Сёлета, 3 ліпеня, Жодзіна адзначыць 55-гадовы юбілей. Да яго рыхтаваліся задоўга і карпатліва. Горад значна папрыгажэў, стаў утульным і камфортным. Што плануецца зрабіць да свята, што новага з'явіцца ў перспектыве — пра гэта і іншае расказаў «Звяздзе» старшыня гарвыканкама Юрый Шарый:
— У Жодзіне распрацавана канцэпцыя развіцця горада на найбліжэйшую і больш аддаленую перспектывы. Яна маштабная і ахоплівае практычна ўсе аспекты інфраструктуры, пачынаючы з расшырэння меж горада і заканчваючы светлавым і кветкавым афармленнем вуліц і будынкаў.
Распараджэннем кіраўніка дзяржавы 30 гектараў зямель сельскагаспадарчага прызначэння са Смалявіцкага раёна перадаецца гораду для будаўніцтва жылля. Гэта вельмі актуальна, паколькі ў чарзе стаіць 5755 гараджан, якія маюць патрэбу ў паляпшэнні ўмоў пражывання, у тым ліку 265 шматдзетных сем'яў. У выніку ўзвядзення 14 шматпавярховых дамоў у мікрараёне № 9 жыллёвае пытанне змогуць вырашыць амаль паўтары тысячы чалавек.
Актуальным застаецца і будаўніцтва дзіцячай паліклінікі. У адпаведнасці з канцэпцыяй для гэтага выдзелена пляцоўка на перасячэнні праспектаў Скарыны і Леніна. Але ўстанова аховы здароўя з'явіцца ў больш аддаленай перспектыве.
— Юрый Аляксандравіч, таксама шмат зроблена да юбілею горада. Якія змены адбыліся, якія работы выкананы?
— Мы, як ніколі раней, удзялілі ўвагу менавіта добраўпарадкаванню. Правялі рэканструкцыю праспекта Міру, завяршаецца капітальны рамонт дваровых тэрыторый на вуліцах Ракасоўскага, 50 гадоў Кастрычніка, праспекце Леніна. Пачаліся работы ў дварах на праспекце Міру, ідзе рамонт жылфонду. Дзякуючы падтрымцы такіх прадпрыемстваў, як БелАЗ, Кавальскі завод цяжкіх штамповак, «Світанак», «Белаўтазапчастка», цеплаэлектрастанцыя, і іншых удалося выканаць вялікі аб'ём работ па добраўпарадкаванні.
Акрамя таго, заменена агароджа паўз аўтадарогу рэспубліканскага прызначэння Р53, якая часткова праходзіць цераз горад, а таксама ў стылі нацыянальнага арнаменту аздоблены тарцы жылых дамоў, што размешчаны на ўездзе. Завершана таксама колеравае афармленне фасадаў усіх шматпавярховых дамоў на праспектах Леніна, Міру, Скарыны, вуліцах 50 гадоў Кастрычніка, імя Ракасоўскага.
— Наколькі ведаю, вялікія пераўтварэнні адбываюцца ў гарадскім парку культуры і адпачынку...
— Сапраўды, адной з глабальных задач, якая ўжо блізкая да рэалізацыі, з'яўляецца рэканструкцыя парку культуры і адпачынку. У абноўленым выглядзе ён павінен паўстаць ужо да юбілею. Тут заканчваецца ўладкаванне спартыўнай, дзіцячай, экалагічнай пляцовак. У зоне з'явяцца трэнажоры, пляцоўкі для заняткаў стрытболам, пляжным валейболам, гольфам, вяровачны гарадок, скаладром, скейтпарк. У экалагічнай зоне запланаваны штучны вадаём плошчай 1600 квадратных метраў, які ўпрыгожаць фантан і мост. Вакол будзе пракладзена дарожка для пешаходаў, устаноўлены лаўкі і альтанка. На месцы старой танцпляцоўкі ідзе будаўніцтва амфітэатра са сцэнай на 300 месцаў, дзе можна будзе праводзіць розныя мерапрыемствы. Гэтыя работы ўзялі на сябе гарадскі бюджэт і буйныя прадпрыемствы горада.
