Валянціна Дзядкова і Таццяна Сідарэнкава — родныя сёстры. Іхняя малая радзіма — вёска Понар Хіславіцкага раёна Смаленскай вобласці Расіі, знаходзіцца на мяжы з Беларуссю — з Мсціслаўскім раёнам. Непадалёк ад вёскі зліваюцца дзве ракі — Віхра і Сож, якія пачынаюцца на тэрыторыі краіны-суседкі і працягваюць свой шлях па нашай краіне. Нячаста даводзіцца сустракацца сёстрам, бо яны даўно пакінулі бацькоўскі кут і жывуць цяпер у розных гарадах:
Валянціна — у Смаленску, а малодшая Таццяна — у Магілёве. Валянціна Уладзіміраўна раней працавала бухгалтарам, а Таццяна Уладзіміраўна і цяпер працуе ў медыцыне — лабарантам у паліклініцы. Нягледзячы на тое, што яны абедзве пенсіянеркі, усё роўна не сядзіцца ім у гарадах, едуць пабачыць родныя мясціны, каб адпачыць душою, пабыць на сожскім беразе, сустрэцца з роднымі сёстрамі і братам — шэсць дзяцей было ў сям'і. Ад вёскі Понар (якая ўжо дажывае свой век) да найбліжэйшага беларускага населенага пункта, вёскі Парадзіна ўсяго чатыры кіламетры. Сёстры ўспамінаюць, як у дзяцінстве і маладосці хадзілі туды ў краму, у клуб на вечарынкі, а суседскія хлопчыкі і дзяўчынкі вучыліся ў парадзінскай школе. І цяпер менавіта праз вёску Парадзіна — найбліжэйшым шляхам, Таццяна трапляе на сваю радзіму. Сёстры радуюцца, што тут не існуе граніцы, якая дзеліць людзей на «вашых і нашых». А гэты здымак зроблены якраз у тым славутым месцы, дзе зліваюцца рэкі, дзе былі вясковыя сенакосныя лугі, дзе ўволю загаралі ды купаліся.
Анатоль КЛЯШЧУК
Фота аўтара
У рэспубліцы ў цэлым плануецца падаўжэнне часу работы каля 280 аб’ектаў гандлю і 180 аб’ектаў грамадскага харчавання.
Двайныя грошы, перадаплаты без выніку і межы тарыфаў.
«Змярканне Еўропы» — на гарызонце?
