У форме сімвала Беларусі васілька: у парку Дружбы народаў заклалі алею

Экаакцыя прымеркавана да асенняга месячніка па азеляненню «Разам за чыстую і зялёную краіну».

800 кустоў кізільніку высадзілі ў форме пялёстка валошкі, каб сімвалічна падкрэсліць ідэю блакітнага неба і сініх азёр Беларусі. Да кветкі вядзе алея, паабапал якой з’явілася 30 ясеняў, а крыху паводдаль — кампазіцыя з дзесяці саджанцаў елачак. Аб’ём выкананых за дзень работ зусім не маленькі, а добраўпарадкаваць зону адпачынку плануюць і надалей. У «пялёстку» налета з’явяцца ружы і жывая зялёная агароджа.

У Год гістарычнай памяці Мінпрыроды абвясціла акцыю «дрэва героя», і кіраўнік ведамства перакананы, што практычна кожны беларус пасадзіў дрэва ў гонар свайго асабістага героя: прадзеда, дзеда, бацькі.

— Пытанні захавання біяразнастайнасці ў свеце сёння актуальныя як ніколі. На жаль, згодна са статыстыкай, у апошнія гады ў сілу розных прычын яе становіцца ўсё менш і менш. Беларусь, на шчасце, — выключэнне, бо ў нас з гэтым усё ў парадку. У пытанні добраўпарадкавання і азелянення краіны ўцягваецца ўсё насельніцтва Беларусі ад мала да вяліка, — заўважыў міністр прыродных рэсурсаў Андрэй Худык. — Дзікіх жывёл у апошнія гады стала нашмат больш, штогод павышаецца і лясістасць нашай краіны — яна ўжо больш як 40 %. А гэта і чыстае паветра, і супрацьдзеянне зменам клімату, і спрыяльнае асяроддзе для жыхароў.

Адзіны дзень азелянення супрацоўнікі Мінпрыроды (а гэта каля трох тысяч чалавек) правялі сёння адразу па ўсёй Беларусі. Разам з імі на суботнік выйшла каля 10 тысяч беларусаў, якія таксама пажадалі пасадзіць дрэва ці куст. Спецыялісты падкрэслілі, што азеляненне населеных пунктаў краіны заўжды было прыярытэтам, бо пасадзіць дрэва — не толькі прэстыжна, але і карысна. Каля 80 % раёнаў Беларусі ўжо дасягнулі экалагічнага нарматыву азелянення ў 40 % і больш.

Больш як мільён раслін сёлета з’явіцца ў беларускіх мястэчках для іх азелянення. Работнікі Мінпрыроды разам з жыхарамі за час акцый ужо пасадзілі па ўсёй краіне 600 тысяч дрэў і столькі ж кустоў.

Ірына СІДАРОК

Фота аўтара