А вось з ініцыятывай уладкавання гульнявой зоны пад назвай «Акваторыя» ў марскім стылі выступіў гарадскі савет прадпрымальнікаў, які ўзначальвае Аляксандр Будзько. Плануецца, што тут будуць устаноўлены два караблі. Меншы прызначаецца для дзяцей да 10 гадоў, другі — з агляднай пляцоўкай — для правядзення разнастайных мерапрыемстваў для дзяцей старэйшага ўзросту.
— Юрый Аляксандравіч, горад мяняецца на вачах дзякуючы ўдзелу кіраўнікоў прадпрыемстваў і арганізацый, прыватнага бізнесу, грамадскасці. Ці не так?
— Мабыць, гэта тая справа, якую трэба рабіць разам, талакой! Таму грошы на яе ажыццяўленне мы збіраем сумесна. Ідэяй прасякнуліся многія. І вялікі дзякуй тым, хто разумее, што толькі агульнымі намаганнямі, працуючы ў адным кірунку, можна зрабіць Жодзіна ўладкаваным, камфортным для жыцця. І тады мы ўсе будзем жыць у горадзе, аб якім марым.
Мяне вельмі радуе, што мы знайшлі разуменне ў прадпрымальніцкім асяроддзі: у рэалізацыі сацыяльна важных праектаў нашы ідэі знаходзяць тут водгук і падтрымку. Больш таго, прыватны бізнес ужо сам выходзіць з цікавымі прапановамі. Нагадаю, зноў жа пры падтрымцы прадпрымальнікаў удалося ўладкаваць некалькі зон адпачынку на няцотным баку праспекта Міру. За кошт прыватных прадпрыемстваў таксама добраўпарадкаваны некаторыя дваровыя тэрыторыі і зроблена некалькі пешаходных развязак.
У працяг леташняй ідэі па стварэнні алеі ліхтароў, на якой кожнае прадпрыемства ўстанавіла сваю тэматычную свяцільню, а сама алея ўжо стала сапраўднай візітнай карткай, сёлета мы хочам рэалізаваць не менш цікавую задумку: з дапамогай усіх прадпрыемстваў і арганізацый горада на праспекце Леніна ўладкаваць алею крэатыўных лавак.
Нельга не сказаць аб жывым упрыгажэнні горада: у гэтым годзе яго вуліцы аздобіць рэкордная колькасць кветак — больш за 50 тысяч! Упершыню парадуюць вока гараджан каля 18 тысяч ружавых кустоў, падораных Навукова-практычным цэнтрам па земляробстве Нацыянальнай акадэміі навук, якім кіруе Фёдар Прывалаў. Яны высаджаны на цэнтральных вуліцах горада, перакрыжаваннях і ў скверах.
Мы разумеем, што за прыгожымі фасадамі, роўнымі дарогамі, новымі дамамі нельга забываць і аб духоўным. На ўездзе ў горад з боку Мінска будзе ўстаноўлена скульптурная кампазіцыя Божай Маці, а прылеглую да яе тэрыторыю добраўпарадкуюць. Гэтая скульптура павінна стаць своеасаблівым сімвалам Жодзіна, а галоўнае — духоўным абярэгам для яго жыхароў.
— Юрый Аляксандравіч, а якімі мерапрыемствамі парадуюць жыхароў Жодзіна?
— Іх будзе шмат, і ўсе яны будуць розныя. Гэта спартыўныя спаборніцтвы, конкурс прыгажосці «Міс Жодзіна», урачыстае адкрыццё новай капліцы на месцы разбуранага храма. Каля будынка гарвыканкама будзе працаваць пляцоўка гарадоў-пабрацімаў. Адкрыецца парк культуры і адпачынку пасля рэканструкцыі. У горадзе ў гэтыя дні пройдзе фестываль вулічных тэатраў і кулінарна-кандытарскі фэст. Трэцяга ліпеня адбудзецца маштабнае па відовішчнасці і колькасці ўдзельнікаў тэатралізаванае шэсце арганізацый горада «Табе, любімы горад, прысвячаецца!». Падчас урачыстага сходу ўшануем найлепшых з найлепшых. У вялікім канцэрце прымуць удзел зоркі беларускай і расійскай эстрады. Завяршыцца святкаванне рэспубліканскай акцыяй «Спяём гімн разам» і салютам. Запрашаем усіх жыхароў Жодзіна і навакольных гарадоў на гэтыя маляўнічыя мерапрыемствы.
