Быццам рака, якая ўпадае ў возера, натоўп людзей рушыў да вострава Мужнасці і Смутку, больш вядомага ў народзе як Востраў слёз. Адна за адной дэлегацыі ўскладалі вянкі, неслі кветкі ўжо сівыя мужчыны, раз-пораз прыкладаючы хустачку да вачэй. Жалобна крычалі чайкі — быццам смуткавалі разам з тымі, хто ў Дзень памяці воінаў-інтэрнацыяналістаў прыйшоў сюды, каб ушанаваць памяць таварышаў, якія з афганскай вайны не вярнуліся...
— Сёння могуць быць розныя тлумачэнні тых падзей, але, я ўпэўнены, нас усіх перапаўняе пачуццё гонару і памяці аб нашых земляках, якія праявілі самую высокую доблесць у Афганістане, а таксама пачуццё смутку па тых, хто не вярнуўся з вайны і паў смерцю храбрых, яшчэ раз пацвердзіўшы слаўнае імя сыноў Беларусі, — заўважыў першы намеснік кіраўніка Адміністрацыі Прэзідэнта Максім РЫЖАНКОЎ, які зачытаў зварот Прэзідэнта краіны Аляксандра Лукашэнкі да воінаў-інтэрнацыяналістаў, ветэранаў вайны ў Афганістане.
Як адзначыў міністр абароны генерал-лейтэнант Андрэй РАЎКОЎ, воін-інтэрнацыяналіст, які прайшоў гарніла афганскай вайны, — гэта чалавек, які з'яўляецца адным са стрыжняў нашай дзяржавы, патрыёт сваёй краіны, чалавек з выразна акрэсленай жыццёвай пазіцыяй. «Ператвараючы сваю пазіцыю ў жыццё, ён уносіць свой важкі ўклад у справу ўмацавання абараназдольнасці нашай краіны», — лічыць кіраўнік ваеннага ведамства.
— Абаронца Айчыны ў Беларусі заўжды карыстаўся асаблівай павагай, а людзі, якія абаранялі дзяржаву са зброяй у руках, тым больш, — перакананы старшыня Беларускага саюза ветэранаў вайны ў Афганістане Валерый ГАЙДУКЕВІЧ. — У Афганістане мы ўпершыню сутыкнуліся з сусветным тэрарызмам і годна выканалі ўскладзеную на нас задачу.
У вайне, якая цягнулася амаль дзесяць гадоў, удзельнічала больш як 30 тысяч грамадзян Беларусі. 771 воін-інтэрнацыяналіст загінуў у Афганістане. Больш як 700 удзельнікаў баявых дзеянняў, вярнуўшыся на Радзіму, заўчасна пайшлі з жыцця — нагадалі аб сабе незагойныя раны і хваробы. 870 беларусаў сталі інвалідамі, 12 сыноў Айчыны зніклі без вестак...
Вераніка КАНЮТА
Фота Надзеі БУЖАН
З мастацтвам па жыцці.
Баявое ўзаемадзеянне найвышэйшага ўзроўню.
«Дзесяцігоддзі школьнае харчаванне нашых дзяцей будавалася на аснове зборніка рэцэптур».
