Вы тут

Алена Ляўковіч

Алена ЛЯЎКОВІЧ, намеснік галоўнага рэдактара газеты “Звязда”. Прыйшла ў рэдакцыю яшчэ студэнткай, доўгі час працавала рэдактарам аддзела пісьмаў. У рабоце і творчасці кіруюся прынцыпам, які лепш, чым напісаў Максім Танк, наўрад ці хто абазначыць:

“Можа, і ўсе колеры ўжо адкрыты –
Мне засталіся яшчэ спалучэнні.
Можа, і ўсе людзі маюць імёны –
Толькі памылкі яшчэ трэба выправіць.
Можа, і ўсе гукі свету вядомыя –
Мне яшчэ хопіць, што ў сэрцы я чую.
Можа, і ўсе подзвігі ўжо апеты –
Толькі я знаю, што дзве трэці айсбергаў
Мора жыцця ў глыбіні сваёй тоіць”…

14.03.2024

Па месяцавым календары. Пра парадоксы, якія робяць жыццё нармальным
0 230

Па месяцавым календары. Пра парадоксы, якія робяць жыццё нармальным

Магчыма, вам падасца дзіўным, але я, чалавек з вышэйшай адукацыяй, прафесійны журналіст (а значыць, ад пачатку скептык, які не вядзецца на розныя там ізатэрычныя штучкі), дзесьці з канца лютага пачынаю жыць, звяртаючыся да месяцавага календара.

Дурасць, памножаная на сквапнасць, або Прайдзісветы мяняюць тактыку
0 408

Дурасць, памножаная на сквапнасць, або Прайдзісветы мяняюць тактыку

Даруйце, але зноў пра махляроў. Чарговую гісторыю з папулярнай серыі «Як нас дураць» пачула сёння з тэлеэкрана, а пасля яшчэ і пачытала ў кампетэнтных крыніцах, каб упэўніцца, што ўсё зразумела правільна. Яна, гісторыя, нібыта і тыповая, але з «разыначкай», за якую, уласна, і зачапілася.  

Не проста шкарпэткі. Пра сэнсы, якія трэба вяртаць
0 490

Не проста шкарпэткі. Пра сэнсы, якія трэба вяртаць

Раніца 23 лютага заўсёды пачыналася хвілін на дзесяць раней, чым звычайна. Мама ціхенька падыходзіла да ложка, шаптала: «Дачушка, уставай, пайшлі тату віншаваць». Тупаючы босымі нагамі па настылай за ноч падлозе (абувацца не было калі — гэта ж тату віншаваць!), я бегла ў бацькоўскі пакой і ўручала бацьку падарунак, цалавала яго ў шурпатую шчаку, а ён мяне сціскаў у дужых абдымках.

За два тыдні да вясны. Час прачынацца і — жыць
0 379

За два тыдні да вясны. Час прачынацца і — жыць

Хочаце, павесялю? Да вясны засталося ўсяго нічога — чатырнаццаць дзён. Роўна два тыдні. Што, не верыцца? Паглядзіце на каляндар. Зіма, нават на цэлыя суткі даўжэйшая, як сёлета, заканчваецца. Хутка праляцела, крыху пагаласіла завеямі, патрашчала маразамі, а цяпер вось расхлюпалася, адчуваючы, што ні сіл, ні часу ўжо не засталося. 

Аранжавы ўзровень. Галалёдзіца як нагода пагаварыць пра выхаванне
0 493

Аранжавы ўзровень. Галалёдзіца як нагода пагаварыць пра выхаванне

Галалёдзіца зімой як з’ява стала ў вёсцы рэальнасцю ў канцы 80-х — пачатку 90-х мінулага стагоддзя. Да гэтага, канешне, былі наслізганыя палазамі саняў месцы на дарозе, дзе можна было добра-такі грымнуцца. 

Пра герояў і наадварот. Чаму хтосьці праходзіць міма, а хтосьці спыняецца
0 659

Пра герояў і наадварот. Чаму хтосьці праходзіць міма, а хтосьці спыняецца

Тралейбус ужо адыходзіў ад прыпынку і раптам рэзка — аж паваліліся адзін на аднаго пасажыры і адарваліся «рогі» — затармазіў. Народ абурана зашумеў, і толькі тыя, што стаялі на задняй пляцоўцы і ўсё бачылі, залямантавалі: «Чалавек пад коламі!» 