Таццяна ЛАЗОЎСКАЯ
Жодзінскі краязнаўчы музей размешчаны ў старой частцы горада ў будынку, які быў пабудаваны для Савета дэпутатаў у 50-х гадах мінулага стагоддзя. Музей, мабыць, самы малады на Міншчыне. Афіцыйна ён адкрыты ў 2008 годзе. Аднак яго гісторыя пачалася значна раней, калі жодзінскія гісторыкі Алесь Каралёў і Галіна Аніскевіч прыадчынілі заслону таямніцы над гістарычным мінулым роднага горада. Тады атрымалася, што яго гісторыя пачынаецца значна раней 1963 года, калі Жодзіна атрымала статус горада абласнога падпарадкавання. Мала таго, Жодзіна — адзін з нямногіх гарадоў Беларусі, якія могуць ганарыцца тым, што іх заснавальнікамі быў магутны род князёў Радзівілаў. Нездарма на цяперашнім гербе горада намаляваны сімвал Радзівілаў — тры паляўнічыя ражкі.
Пачалася гісторыя Жодзіна ў 1643 годзе, калі князем Багуславам Радзівілам быў пабудаваны горад паміж Смалявічамі і Барысавам, у месцы ўпадзення рэчкі Жодзінкі ў раку Плісу, на бойкім гандлёвым шляху, які злучаў Расію з Еўропай. І новы населены пункт атрымаў назву Багуслаў Поле — ад імя свайго заснавальніка.
Ён ствараўся як Mіаstо — горад рамеснікаў, якія былі вызвалены ад падаткаў на 25 гадоў. Ужо ў 1669 годзе тут было 97 двароў і 92 гандлёвыя лаўкі, што сведчыла аб яго росквіце. Аднак Паўночная вайна са шведамі прывяла да заняпаду. Вайна 1812 года з Напалеонам таксама закранула населены пункт. Стала забывацца нават назва Багуслаў Поле, і з 1781 года новая назва Жодзіна (ад ракі Жодзінкі) афіцыйна і назаўжды замацоўваецца за ім. Аб гэтым можна даведацца ў раздзеле адпаведнай экспазіцыі, якая распавядае пра рамесную дзейнасць, заснаванне і развіццё горада ў ХVІІ—ХVІІІ стагоддзях.
Падарожжа па музеі пачынаецца з глыбокай даўніны, ад засялення гэтай мясцовасці першабытным чалавекам. Экспазіцыя прадстаўлена археалагічнымі знаходкамі на тэрыторыі сучаснага Жодзіна і суседніх мясцін.
У 1871 годзе праз Жодзіна была пракладзена чыгунка, якая дала штуршок для эканамічнага развіцця мястэчка. У экспазіцыі таксама адноўлены сялянскі куток ХІХ стагоддзя і куток простага жыхара міжваеннага перыяду 1920—1930-х гадоў.
Асноўны музейны фонд налічвае больш за 10 тысяч прадметаў. Па крупінцы ў музеі сабрана гісторыя станаўлення і развіцця горада — ад старажытнейшых часоў да сённяшняга дня. Усе асноўныя вехі і падзеі, якія прайшлі праз Жодзіна. Зацікавяць наведвальнікаў матэрыялы і ўспаміны пра знакамітых землякоў. Надзвычай цікавы «Кабінет вучонага». Экспазіцыя распавядае пра жыццё і дзейнасць доктара ветэрынарных навук, прафесара, заслужанага дзеяча навукі БССР Сяргея Пляшчанкі.
