Пружанскі аграрна-тэхнічны каледж рыхтуецца адзначыць 70-годдзе

Нярэдка ў сельгасарганізацыях вобласці даводзілася чуць ад кіраўнікоў і спецыялістаў, што сваю першую адукацыю і, адпаведна, пуцёўку ў жыццё яны атрымалі ў Пружанскім тэхнікуме. Так установа называлася да 2004 года. А на адным з прамысловых прадпрыемстваў райцэнтра нам паўжартам сказалі, што палова пружанцаў мае дыпломы гэтай установы. Але ў кожным жарце, як вядома, ёсць вялікая доля праўды.

Вось і цяперашні дырэктар установы Дзмітрый Чайкоўскі ў сярэдзіне 1990-х скончыў каледж, пасля атрымання дыплома ВНУ пэўны час выкладаў у сваёй альма-матэр. А сёлета прыйшоў сюды дырэктарам.

Дзмітрый Уладзіміравіч расказвае, што ў 1953 годзе Пружанскі тэхнікум механізацыі сельскай гаспадаркі быў створаны рашэннем Савета Міністраў СССР. Пачыналі з чатырох аудыторый у прыстасаваным будынку і невялікага інтэрната. Цяпер па стане матэрыяльна-тэхнічнай базы, узроўні падрыхтоўкі спецыялістаў Пружанскі дзяржаўны аграрна-тэхнічны каледж адпавядае самым сучасным стандартам. Маюцца чатыры вучэбныя корпусы, чатыры інтэрнаты — жыллём забяспечаныя ўсе навучэнцы; лабараторыя, вучэбна-вытворчая майстэрня, добры тэхнічны парк, доследнае поле.

Да вучобы з 1 верасня прыступілі 980 навучэнцаў па васьмі спецыяльнасцях, 756 з іх навучаецца на дзённым аддзяленні, астатнія — на завочным. Сёлета да ранейшых дабавілася спецыяльнасць «арганізатар сельскагаспадарчай вытворчасці». Выпускнікоў каледжа накіроўваюць у гаспадаркі Брэсцкай і суседніх абласцей. Попыт на іх заўсёды ёсць.

Паводле слоў дырэктара, навучальны і выхаваўчы працэс забяспечвае дружны калектыў выкладчыкаў і супрацоўнікаў. Навучэнцы маюць магчымасць удзельнічаць у самых розных мерапрыемствах, займацца справай даспадобы ў гуртках і секцыях. Каледж мае надзвычай добрую базу для гісторыка-асветнага і патрыятычнага выхавання. Гаворка ідзе найперш пра музей баявой славы.

Стварэннем дадзенай экспазіцыі, асобным экспанатам якой могуць пазайздросціць вялікія музеі, былы тэхнікум абавязаны свайму выкладчыку, гісторыку-краязнаўцу Міхаілу Шульману. У 1974 годзе экспазіцыя была створана, а ўжо праз год, па выніках перамогі ва ўсесаюзным конкурсе, музей атрымаў званне народнага. У экспазіцыі ёсць асабістыя рэчы маршалаў Савецкага Саюза Жукава, Ракасоўскага, Якубоўскага. Тут знаходзіцца, напрыклад, шлемафон маршала авіяцыі Івана Кажадуба, тройчы Героя Савецкага Саюза, самага вядомага савецкага лётчыка-аса часоў Вялікай Айчыннай вайны, які збіў 62 самалёты праціўніка. Ды і шмат яшчэ цікавага, унікальнага, што збіралі дзесяцігоддзямі. Мы ж звярнулі ўвагу на франтавыя лісты-трохвугольнікі. 

Іх перадавалі навучэнцам-краязнаўцам пружанцы, жыхары навакольных вёсак. У гэтых простых, часам наіўных радках заключаецца сапраўдная гісторыя вайны, напісаная яе ўдзельнікамі.

Паралельна са стварэннем экспазіцыі вялася работа па ўвекавечанні памяці герояў у Пружанах. Дзякуючы намаганням Шульмана, вядомасці музея ў горадзе паявілася 12 вуліц, названых у гонар удзельнікаў вайны. Больш за дзве тысячы сваякоў франтавікоў даведалася пра лёс сваіх родных. Пакланіцца праху сваякоў у Пружаны прыязджалі жыхары амаль са ста гарадоў Савецкага Саюза. Пра гэта сёння можна даведацца з дакументаў музея. За гады работы экспазіцыю наведалі дзясяткі тысяч чалавек.

А зусім нядаўна, 23 чэрвеня бягучага года, музей наведаў Канстанцін Ракасоўскі, унук легендарнага маршала Канстанціна Ракасоўскага, і пакінуў у кнізе наведвальнікаў кранальны запіс са словамі ўдзячнасці людзям, якія зберагаюць памяць.

Святлана ЯСКЕВІЧ

Фота Лізаветы ГОЛАД