Мая «дру­гая ма­ма»

або Як па­да­браць клю­чык да свек­ры­ві?

Ня­рэд­ка ўжо са­мо сло­ва «свяк­роў» вы­клі­кае дры­жы­кі, бо кож­ная з нас чу­ла апо­ве­ды пра «кры­ва­жэр­ных» ма­ма­чак, якія па­ста­ян­на ва ўсё ўмеш­ва­юц­ца, па­ву­ча­юць і лі­чаць сва­іх ня­вес­так ха­дзя­чым злом. Але, на шчас­це, гэ­та толь­кі бай­кі, якія па­ло­ха­юць, бо ў рэ­аль­ным жыц­ці з ма­ці му­жа ўсё ж мож­на па­ла­дзіць. Для та­го, каб увай­сці ў кан­такт са свек­ры­вёю, па­спра­буй­це вы­зна­чыць, да яко­га ты­пу яна ад­но­сіц­ца.

За­хоп­ле­ная

Не зда­воль­ва­ец­ца ро­ляй ма­ці і гас­па­ды­ні до­ма, а імк­нец­ца рэа­лі­за­ваць ся­бе ў пра­фе­сій­най дзей­нас­ці, та­му цал­кам за­хоп­ле­на пра­цай. Яна з ра­дас­цю пе­рад­асць вам пра­ва кла­па­ціц­ца пра свай­го сы­на і на­ват пра ся­бе, ка­лі за­хо­ча­це. Гэ­тая свяк­роў не рвец­ца да­па­ма­гаць у цяж­кіх сі­ту­а­цы­ях і не над­та ці­ка­віц­ца ўну­ка­мі. За­тое шчы­ра лі­чыць, што вы са­мі па­він­ны бу­да­ваць сваё жыц­цё, та­му не ўмеш­ва­ец­ца, не на­да­куч­вае на­та­цы­я­мі і не дае па­рад. Ча­сам, праў­да, бы­вае кап­рыз­най, але ў ас­тат­нім з ёю лёг­ка знай­сці агуль­ную мо­ву: яна па­збаў­ле­на за­ба­бо­наў і па­мяр­коў­на ста­віц­ца да чу­жой дум­кі.

Хо­ча­це схі­ліць яе да ся­бе? Час­цей ці­каў­ся яе пра­цай. Пры гэ­тым не важ­на, што вы ні­чо­га не ра­зу­ме­е­це ў фі­нан­сах, ні­ко­лі не ба­чы­лі ла­зер­ны мік­ра­скоп або не чы­та­лі япон­скіх паэ­таў. Га­лоў­нае — слу­хаць яе з ува­гай і не­пад­роб­ным ін­та­рэ­сам. А ка­лі неш­та за­пом­ні­це з яе апо­ве­даў і тлу­ма­чэн­няў, то по­тым змо­жа­це бліс­нуць ве­да­мі пе­рад менш да­свед­ча­най пуб­лі­кай.

Іпа­хонд­рык

Яна ўвесь час ные, скар­дзіц­ца то на «пра­стрэ­лы», то на «па­кол­ван­ні», хоць пры­чы­ну яе не­ма­чы ўра­чам знай­сці не ўда­ец­ца. На­са­мрэч гэ­та не хва­ро­ба, а лад ся­мей­на­га жыц­ця, ка­лі ўсе сва­я­кі аб­слу­гоў­ва­юць уяў­ную хво­рую, ад ча­го сям'я ста­но­віц­ца больш згур­та­ва­най. Вы мо­жа­це ўклю­чыц­ца ў пра­па­на­ва­ную гуль­ню. Ка­лі ж та­кая ро­ля вам не па­ды­хо­дзіць, то ста­рай­це­ся зна­хо­дзіц­ца ад свек­ры­ві на ад­лег­лас­ці, па­коль­кі іпа­ханд­рыч­ныя на­строі мо­гуць вы­вес­ці і вас з ду­шэў­най раў­на­ва­гі. А ка­лі вы да­стат­ко­ва ўраз­лі­вая, то і са­мі пач­ня­це шу­каць у са­бе ні­ко­му не вя­до­мую хва­ро­бу — ра­зам са свек­ры­вёю.