— Доўгі час Сяргей Іванавіч працаваў у Жодзінскім навукова-даследчым інстытуце жывёлагадоўлі, быў заснавальнікам такой галіны навукі, як гігіена свойскіх жывёл, — распавядае галоўны захавальнік фондаў музея Сяргей Візнер. — Пачатак яго работы супаў з пераходам на прамысловую аснову галіны жывёлагадоўлі. Ставілася задача павышаць надоі, павялічваць агульную колькасць сельскагаспадарчай жывёлы. Шматлікія вынаходніцтвы Сяргея Пляшчанкі ў галіне жывёлагадоўлі запатэнтаваны і імі карыстаюцца да гэтага часу. Пасля яго смерці сын Аляксандр Сяргеевіч Пляшчанка перадаў музею асабістыя рэчы бацькі: узнагароды, дыпломы, навуковыя працы, мантыю, працоўны стол, мэблю, партрэты прафесара і яго жонкі Галіны. Гэты шыкоўны падарунак дазволіў стварыць абстаноўку савецкага часу, у якой працаваў вучоны.
Адна з музейных экспазіцый расказвае пра знакамітага і бясстрашнага беларускага альпініста Віктара Кульбачэнку.
— Ён нарадзіўся 27 красавіка 1962 года ў Светлагорску. Затым яго бацькі пераехалі ў Жодзіна. Тут прайшлі яго дзяцінства, школьныя гады, — расказаў Сяргей Аляксеевіч. — Кульбачэнку называлі «снежным барсам», паколькі ён пакарыў пяць горных сямітысячнікаў: Пік Леніна, Пік Перамогі, Пік Камунізму, Пік Каржанеўскай, Пік Хан-Тэнгры.
Ён быў першым у гісторыі беларусам, які 18 мая 1998 года падняўся на самую высокую гару планеты — Эверэст, за што атрымаў падзяку Прэзідэнта Беларусі Аляксандра Лукашэнкі. У 2006 годзе спартсмен прыняў удзел у падняцці на гару Чагары — другую вяршыню свету. Але яна засталася непакоранай з-за сходу снежнай лавіны, якая пахавала пад сабой чатырох альпіністаў. Віктар Кульбачэнка цудам выжыў. Альпініст трагічна загінуў у 2007 годзе на падводнай рыбалцы ў Падмаскоўі.
Цэлая зала прысвечана прыродзе Жодзіна і яго ваколіц. У экспазіцыі прадстаўлены больш за сотню таксідэрмічных скульптур работы Генадзя Пузанкевіча — сапраўднага майстра сваёй справы. У межах экскурсіі наведвальнікі могуць даведацца пра малавядомыя факты з жыцця братоў нашых меншых.
Музей мае як гістарычную, так і мастацкую накіраванасць. З верасня 2014 года ён аб'яднаў пад сваім крылом Гарадскую выставачную залу. У Вялікай выставачнай зале дэманструюцца работы прафесійных мастакоў, у Малой — дзіцячыя і аматарскія творы. Штомесяц выстаўкі абнаўляюцца. Яшчэ раней, у 2008 годзе, у склад краязнаўчага музея ўвайшоў Дом-музей Настассі Фамінічны Купрыянавай — адзіны мемарыяльны музей у Беларусі, прысвечаны канкрэтнай маці як асобе. Тут можна даведацца аб трагічным лёсе простай беларускай жанчыны, якая праводзіла на фронт чатырох сыноў. Тры з іх загінулі, чацвёрты памёр ад ран пасля вайны. Самы малодшы з іх, Пётр Купрыянаў, падчас баёў у Латвіі ў 1944 годзе закрыў сваім целам амбразуру нямецкага дзота. За гэта ён пасмяротна ўдастоены найвышэйшай узнагароды СССР — звання Героя Савецкага Саюза. Ён адзіны жодзінец, якому было прысвоена гэта званне.
Таццяна ЛАЗОЎСКАЯ
Фота Яўгена ПЯСЕЦКАГА
Цэнтральная гарадская бібліятэка горада Жодзіна сёлета святкуе 50-гадовы юбілей. Установа прыняла першых чытачоў у 1968-м, а ў 1983-м пераехала ў новае памяшканне на праспекце Міру. У цэнтральнай бібліятэцы налічваецца больш за 160 тыс. экзэмпляраў кніг, можна пачытаць артыкулы ў больш як 100 часопісах і 40 газетах. Бібліятэка цалкам аўтаматызаваная, мае 40 камп'ютараў. Інфармацыю можна атрымаць на электронных носьбітах, дысках, флэшках, аўдыякасетах.
