«А вы не верылі!»

Сын зламаў мне заколку для валасоў.

— Калі ты перастанеш псаваць рэчы? — раззлавалася я.

— Калі вырасту.           

* * *

Укладваем Даню спаць. Пацалавалі і закрываем дзверы.

— Калі вы будзеце шумець, я да вас прыйду, — «пагразіў» сын.

* * *

Муж прывёз сына да сябе на работу.

— Зараз дядзька Сяргей выйдзе, ты яму скажаш «прывітанне», — папярэджвае Даню.

— «Прывітанне» кажуць дзеці, а мужыкі кажуць «здарова!»

* * *

Пасля навагодніх свят. Малы п'е ваду.

— За Вову! — падымае ўгору свой кубачак. — Каб ён не старэў!

* * *

Зламалі бульбачыстку. Пачалася мітусня. Мужчыны наперабой раяць, як яе адрамантаваць.

— Супакойцеся! — перакрыквае ўсіх Даня. — У нас ёсць сметніца!

* * *

Калі бабуля і дзядуля ад'язджалі дадому пасля свята, Даня затрымаў іх у дзвярах:

— Стойце! Вы самы галоўны падарунак забылі, — і прынёс паштоўку, якую змайстраваў сам.

* * *

Даня знайшоў пад ёлкай шмат падарункаў, але заўважыў там і падарункі для ўсіх дарослых.

— Бачыце, Дзед Мароз не толькі дзецям падарункі прыносіць, але і дарослым, а вы не верылі!

Занатавала Яна ЛЫЧКОЎСКАЯ

А пра што гавораць вашы дзеці? Дасылайце свае гісторыі.