«Любі сябе. Быццам ад гэтага залежыць тваё жыццё». Так называецца томік з серыі «кнігі, якія трэба прачытаць да 35 гадоў». Я ўжо не паспела. Але, як той казаў, «найлепшы час, каб пасадзіць дрэва, быў 20 гадоў таму. Наступны падыходзячы момант — сёння». Тым больш, прадмова аўтара мяне ўжо заінтрыгавала. «Вы не прыходзіце ў спартзалу адзін раз, каб са спакойнай душой прызнаць: справа зробленая. Тое ж самае і з навучаннем любові да самога сябе. Ісціна ў тым, каб укладваць у любоў да сябе столькі ж сіл, колькі б вы ўклалі, падцягваючыся на руках, каб ускараскацца на скалу. Як быццам ад гэтага залежыць ваша жыццё. Пачаўшы аднойчы, гэта няцяжка працягваць рабіць. Проста трэба ўзяць на сябе абавязак — і я пакажу, як зрабіў гэта я. Любоў змяніла ўсё маё жыццё. Я ведаю, што яна стане ператварэннем і для вас».
На днях, убачыўшы, што муж выбірае з міскі для садавіны самыя прыгожыя яблыкі, а крыху падгнілыя так і працягваюць там ляжаць, на аўтамаце сказала: «Ты б спачатку разабраўся з горшымі...» У тое ж імгненне мы разам рассмяяліся, бо якраз напярэдадні я яму распавядала пра маці сваёй прыяцелькі, якая, маючы цэлы парнік памідораў, усё жыццё есць сапсаваныя. І прытчу з гэтай нагоды. Пашанцавала аднойчы кабеце — купіла цэлы мяшок яблыкаў за паўцаны. Прыйшла дадому, глядзіць: а там адна папяроўка крыху падгнілая аказалася. «Ну, — думае, — я яе сёння з'ем, а заўтра пакаштую свежанькую». Але на раніцу глянула ў мяшок і ўбачыла, што яшчэ адзін яблык пацямнеў. Прымяніла тую ж схему — з'ела яго, папярэдне абрэзаўшы падгнілае месца, а здаровыя плады на заўтра прыберагла. У выніку цэлы месяц харчавалася гнілымі яблыкамі.
Ды што далёка хадзіць, мая мама такая ж. Колькі сябе памятаю, усё найлепшае ў нас складалася ў секцыю, што стаіць у зале. Там, за шклом, і дагэтуль на пачэсным месцы стаяць зусім новенькія сервізы, якім па 20-30 гадоў. А калі нарадзіўся мой сын, мама дастала з секцыі кардонку з новенькімі распашонкамі і паўзункамі. Гэтую каробку з надпісам «Для нованароджанага» ім з татам падарылі на мае хрэсьбіны. Але яна так і засталася ляжаць у секцыі да лепшых часоў. Мама берагла адзенне для сваіх унукаў. Я не змагла не ўзяць тыя рэчы, але Сымонка так іх не разу і не надзеў. Захоўваю больш як рэліквію, думаю, можа, перашыю штосьці, бо там вельмі якасная і прыемная на дотык фланель. Справа ў тым, што цяпер, дзякуй богу, няма дэфіцыту з дзіцячым адзеннем. І, як ні круці, сучасныя кофтачкі і штонікі больш зручныя і практычныя, чым савецкія паўзункі і распашонкі. Маму можна зразумець, яна рана засталася без бацькоў, ёй усё ў жыцці цяжка даставалася. Не раз казала, што ёй хацелася, каб у яе дзяцей і ўнукаў было па-іншаму.
Мне, дарэчы, таксама часткова перадалася маміна ашчаднасць. Набор посуду, які падарыла сястра, я дастала з каробкі толькі праз 5 гадоў пасля вяселля. Цяпер шкадую, што не зрабіла тое раней. Есці штодня з прыгожага посуду так прыемна!
Надоечы перабірала шуфляду з рознымі паперкамі і знайшла даўняе віншаванне ад сястры. Там былі такія радкі: «Паліце свечкі, ешце з прыгожага посуду, насіце прыгожую ніжнюю бялізну. Нічога не пакідайце для асаблівага выпадку. Асаблівы выпадак — ЦЯПЕР».
Нядаўна свякроў перадала нам тры галоўкі капусты. Мы паспелі з'есці толькі першую, як яна прывезла яшчэ адну. Я спачатку хацела нашаткаваць на сняданак тую, што праляжала ўжо больш як тыдзень. Але пасля згадала віншаванне сястры і зрабіла салату з самага свежага качана.
«Калі я пачаў любіць сябе, я вызваліўся ад усяго, што прыносіць шкоду майму здароўю — ежы, людзей, рэчаў, сітуацый. Усяго, што цягнула мяне ўніз і адводзіла прэч ад сябе. Спачатку я назваў гэта пазіцыяй здаровага эгаізму. Сёння я называю гэта «любоў да самога сябе», — казаў Чарльз Чаплін падчас прамовы на ўласнае 70-годдзе.
Ёсць выдатнае практыкаванне, з якога можна пачаць прывіваць любоў да сябе. Вазьміце чысты аркуш і напішыце, што для вас значыць «любіць сябе». Гэта могуць быць самыя простыя рэчы. Напрыклад, «нарэшце папіць кавы ў цішыні», «дазволіць сабе ўзяць адпачынак ад работы, які не брала апошнія дзесяць гадоў», «увесці за правіла мазаць твар і рукі крэмам перад сном». І проста тут і цяпер, не адкладваючы, выканайце самы просты пункт з вашага спіса. І так штодзень. Я пачала. Далучайцеся. Бо, як казаў Эрых Фром, «любоў да іншага чалавека пачынаецца з любові да сябе».
Надзея ДРЫНДРОЖЫК
Прэв’ю: pixabay.com
«Я разумеў, які цяжкі матэрыял трэба будзе ўвасобіць на сцэне».
Пачнём святочны шопінг, вядома ж, з ёлачкі.
Цяльцам лепш не прымаць паспешлівых рашэнняў.
«Галоўная задача „Беларусь 5“ — паказваць беларускаму гледачу беларускі спорт».