Сёння бібліятэка — гэта асноўны інфармацыйны цэнтр адукацыйнай, асветніцкай дзейнасці, месца правядзення вольнага часу, дзе ўкараняюцца бібліяграфічныя распрацоўкі і інавацыйныя формы работы з насельніцтвам. Ва ўстанове пастаянна прыдумваюць нешта новае, літаральна фантануюць ідэямі. Вечары паэзіі, сустрэчы з пісьменнікамі, кніжныя кастынгі, краязнаўчыя віктарыны, літаратурныя квэсты, конкурсы бук-трэйлераў, летнія пляцоўкі, майстар-класы — пастаянныя формы работы з чытачамі. Актуальная для бібліятэкі і праектная дзейнасць. Цяпер ажыццяўляецца праект па прапагандзе творчасці беларускіх пісьменнікаў «Ведай нашых, чытай нашых!». У яго фармаце арганізавана некалькі выставак. «Лаўрэаты Нацыянальнай літаратурнай прэміі», дзе прадстаўлены творы, за якія аўтары яе атрымалі. «Мая беларуская кніжка», дзе канцэнтруецца ўвага чытача на жанравым шматгранні сучаснай беларускай літаратуры: раманы, аповесці, апавяданні, п'есы і вершы. На выстаўку «Залатое зерне творчай спадчыны» запрашаюць творы беларускіх класікаў-юбіляраў. Акрамя таго, арганізуюцца сустрэчы як са знакамітымі пісьменнікамі і паэтамі, так і з мясцовымі творчымі людзьмі.
У праекце «Гаючае чытанне» класіка паказана як універсальны сродак ад стрэсаў, неўрозаў, дэтэктывы і прыгодніцкая літаратура — ад псіхозаў, філасофская і духоўная літаратура — ад хранічных дэпрэсій. Казкі дапамагаюць пры гіперактыўнасці ў дзяцей, а гумар павышае настрой у рэабілітацыйны перыяд.
Даспадобы чытачам і праект «Чытаем каля каміна». Каля самаробнага каміна са звычайнага стэлажа стварылі ўтульны куточак з мяккім крэслам і падборкай літаратуры для чытання ў розныя поры года. Цяпер прапаноўваецца «Летняе чытанне», дзе шмат кніг пра шчаслівае каханне. Бо якое ж лета без кахання! Акрамя таго, прадстаўленая тут літаратура дазваляе павысіць інтэлектуальны ўзровень, выбраць шляхі далейшай адукацыі.
Цікавяць чытачоў кнігі пра выжыванне ў экстрэмальных абставінах, бо менавіта летам часцей за ўсё людзі падчас адпачынку за мяжой, на прыродзе аказваюцца ў няпростых сітуацыях. А кнігі паспяховых айчынных пісьменнікаў даюць магчымасць у любую пару года знаёміцца з літаратурнымі навінкамі.
Апошнія інавацыйныя распрацоўкі бібліятэкараў — гэта тэатр ценяў «Святло і цені» і «Лесвіца ведаў». Абсталяванне для тэатра ценяў зроблена супрацоўнікамі бібліятэкі са старога стэлажа, героі пастановак выразаны з чорнай паперы, замацавана лямпа. Калі ў зале знікае святло, на экране пачынаецца чароўнае дзейства.
Праект «Лесвіца ведаў» атрымаўся дзякуючы крэатыўнаму падыходу з выкарыстаннем вінтавой лесвіцы, што існуе ў бібліятэцы. Штомесяц тут папулярызуецца якаясьці галіна ведаў: псіхалогія, этыка, медыцына, педагогіка, культура ды іншыя.
Летась галоўная артэрыя горада — праспект Міру — стала яшчэ і алеяй ліхтароў, дзе бібліятэкары таксама арганізавалі свае летнія інфармацыйныя пляцоўкі. Тут яны прапануюць гараджанам майстар-класы па вырабе паштовак, вясёлыя загадкі на лагічнае мысленне, краязнаўчыя віктарыны, складанне пазлаў з краявідамі знакамітых жодзінскіх мясцін, аквагрым і шмат чаго іншага.
