Менавіта такімі прафесійнымі і чалавечымі якасцямі павінны валодаць супрацоўнікі пошты. Гэта адзначылі прадстаўнікі Іўеўскага ўчастка паштовай сувязі Лідскага РУПС у размове з карэспандэнтам «Звязды».
— Родам я з горада Масты. А сюды, у Іўе, пераехала на радзіму мужа пасля заканчэння Гродзенскага дзяржаўнага сельскагаспадарчага ўніверсітэта. Пасля дэкрэтнага адпачынку ўладкавалася працаваць на пошту і ніводнага разу не пашкадавала. У сістэме паштовай сувязі працую амаль ужо 10 гадоў. Пачынала з простага аператара, а цяпер з'яўляюся спецыялістам па паштовай дзейнасці.
Да новай працы прывыкла хутка, хоць часам было нялёгка, а ў калектыве мяне сустрэлі вельмі добра. Асабліва добрыя словы хачу выказаць Марыне Станіславаўне Венскель, якая і да сёння з'яўляецца начальнікам аддзялення сувязі. Яна і стала маім галоўным настаўнікам, я ёй многім абавязана ў прафесійным плане. Ды і чалавек проста выдатны. Менавіта яна прывіла мне такую прафесійную рысу, як адказнасць. За гэта магла спытаць строга.
Самая прыемнае ў маёй прафесіі — магчымаць мець зносіны з мноствам людзей, і гэта мне больш за ўсё падабаецца. Лічу, што для прадстаўніка маёй прафесіі неабходныя такія якасці, як камунікабельнасць, дабрыня, спагадлівасць. Калі ў мяне з'яўляецца магчымасць чым-небудзь дапамагчы чалавеку, я адчуваю сапраўднае задавальненне.
Аднойчы я афармляла міжнародную пасылку, калі не памыляюся, у Ірландыю. Усё зрабіла як трэба, і было вельмі прыемна, калі ўдзячны адпраўнік пакінуў на мяне пісьмовую падзяку. Гэта добра, калі людзі шануюць нашу працу, з павагай ставяцца да паштовых работнікаў. Адзначу, што аперацыі, якія мы ажыццяўляем, бываюць розныя. Адны праводзяцца хутка, іншыя займаюць пэўны час. Хацелася б, каб усе нашы кліенты ставіліся да гэтага з паразуменнем, паважалі і нас, і адзін аднаго. Дзякуючы новаму праграмнаму забеспячэнню працоўныя працэсы на пошце апошнім часам паскорыліся, павысілася якасць абслугоўвання.
Хачу дадаць, што калектыў нашага Іўеўскага аддзялення паштовай сувязі дружны. Я з задавальненнем бяру ўдзел у розных грамадскіх мерапрыемствах, напрыклад нядаўна ўдзельнічала ў спартыўных спаборніцтвах. А яшчэ мне цікава ўдзельнічаць у конкурсах прафесійнага майстэрства, якія праводзяцца ў сістэме РУП «Белпошта».
— Нарадзілася і вырасла я ў Іўі, тут жыву і да сёння. У паштовым аддзяленні я ўжо шэсць гадоў. Да гэтага працавала ў сістэме рытуальных паслуг. Калі прапанавалі ўладкавацца на пошту, доўга не разважала. Прыйшла, напісала заяву і не шкадую аб зробленым выбары.
Не збянтэжыла і тое, што паштальёну ўвесь дзень даводзіцца працаваць на нагах. Выконвала абавязкі старанна і добрасумленна. Толькі вось цяпер пачала адчуваць, што працаваць стала цяжэй. Нічога не зробіш — узрост усё ж адбіваецца. Але ж запал не спадае!
На маім участку ў асноўным дамы шматпавярховыя. Людзі жывуць розныя, і з усімі трэба, што называецца, знайсці агульную мову. З пачатку маёй дзейнасці ў якасці паштальёна было даволі цяжка, некалькі разоў прыходзілі думкі адмовіцца ад такой працы. Але з часам усё нейкім чынам наладзілася, людзі прывыклі да мяне, а я — да іх. І праблемы засталіся ў мінулым.
Добрыя ўспаміны захоўваю аб маёй настаўніцы — паштальёне Ганне Віктараўне Амбражэвіч. Гэта быў чалавек адданы сваёй працы. Нават, дасягнуўшы пенсіённага ўзросту, яна працавала на пошце яшчэ некалькі гадоў. Галоўнае, чаму яна мяне навучыла, — цярпенню. А яшчэ — арганізоўваць падпіску на перыядычныя выданні.
Вельмі падабаецца, што людзі пажылога ўзросту адносяцца да мяне з павагай і нават з любоўю. Яны заўсёды спытаюць пра здароўе, у мароз прапануюць пасядзець пагрэцца. Адносяцца, як гаворыцца, з душой. Ды і я адказваю ім узаемнасцю.
У сям'і ў мяне дзве дачкі. Малодшая вучыцца ў сёмым класе, а старэйшая Алена, што прыемна, пайшла па маіх слядах і таксама працуе паштальёнам. Шчыра прызнацца, я ёй зайздрошчу: яна поўная сіл і энергіі, і асноўны працоўны шлях у яе наперадзе.
Сяргей РУЧАНАЎ
З мастацтвам па жыцці.
Баявое ўзаемадзеянне найвышэйшага ўзроўню.
«Дзесяцігоддзі школьнае харчаванне нашых дзяцей будавалася на аснове зборніка рэцэптур».