Веч­на ма­ла­дая

Та­кая жан­чы­на заў­сё­ды да­гле­джа­ная, мае шмат па­клон­ні­каў, вя­дзе ак­тыў­нае аса­біс­тае жыц­цё. Свяк­роў не бу­дзе ні­чо­га мець су­праць шлю­бу сы­на, але мо­жа асце­ра­гац­ца ро­лі ба­бу­лі, бо гэ­та на­га­дае ёй пра ўзрост. Ме­на­ві­та та­кія жан­чы­ны про­сяць усё жыц­цё звяр­тац­ца да іх па іме­ні — Алач­ка, Люд­мі­ла... Гэ­тая свяк­роў не бу­дзе ўмеш­вац­ца ў жыц­цё ма­ла­дой сям'і, бо за­ня­та са­бой. Сын яе, хут­чэй за ўсё, ста­не ідэа­льным му­жам, бо ў сем'­ях з та­кім ты­пам ма­ці па­нуе культ жан­чы­ны, а муж­чы­ны не­па­тра­ба­валь­ныя і ўме­юць вес­ці хат­нюю гас­па­дар­ку. Для та­го, каб мець доб­рыя ад­но­сі­ны са свек­ры­вёю, не ску­пі­ся на кам­плі­мен­ты. Не імк­ні­ся за­цьміць яе сва­і­мі ўбо­ра­мі і ма­ла­до­сцю. Мож­на ра­іц­ца з ёю па пы­тан­нях гар­дэ­ро­бу або ма­кі­я­жу. Ёй бу­дзе пры­ем­на, ка­лі вы за­про­сі­це яе на якое-не­будзь куль­тур­нае ме­ра­пры­ем­ства, па­каз­ва­ю­чы тым са­мым, што яна ці­ка­вы ча­ла­век са­ма па са­бе, а не толь­кі як «да­да­так» да сы­на.

Ма­ці-адзі­ноч­ка

Цяж­кі вы­па­дак. Яна ад­на вы­хоў­ва­ла сы­на, які з'яў­ля­ец­ца не­ад'­ем­най част­кай яе жыц­ця. Та­кая свяк­роў бу­дзе раў­на­ваць аб­са­лют­на да лю­бой ня­вест­кі. Та­му па­між імі па­ста­ян­на бу­дуць ус­пых­ваць свар­кі. З гэ­тым ты­пам свек­ры­вей трэ­ба мець «ва­гон спа­кою і цяр­пен­ня», ра­іц­ца з ёю з лю­бой пры­чы­ны, асаб­лі­ва ў тых спра­вах, якія ў яе атрым­лі­ва­юц­ца цу­доў­на. Так­са­ма пры свек­ры­ві ста­рай­це­ся вель­мі ўваж­лі­ва ста­віц­ца да му­жа. Не дай Бог яна ста­не свед­кай на­ват са­ма­га дро­бяз­на­га кан­флік­ту. З гэ­та­га мо­ман­ту вам за­бяс­пе­ча­ны за­кля­ты во­раг у яе асо­бе.

«Квак­ту­ха»

Гэ­та тып ах­вяр­най ма­ці, доб­ра­зыч­лі­вай свек­ры­ві і лю­бя­чай ба­бу­лі. Ня­вест­ка ста­но­віц­ца для яе дач­кой. «Квак­ту­ха» лі­чыць сваю сям'ю і сям'ю сы­на адзі­ным цэ­лым. Та­му бу­дзе ак­тыў­на су­пра­ціў­ляц­ца ва­шым спро­бам жыць са­ма­стой­на. Смач­ныя хат­нія вя­чэ­ры вам за­бяс­пе­ча­ны, ідэа­льная чыс­ці­ня ў ква­тэ­ры — так­са­ма. Ды і ін­фан­тыль­ным па­во­дзі­нам да­рос­лых дзе­так яна бу­дзе па­ту­раць. Вя­до­ма ж, мож­на лёг­ка пе­ра­клас­ці на свяк­роў іль­ві­ную до­лю гас­па­дар­чых кло­па­таў, але та­ды ёсць ры­зы­ка не­ўпры­кмет па­тра­піць да яе «ў раб­ства». Та­му ў гэ­тым вы­пад­ку важ­на ўме­ла ба­лан­са­ваць па­між яе кло­па­там і ўлас­най не­за­леж­нас­цю. Інакш ваш муж так і за­ста­нец­ца «мам­чы­ным сын­ком» да ста­рас­ці, а вы пе­ра­ста­не­це ра­зу­мець, дзе ва­шы жа­дан­ні, а дзе на­вя­за­ныя свяк­роўю блін­цы за­мест са­ла­ты з фрук­таў.

Тра­ды­цы­я­на­ліст­ка

Яна вель­мі да­лі­кат­на па­во­дзіць ся­бе ў сям'і сы­на. Час­та лі­чыць, што пры­зна­чэн­не жан­чы­ны — у ах­вяр­ным слу­жэн­ні муж­чы­ну, але ёй са­мой ах­вяр­насць за­да­валь­нен­ня не пры­но­сіць. Пры­чы­на — у яе не­ўсвя­дом­ле­най унут­ра­най уста­ноў­цы: жыць у ня­шчас­цях і цяж­кас­цях, а не з ра­дас­цю. Хут­чэй за ўсё, у яе не ўлад­ка­ва­на аса­біс­тае жыц­цё, яна не змаг­ла рэа­лі­за­ваць ся­бе ў пра­цы, не ўмее жыць у гар­мо­ніі з на­ва­коль­ны­мі, што афар­боў­вае для яе свет у шэ­ры ко­лер.