Бібліятэка нямала ўвагі ўдзяляе выпуску бібліяграфічнай прадукцыі. Толькі за апошні час падрыхтавана і выдадзена пяць бібліяграфічных спісаў: «І застаўся ты ў нашых душах» да 125-годдзя з дня нараджэння Максіма Гарэцкага. «Мастак адкрытага свету» — да 100-годдзя з дня нараджэння народнага пісьменніка Беларусі Янкі Брыля. «Сын Палесся» — да 95-годдзя з дня нараджэння Івана Мележа. «Пісьменнік-сатырык» — да 120-годдзя з дня нараджэння Кандрата Крапівы. «Чарнобыль: не гасне памяці свечка» — да 30-годдзя катастрофы на станцыі.
Бібліяграфічныя спісы дапаўняюць выпускі шматлікіх інфармацыйных буклетаў, лістовак, закладак і іншае.
Нядаўна на базе ўстановы прайшло выязное пасяджэнне V Форуму бібліятэкараў Беларусі. Гэта сведчыць аб тым, што вопыт работы Цэнтральнай гарадской бібліятэкі горада Жодзіна багаты і на сённяшні дзень запатрабаваны ў калег.
Таццяна ЛАЗОЎСКАЯ
Кажуць, у гісторыю можна трапіць, у гісторыю можна ўліпнуць, а можна стаць гісторыяй. Сапраўды, гісторыя дзяржаўнай установы адукацыі «Дзіцячы сад — сярэдняя школа № 1 імя П. І. Купрыянава» арганічна пераплялася з гісторыяй горада Жодзіна. Ёй 87 гадоў. За час свайго існавання яна зазнала шмат змен і пераўтварэнняў: школа-сямігодка, няпоўная сярэдняя школа, поўная сярэдняя школа, школа з класамі завочнага навучання. А з 2003-га стала комплекснай установай адукацыі.
— Больш як пяць тысяч юнакоў і дзяўчат яе выпускнікі. Больш за 130 вучняў закончылі школу з залатымі і сярэбранымі медалямі. Многія выхаванцы сталі паспяховымі людзьмі. У іх ліку Герой Савецкага Саюза Пётр Купрыянаў, доктар сельскагаспадарчых навук Уладзімір Іофэ, прафесар, кандыдат эканамічных навук Эдуард Пятровіч, акадэмік фізіка-матэматычных навук, вучоны ў галіне галаграфіі і біямедыцынскай оптыкі, акадэмік Міжнароднай інжынернай акадэміі Леанід Танін, доктар геаграфічных навук, дацэнт БДУ Барыс Уласаў, актрыса рускага драматычнага тэатра, кінаактрыса Вераніка Пляшкевіч і шмат іншых, — з гордасцю за сваіх землякоў паведаміла дырэктар навучальнай установы Святлана Шарая.
Установа адукацыі мае не толькі даўнішнія традыцыі, пераемнасць і повязь пакаленняў. З цягам часу з'яўляюцца новыя асаблівасці ў навучальным і выхаваўчым працэсах. Тут вучні атрымліваюць не толькі агульную сярэднюю адукацыю. Ёсць дзве групы дашкольнікаў. Заканамерна, што дзеці больш падрыхтаваныя да школы. Яны менш балюча ўспрымаюць перамены, больш лёгка ўліваюцца ў навучальны працэс у новых для іх умовах у адрозненне ад тых, хто прыходзіць з дзіцячых садкоў.
— Школьнае навучанне ніколі не пачынаецца з пустога месца, а заўсёды абапіраецца на пэўную стадыю развіцця, якую прайшло дзіця. І тут вельмі важна правільна арганізаваць навучанне і выхаванне малых у дашкольнай установе. Ад таго, што будзе адчуваць дзіця, паднімаючыся на першую прыступку лесвіцы пазнання, залежыць яго далейшы шлях да ведаў. Школа не павінна ўносіць рэзкага пералому ў жыццё малых. Няхай, стаўшы вучнем, яны працягваюць рабіць сёння тое, што рабілі ўчора. Няхай новае з'яўляецца ў іх жыцці паступова і не ашаламляе лавінай уражанняў, — лічыць Святлана Яўгенаўна.