Нязнойдзенае заўтра. Гісторыя з ліхіх 90-х, якую варта ўспомніць у 2020-х
0 847

Нязнойдзенае заўтра. Гісторыя з ліхіх 90-х, якую варта ўспомніць у 2020-х

З новага года — новы камп’ютар на стале, новы тэлефон побач... Старая тэхніка ўжо «стамілася», завісала або ўвогуле адмаўлялася працаваць. З-за гэтага амаль з усіх сацыяльных сетак я проста выпала (калі шчыра, то і не асабліва ад гэтага пакутавала).

Вечар перад Вадохрышчам. Яшчэ раз пра важныя дробязі
0 970

Вечар перад Вадохрышчам. Яшчэ раз пра важныя дробязі

Хрышчэнскую ваду я ўжо каторы год набіраю не на Вадохрышча, а напярэдадні позна вечарам. Для нас з пляменніцай, якая жыве недалёка, гэта ўжо ператварылася ў своеасаблівы прыемны рытуал па знаёмым сцэнарыі. Гадзін у дзесяць вечара мы сустракаемся на прыпынку каля майго дома і павольна, нават крыху ўрачыста ідзём да царквы. 

Верыць і жыць. Невыпадковыя калядныя сустрэчы
0 797

Верыць і жыць. Невыпадковыя калядныя сустрэчы

Гэтыя навагоднія і калядныя дні заўсёды багатыя на нейкія цікавыя навіны, сустрэчы, знаёмствы. Заўсёды яны з нейкім патаемным, глыбокім падтэкстам, не выпадковыя. Нібы ў гэтыя дні сапраўды Неба становіцца бліжэй да цябе і гэткім чынам гаворыць табе тое, што мае сказаць.

Каб свята было сапраўды для ўсіх
0 1021

Каб свята было сапраўды для ўсіх

У гэтыя святочныя дні вельмі прыемна і хораша назіраць, як арганізавана віншуюць са святамі дзяцей і старых. Тых, хто асабліва мае ў гэтым патрэбу, бо, як прынята цяпер пісаць, знаходзяцца ў складанай жыццёвай сітуацыі. 

Бязвіз у сэрцы. Калі едзеш не за мяжу — дадому
0 1185

Бязвіз у сэрцы. Калі едзеш не за мяжу — дадому

Навіна аб тым, што Прэзідэнт пагадзіўся з прапановай МЗС працягнуць бязвіз для жыхароў суседніх краін яшчэ на год, несумненна, была ўспрынята пазітыўна перш за ўсё гэтымі самымі жыхарамі. Гасцінныя беларусы да гэтага аднесліся прыкладна так: ну і добра. Няхай прыязджаюць на здароўе. 

Пісьмо Дзеду Марозу. Як папрасіць у яго адчуванне свята?
0 1427

Пісьмо Дзеду Марозу. Як папрасіць у яго адчуванне свята?

Пісьмо Дзеду Марозу я знайшла... у супермаркеце, які спецыялізуецца на продажы будаўнічых матэрыялаў. Там сярод процьмы шпалераў, ламінату, сантэхнікі перад святамі цэлы аддзел выдзелілі пад навагодні «рыштунак». На стэндзе побач з каляднымі вянкамі і пасярэбранымі галінкамі яно і вісела.

Справа густу. Мова супраць інтэрнэт-перакладчыка. Пакуль выйграе апошні
0 1297

Справа густу. Мова супраць інтэрнэт-перакладчыка. Пакуль выйграе апошні

Звоніць нядаўна знаёмая і кажа: «Слухай, ты ж беларускую добра ведаеш. Мы тут з малым урокі робім, не можам зразумець. Падкажы нам, што такое «сітавіна». Слова, канешне, рэдкае, але ўрокі біялогіі ў беларускамоўнай школе не прайшлі дарэмна.

Выбар рэдакцыі

Рэгіёны

Сок з дастаўкай і з ледзяшамі: на Брэстчыне пачаўся сезон нарыхтоўкі бярозавіку

Сок з дастаўкай і з ледзяшамі: на Брэстчыне пачаўся сезон нарыхтоўкі бярозавіку

Як мы бярозавік куплялі на гандлёвай пляцоўцы лясгаса і ў лясніцтве

Культура

Анатоль Ярмоленка: Нас натхняе беларуская паэтычная класіка

Анатоль Ярмоленка: Нас натхняе беларуская паэтычная класіка

Творчая вечарына народнага артыста Беларусі прайшла ў адной з мінскіх гімназій.