Па­спра­буй­це знай­сці ёй за­хап­лен­не. Ста­рай­це­ся не за­сму­чаць яе апо­ве­да­мі пра свае пос­пе­хі, лепш па­на­ра­кай­це на не­пры­ем­нас­ці і праб­ле­мы. У скла­да­ных сі­ту­а­цы­ях мо­жа­це сме­ла звяр­тац­ца да яе па да­па­мо­гу — яна вы­ру­чыць. Спа­га­да ў ваш ад­рас з яе бо­ку — леп­шы спо­саб для ўста­наў­лен­ня роў­ных уза­е­ма­ад­но­сін «сяб­ро­вак па ня­шчас­ці».

Ка­ман­дзір­ка

У сва­ёй сям'і яна пры­вык­ла вы­ра­шаць усё са­ма. Вы, вя­до­ма, мо­жа­це вы­ка­заць свек­ры­ві ўлас­нае мер­ка­ван­не, але май­це на ўва­зе, што яно бу­дзе за­га­дзя ня­пра­віль­ным. Ка­лі вы пры­вык­лі пад­па­рад­коў­вац­ца, то мо­жа­це жыць ра­зам з «ка­ман­дзір­кай», асаб­лі­ва ка­лі яна ўхва­лі­ла вы­бар сы­на.

Ад­нак ка­лі вы асо­ба са­ма­стой­ная, не цер­пі­це ўмя­шан­ня ў сваё жыц­цё, то лепш за ўсё су­стра­кац­ца са свек­ры­вёю толь­кі па вя­лі­кіх свя­тах і на сло­вах заў­сё­ды зга­джац­ца з ёю. Або за­няць па­зі­цыю на­зі­раль­ні­ка. Га­лоў­нае — за­ха­ваць год­насць і не апус­кац­ца да бы­та­вых скан­да­лаў. Свяк­роў ацэ­ніць ва­шу па­зі­цыю, бо моц­ная асо­ба здоль­ная пры­знаць толь­кі ін­шую моц­ную асо­бу.

Ідэ­ал

Гэ­тая ма­ці ра­ду­ец­ца, ка­лі доб­ра яе сы­ну. Яна бу­дзе ўдзяч­ная за лю­бы знак ува­гі і не ста­не ўмеш­вац­ца ў ва­шы ад­но­сі­ны. Вы заў­сё­ды зной­дзе­це ў яе пад­трым­ку. Яна зой­ме ваш бок, ка­лі па­сва­ры­це­ся з му­жам. Част­ку яго ві­ны возь­ме на ся­бе, лі­ча­чы гэ­та не­да­хо­пам свай­го вы­ха­ван­ня. Сы­на па­спра­буе на­ву­чыць уся­му, што ўмее са­ма, і вам не прый­дзец­ца цяг­нуць на са­бе ўсю хат­нюю гас­па­дар­ку. Вам са­мой за­хо­чац­ца на­зы­ваць яе ма­май. Ду­ма­е­це, та­кіх свек­ры­вей не бы­вае?

ДА­РЭ­ЧЫ

ü Не ўмеш­вай­це му­жа ў ва­шы са свек­ры­вёю «раз­бор­кі». Рас­паў­сю­джа­ная жа­но­чая па­мыл­ка — лі­чыць, што муж­чы­на мо­жа ўла­дзіць роз­на­га­лос­сі па­між дзвю­ма са­мы­мі да­ра­гі­мі для яго жан­чы­на­мі лепш, чым яны са­мі. На­ад­ва­рот, лю­бы муж­чы­на нер­ву­ец­ца, апы­нуў­шы­ся між двух аг­нёў: яго вы­му­ша­юць «вы­бі­раць», а ён не збі­раў­ся гэ­та­га ра­біць. Як бы ён ні ста­ра­ўся, яму не ўдас­ца знай­сці са­ла­мо­на­ва ра­шэн­не, а жон­ка ці ма­ці за­ста­нуц­ца па­крыў­джа­ны­мі яшчэ і на яго.

ü Па­спра­буй­це ўя­віць ся­бе ў ро­лі свек­ры­ві. Гэ­та ва­ша ня­вест­ка ста­віц­ца да вас так, як вы ця­пер да свек­ры­ві: аб­мя­жоў­вае ва­шы зно­сі­ны з уну­ка­мі, іра­ні­зуе над ва­шы­мі по­гля­да­мі на жыц­цё, ка­тэ­га­рыч­на не пры­мае ва­шых па­рад, не жа­дае ба­чыць вас у гас­цях і г.д. Аца­ні­лі? Та­му імк­ні­це­ся да парт­нёр­скіх ад­но­сін, а на пра­ва­ка­цый­нае пы­тан­не зна­ё­мых: «Ці доб­рая ў ця­бе свяк­роў?» з усмеш­кай ад­каз­вай­це: «Гэ­та я ў яе доб­рая!»

Воль­га ЦЫ­БУЛЬ­СКАЯ