У 1957 годзе школе прысвоена імя Героя Савецкага Саюза Пятра Купрыянава, а ў 1977-м тут створаны музей баявой славы, у якім, дарэчы, экскурсіі праводзяць самі вучні. Гэтыя абставіны і вызначылі прыярытэт патрыятычнага выхавання. Дзеці займаюцца пошукавай работай, удзельнічаюць у розных мерапрыемствах: акцыях, вахтах памяці, турыстычных паходах і падарожжах па гістарычных і культурных мясцінах Беларусі. Школьнікі дапамагаюць ветэранам вайны і працы, наведваюць іх дома, віншуюць са святамі, выконваюць гаспадарчыя справы. Усё гэта ў сукупнасці выхоўвае сапраўднае пачуццё патрыятызму на канкрэтных прыкладах, дае станоўчы эфект.
— Наша ўстанова невялікая. Кожнае дзіця навідавоку, кожнаму педагогі могуць удзяліць максімум увагі, знайсці індывідуальны падыход. Па паводзінах, настроі можна ўбачыць, што хвалюе выхаванца, разгаварыць яго, супакоіць. Акрамя таго, калі ў школе менш вучняў, то практычна ўсе яны ахоплены рознымі гурткамі па інтарэсах, секцыямі, развіваюцца і маральна, і фізічна, і эстэтычна. Адносна невялікая колькасць выхаванцаў дазваляе таксама часцей сустракацца з іх бацькамі. З мамамі і татамі наладжана вельмі цесная сувязь, — кажа дырэктар.
Нягледзячы на тое, што ўстанове 87 гадоў, па вонкавым выглядзе не скажаш: выдатны рамонт, у кожным класе лакальная сетка, тэлевізар, камп'ютары, кабінеты ўладкаваны па апошнім слове тэхнікі.
Адзін з філосафаў сказаў: «Пасрэдны настаўнік выкладае. Добры настаўнік тлумачыць. Выдатны настаўнік паказвае. Вялікі настаўнік натхняе». У школе пачыналі педагагічную дзейнасць больш як 130 настаўнікаў. Тут беражліва захоўваюць іх фотаздымкі, успаміны пра іх. Ва ўстанове цяпер працуюць 29 педагогаў, у тым ліку 24 з вышэйшай адукацыяй. Дастаткова высокі іх кваліфікацыйны ўзровень: 24 % з вышэйшай катэгорыяй, 31 % з першай, 7 % з другой, а ў маладых спецыялістаў усё яшчэ наперадзе.
Таццяна ЛАЗОЎСКАЯ
28 верасня 2016 года, напярэдадні Дня машынабудаўніка, у Жодзіне адкрылася кафэ-піцэрыя «Pіzza Smіle». Для жыхароў горада гэта стала значнай
і сімвалічнай падзеяй.
— Перш чым адкрыць піцэрыю, мы доўга аналізавалі, што трэба нашым будучым гасцям, улічвалі менталітэт жыхароў. І, зыходзячы з гэтага, выкрышталізавалі сукупнасць фактараў, якія павінны адыграць станоўчую ролю ў справе. Вызначылі, што ў новай установе харчавання павінны быць прадстаўлены ў комплексе інтэр'ер, сэрвіс і кухня. Літаральна праз паўгода мы атрымалі чаканы эфект. Але разам з тым убачылі і тое, над чым яшчэ трэба працаваць, што ўдасканальваць, — кажа дырэктар кафэ-піцэрыі «Pіzza Smіle» Павел Тужылкін.
Тым не менш на сённяшні дзень наведвальнікі задаволеныя тым, як падыходзіць да абслугоўвання персанал. А тут абслугоўваць імкнуцца так, як і неабходна ўстанове падобнага ўзроўню.
