Кожную вясну, плануючы чарговую камандзіроўку, я заглядаю на карту горада, у якім буду спыняцца і працаваць, і шукаю самую «вясновую» вуліцу — Зарэчную, тую самую, дзе, паводле знакамітага кінафільма, пасялілася вясна і каханне.
І калі знаходжу — сапраўдная радасць! — даю сабе абяцанне абавязкова пабыць там і пагаварыць з зарэчанскімі жыхарамі. У Слуцку, куды я гэтым разам даехаў, таксама свая Зарэчная! Зусім невялікая — усяго толькі сем двароў, — яна месціцца на левым беразе Случы, з'явілася ў канцы пяцідзясятых мінулага стагоддзя, тут будавалі свае дамы работнікі масласыраробнага завода. Цяпер слуцкая Зарэчная — утульны і прыгожы куточак старажытнага горада, а прыгажосць на ёй ствараюць ды падтрымліваюць мясцовыя жыхары: напрыклад, Іван і Ірына Уласевічы. Нездарма іх шасцігадовая ўнучка Настасся Казлоўская (на фота) любіць бываць на Зарэчнай.
Анатоль КЛЯШЧУК
Фота аўтара
«Дзесяцігоддзі школьнае харчаванне нашых дзяцей будавалася на аснове зборніка рэцэптур».
Што за таемнымі дзвярыма?
