўмоўнага лева-цэнтрысцкага блока: чарговы раз на пасаду прэзідэнта балатуецца лідар камуністаў Украіны Пятро Сіманенка, аж чатыры прэтэндэнты маюць у кішэні членскі білет партыі «Рэгіёны»: былыя віцэ-прэм'ер Юрый Бойка і губернатар Харкаўскай вобласці Міхаіл Добкін, а таксама народныя дэпутаты Сяргей Цігіпка і Алег Цароў.
Цікава, што яшчэ нядаўна гэтыя палітыкі ўжо змагаліся між сабой, але не ў выбарчым супрацьстаянні, а літаральна на барыкадах: калі Цягнібок і Яраш камандавалі баявымі атрадамі Майдана, то Добкін і Цароў фактычна ўзначальвалі «антымайдан» — рух украінскай контррэвалюцыі. Патлумачыць шэраговаму выбаршчыку розніцу паміж такімі ідэнтычнымі палітычнымі дзеячамі ўяўляецца досыць цяжкай справай, таму некаторыя эксперты лічаць, што падобнае масавае «вылучэнне» з'яўляецца элементам гандлю — дзеля таго, каб у далейшым мець магчымасць «зняцца» за адпаведныя дывідэнды на карысць фаварытаў гонкі.
Фаварыты —
палітыкі-мільярдэры з памяркоўнай рыторыкай
Відавочна, што такіх лідараў сёння тры. Згодна з апошнімі сацыялагічнымі апытаннямі гэта Пётр Парашэнка (38,3%), Сяргей Цігіпка (17,9%), Юлія Цімашэнка (11,6). Найлепшыя шанцы пакуль у Парашэнкі, якому ўжо ўдалося заручыцца падтрымкай палітыка-баксёра Віталя Клічко, што скасаваў сваю кандыдатуру на карысць «шакаладнага караля».
Такі электаральны выбар украінцаў цалкам абгрунтаваны, бо і Парашэнка, і Цігіпка з'яўляюцца найбольш памяркоўнымі прадстаўнікамі свайго лагера, з якімі ўкраінскае грамадства звязвае свае надзеі на аб'яднанне і стабілізацыю.
Радыкальны характар Майдана ўвёў у зман некаторых журналістаў і нават паліттэхнолагаў адносна папулярнасці рэзкіх выказванняў і ідэй сярод украінскага соцыуму. Насамрэч абсалютная большасць грамадства прагне жыць у спакойнай, стабільнай адзінай дзяржаве, дзе сваё месца знойдзе і гісторыя Галіччыны, і Савецкая Украіна. Паказальным пацвярджэннем такой думкі з'яўляецца той факт, што такі папулярны палітык, як Юлія Цімашэнка, што апошнім часам шмат звяртаецца да агрэсіўнай рыторыкі, пакуль далёка адстае ад сваіх канкурэнтаў.
Ці здолее буйны бізнес аб'яднаць Украіну?
Зразумела, што бягучая ўкраінская кампанія, як і мінулыя, традыцыйна не абыходзіцца без удзелу буйнога бізнесу. І калі падчас мінулых выбараў «грашовыя мяшкі» пераважна працавалі праз свае палітычныя крэатуры, то гэтым разам з'яўленне мільярдэраў у палітыцы і на дзяржаўнай службе звычайная справа. Фактычна паўнавартасным гаспадаром Днепрапятроўскай вобласці з'яўляецца нядаўна прызначаны губернатарам алігарх Ігар Каламойскі ($2,4 млрд), у Данецку кіруе мільярдэр Сяргей Тарута, а топ-фігуры прэзідэнцкай гонкі Пятро Парашэнка і Сяргей Цігіпка маюць капіталы памерам
$2 млрд і $1,2 млрд адпаведна.
Падобнае імкненне буйнога бізнесу да ўлады прымушае задумацца, а ці не стане перамога прадстаўніка адной з фінансава-прамысловых груп пачаткам чарговага перадзелу маёмасці ва Украіне, што правераным шляхам зноў прывядзе гэтую дзяржаву на кіеўскі Майдан? Вядома, што асноўнай прычынай, якая нарадзіла пратэсты ўкраінцаў, быў зусім не замежны ўплыў ці «еўраінтэграцыя», але сацыяльная несправядлівасць і карупцыя, што панавалі ва ўкраінскім грамадстве. Ці здолеюць мільярдэры ва ўладзе, чый капітал якраз і быў складзены за кошт несправядлівага размеркавання прыбыткаў і багаццяў Украіны, кіраваць па-новаму, так, як гэтага чакае ўкраінскае грамадства?
Вядомы журналіст Савік Шустэр невыпадкова запрасіў на эфір папулярнай праграмы «Шустэр Lіve» Прэзідэнта Беларусі Аляксандра Лукашэнка. Сёння, як ніколі, украінцам патрэбен прыклад кіраўніка-дзяржаўніка, рупліўца і гаспадара. Аляксандр Лукашэнка заклікаў украінскі народ і фінансава-палітычныя эліты да нацыянальнай еднасці і дзяржаўнага патрыятызму. Як аказалася, вопытны медыйшчык Шустэр не памыліўся з выбарам выступоўцы: падтрымка тэзісаў беларускага лідара студыяй праграмы часам дасягала 100%.
Трэба спадзявацца, што падобны пазітыўны пасыл беларускага прэзідэнта, які адпавядае настрою ўкраінскага народа, будзе пачуты мясцовымі палітыкамі, а Украіна па выніках выбарчай кампаніі выйдзе моцнай, суверэннай і аб'яднанай.
Карэкціроўкі па аплаце жыллёва-камунальных паслуг закрануць чатыры катэгорыі жыхароў.