У многіх знойдуцца такія старыя крэслы, якія развальваюцца ў літаральным сэнсе гэтага слова. Вядома, іх можна выкінуць, а можна і паспрабаваць зрабіць нешта вельмі цікавае і зручнае.
Лепш за ўсё падыдуць крэслы, якія маюць невялікія выгнутыя спінкі.
Збіраем каркас такой даўжыні, якой вам бачыцца лаўка, і замацоўваем кожны канец дзвюма шрубамі. Выкарыстоўвайце надзейную драўніну і доўгія самарэзы, таму што наша мэта — стварыць моцную і трывалую канструкцыю.
Нават пасля таго як мы зрабілі максімальна бяспечнае сядзенне, лаўка ўсё яшчэ можа быць занадта хісткай і ненадзейнай. Для таго каб вырашыць гэтую праблему ствараем дадатковы элемент трываласці — ніжнюю паліцу.
Запаўняем усе дзіркі ў драўніне спецыяльнай шпаклёўкай, даём час добра высахнуць, а потым старанна зачышчаем наждачкай усе паверхні, афарбоўваем любой прыдатнай фарбай.
Адразаем кавалак тоўстай фанеры неабходнага памеру.
Пакрываем фанеру вацінам ці паралонам (яго памер павінен быць крыху большы, чым у фанернага ліста) і абцягваем сядзенне абівачнай тканінай. На гэтым этапе будзе незаменны мэблевы пісталет-стэплер.
Застаецца толькі вырашыць, пакінуць усё як ёсць ці дадаць парачку падушак.
З мастацтвам па жыцці.
Баявое ўзаемадзеянне найвышэйшага ўзроўню.
«Дзесяцігоддзі школьнае харчаванне нашых дзяцей будавалася на аснове зборніка рэцэптур».
