Гледзячы на захапленне Святланы Ашэкі, так і хочацца сказаць: сэрца ў гэтай жанчыны незвычайнае, няйначай — залатое! А любові і міласэрнасці ў ім хопіць на ўсіх, нават з гакам! На працягу трыццаці гадоў яна выратавала, выхадзіла і дала прытулак не адной сотні свойскіх і дзікіх жывёл. Займела дзясяткі сяброў па ўсім свеце, якім перадала сваіх падлечаных, дагледжаных гадаванцаў. Спачатку Святлана Юр'еўна трымала жывёл у сваёй кватэры ў Рэчыцы, а пятнаццаць гадоў назад набыла падвор'е ў вёсцы Азёршчына і стварыла на ім сапраўдны прытулак для сабак і кошак. Пабудавала вальеры, домікі, будкі. Наладзіла партнёрскія адносіны з многімі ветурачамі, ёй дапамагаюць сяброўкі і валанцёры. Але галоўны клопат пра падапечных кладзецца на саму гаспадыню і яе дзяцей, якія з маленства дапамагалі даглядаць жывёлак.
Нядаўна на незвычайным падвор'і адбылося своеасаблівае «наваселле» — уваходзіны кошак у домік, які пабудаваў яе сын Аляксандр. Усіх вусатых перанеслі з гаспадарскага дома ў «новабудоўлю». Хутка падключаць цяпло і муркі зажывуць весела.
— Наша каманда апякуецца ў першую чаргу хворымі і слабымі жывёламі. Сярод іх ёсць сапраўдныя інваліды: з ампутаванымі лапамі, сляпыя, з перабітымі пазваночнікамі, нават эпілептыкі, — расказвае гаспадыня. — Усіх жывёл ставім «на лапы», акрамя таго, прышчэпліваем ад шаленства і рэгіструем на гарадской ветстанцыі. Самае галоўнае, усе нашыя гадаванцы сацыялізаваныя, добрыя, рахманыя, ніякай агрэсіі ад іх не ідзе. Да нас прыязджаюць сем'і з дзецьмі, людзі, якім патрэбна пяшчота, і гэтыя жывёлы дораць яе.
І яшчэ навіна: у прытулку з'явіліся новыя жыхары — два параненыя буслы сёлетняга вывадка. Здаецца, не толькі сама гаспадыня, але і ўсе яе падапечныя радуюцца гэтым цыбатым навасёлам.
Анатоль Кляшчук, фота аўтара
Рэчыцкі раён
З мастацтвам па жыцці.
Баявое ўзаемадзеянне найвышэйшага ўзроўню.
«Дзесяцігоддзі школьнае харчаванне нашых дзяцей будавалася на аснове зборніка рэцэптур».
