Вайскоўцы кіналагічнага цэнтра Узброеных Сіл узялі «серабро» падчас конкурсу «Верны сябар», які прайшоў у межах «Армейскіх міжнародных гульняў — 2017». Нядаўна кінолагі ў пагонах вярнуліся з расійскага Дзмітрава. Карэспандэнты «Звязды» паспяшылі пазнаёміцца з імі асабіста.
На міжнароднай арэне Беларусь прадстаўлялі пяць спецыялістаў кіналагічнай службы і, вядома ж, іх чацвераногія сябры. Трапіць у фінал прэтэндавалі 47 каманд і больш двухсот разлікаў ваенных кінолагаў з многіх армій свету. Ужо за медалі змагаліся прадстаўнікі Узброеных Сіл усяго пяці краін, у тым ліку беларусы.
Нямецкая аўчарка Цыцырон у адрозненне ад сваіх чацвераногіх таварышаў па камандзе ў конкурсе «Верны сябар» прымала ўдзел не ўпершыню. Летась яна нават заваявала прыз глядацкіх сімпатый. Нягледзячы на адсутнасць вопыту, не расчараваў і Лары. Праходзячы конкурсныя выпрабаванні разам са сваім гаспадаром, ён быццам бы выконваў свае паўсядзённыя задачы. І гэта пры ўсім тым, што сабака ў кіналагічным цэнтры зусім нядаўна: на выхаванне вайскоўцам яго аддалі цывільныя грамадзяне.
— Ад беларускай каманды ў конкурсе ўдзельнічалі адны нямецкія аўчаркі, — расказвае салдат тэрміновай службы Вячаслаў Пазняк. — Яны ж, а таксама бельгійцы, прадстаўлялі каманды і іншых краін. Справа ў тым, што аўчаркі — тыя сабакі, якія найбольш паддаюцца навучанню. Яны паслухмяныя, усё разумеюць.
Па выніках конкурсу, які, дарэчы, складаўся з чатырох этапаў, нашых вайскоўцаў з іх чацвераногімі сябрамі абагналі толькі расійскія кінолагі. Другое месца з беларусамі раздзялілі спецыялісты кіналагічнай службы Казахстана. За імі засталіся каманды з Узбекістана і Егіпта.
— Канкурэнцыя вельмі сур'ёзная, — прызнаецца салдат тэрміновай службы Артур Карповіч. — Усе краіны добра падрыхтаваліся. Але гэта быў не проста конкурс. Мы набраліся вопыту, атрымалі магчымасць пазнаёміцца са спецыфікай кіналагічнай службы іншых краін.
У кіналагічным цэнтры няма выпадковых людзей. Каб займацца з сабакамі, перш за ўсё іх трэба любіць. Тут служаць людзі, у якіх па меншай меры ёсць або былі кудлатыя гадаванцы.
Як прызнаецца радавы Уладзімір Каралёў, пераключыцца з ёркшырскага тэр'ера на нямецкую аўчарку было няпроста. І справа не толькі ў памеры. «Сабака — жывёла сацыялізаваная, — кажа хлопец. — Да мяне ў Арчы быў іншы гаспадар, але мы хутка знайшлі агульную мову».
— Але якой бы разумнай істотай сабака ні быў, як яму патлумачыць, што гэта конкурс і тут змагаюцца за першае месца? — удакладняю ў кінолагаў.
— Ніяк не тлумачыць, — адказваюць хлопцы. — Мы адпрацоўвалі конкурсныя элементы, таму, калі сабака трапляе ў знаёмыя яму ўмовы, то проста аўтаматычна пачынае выконваць каманды. А калі яго яшчэ і матывуеш, усё выдатна атрымліваецца.
Вераніка КАНЮТА
kаnуutа@zvіаzdа.bу
Фота Марыны БЕГУНКОВАЙ
Фіналістка праекта «Акадэмія талентаў» на АНТ — пра творчасць і жыццё.
На гэтым тыдні Цяльцы будуць проста незаменныя ўсюды, дзе іх ведаюць.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