— Нам важныя не толькі станоўчыя водгукі гасцей, але і адмоўныя. Ёсць такія, што падмацаваныя аргументамі, але сустракаюцца і неабгрунтаваныя. Мы аналізуем усе заўвагі і імкнёмся зрабіць так, каб наведвальнік атрымаў максімум сэрвісу, увагі, станоўчых эмоцый, — кажа Павел Анатолевіч. — Для нас важны стан і настрой людзей, якія наведваюць кафэ-піцэрыю. Жодзіна — горад адносна невялікі. І мы разумеем, што гэта — нашы патэнцыйныя госці. Калі чалавек прыйшоў другі раз, значыць, яму спадабалася. У гэтым выпадку наша задача — зрабіць так, каб ён завітаў яшчэ раз і стаў у нас частым госцем.
Для гэтага рэгулярна абнаўляецца меню, з'яўляюцца кулінарныя навінкі. Толькі піц тут прапаноўваюць 26 найменняў. Госць можа пакаштаваць найсмачнейшыя стравы ад шэф-повара: салаты, гарачыя і халодныя закускі, сушы, шашлык, стравы японскай кухні, пасту, дранікі, блінцы з рознымі начынкамі. Летам вельмі добра асвяжаюць халодная кава, гарбата, прахаладжальныя напоі, а зімой саграваюць гарачыя напоі на травах, з дабаўленнем розных ягад і пладоў. Можна пакаштаваць таксама лекавыя настоі і гарбату.
Спажыўцы могуць заказаць столік загадзя, каб пасядзець сям'ёй, кампаніяй. На стравы, якія госці бяруць з сабой, дзейнічае зніжка 20 %. У кафэ-піцэрыі перыядычна ладзяцца акцыі.
— Хочацца, каб кожны госць разумеў, што мы на ім не імкнёмся зарабіць, а праяўляем лаяльнасць, стараемся, каб і людзі з невялікім дастаткам мелі магчымасць пакаштаваць і ацаніць меню, — кажа суразмоўнік.
У кафэ ніколі не выкарыстоўвалі паўфабрыкатаў, замарожанай прадукцыі. Гэта прынцыповая пазіцыя ўстановы, якой будуць прытрымлівацца і надалей. Усё, што прадстаўлена ў меню, робіцца пад заказ. У сувязі з чым павялічваецца час прыгатавання страў і іх выдачы. Не ўсе гэта разумеюць, многім хочацца атрымаць заказ як найхутчэй. А непаўторны смак піцы надае тое, што яна гатуецца ў печы на подавых камянях.
Інтэр'ер аформлены ў бэзавых тонах, што стварае спакойную атмасферу, падштурхоўвае да шчырай сяброўскай размовы. Настрою дадаюць жывыя кветкі, музыка. Да паслуг гасцей зручныя канапы, зона з крэсламі і барныя крэслы, тры тэлеэкраны.
Дзеці дашкольнага і школьнага ўзросту, падлеткі прыходзяць з бацькамі, дзядулямі і бабулямі. Так што кафэ набывае статус сямейнага.
У піцэрыі працуюць прафесійныя піцары, кухары, афіцыянты і бармены, якія прайшлі адпаведную падрыхтоўку. Цяпер яны і самі могуць навучаць тых, каго бяруць на работу.
— Пры падборы кадраў мы заўсёды робім стаўку не толькі на прафесіяналізм, але і на жаданне працаваць, — выказвае пазіцыю Павел Тужылкін. — Таму што ў грамадскім харчаванні такія спецыфіка і атмасфера, якія патрабуюць ад кожнага ўстойлівасці супраць стрэсаў. Наведвальнікі прыходзяць з розным настроем, здараецца, што і з негатыўным. Але работнік павінен праявіць разуменне і вытрымку, абслужыць чалавека найлепшым чынам. З улікам гэтых характарыстык і падбіраем кадры. Калектыў у асноўным малады. На сённяшні дзень ён стаў сапраўднай дружнай камандай.
Працуе кафэ-піцэрыя «Pіzza Smіle» штодня з 11.00 да 23.00 па адрасе: г. Жодзіна, вул. 50 гадоў Кастрычніка,18, гіпермаркет «Еўраопт». Смачна есці!
Таццяна ЛАЗОЎСКАЯ, Алена ДАЎЖАНОК
Фота Яўгена ПЯСЕЦКАГА
*На правах рэкламы
Сумесныя праекты ядзерных тэхналогій.
У парадку дня — зацвярджэнне Канцэпцыі нацбяспекі і Ваеннай дактрыны.
