Жыццё — гэта заўсёды нейкія праблемы, якія патрабуюць вырашэння. І хіба ж можна, па вялікім рахунку, паскардзіцца, што да надзённых пытанняў людзей бракуе ўвагі з боку тых ці іншых дзяржаўных структур? У рэгіёнах рэгулярна праводзяцца прыёмы грамадзян, увайшлі ў норму прамыя тэлефонныя лініі, у тым ліку і па суботах. Так і на Зэльвеншчыне. Праўда, апошнім часам у раёне заўважылі, што зваротаў становіцца ўсё менш. Вось якое меркаванне выказаў наконт гэтага старшыня Зэльвенскага раённага Савета дэпутатаў Канстанцін БЕРДНІКОВІЧ.
— Канстанцін Іванавіч, чаму зваротаў цяпер практычна адзінкі?
— Бо трэба, каб не людзі ішлі да ўлады, а работнікі ўладных структур ішлі ў народ. Каб ведаць існуючыя праблемы, недапрацоўкі і старацца прыняць адпаведныя меры. І тым самым папярэдзіць незадаволенасць людзей, скаргі ў раённыя і вышэйстаячыя інстанцыі.
Узяць, напрыклад, аглядныя камісіі ў сельсаветах. Калі яны існуюць фармальна, на паперы, то, зразумела, ніякага толку не будзе. Ды і каму гэта патрэбна? Аднак калі падыходзіць адказна, з жаданнем убачыць праблему і яе вырашыць, то гэта вельмі сур'ёзная і дзейсная справа. У нас ужо склаўся парадак, што раз на тыдзень аглядныя камісіі, куды ўваходзяць спецыялісты ўсіх зацікаўленых службаў, наведваюць домаўладанні жыхароў з так званай групы рызыкі, пажылых адзінокіх людзей і на свае вочы пераконваюцца, якія ў іх умовы пражывання. Дапамагаюць у вырашэнні бытавых пытанняў (электраправодка, ацяпленне і г. д.), уручаюць памяткі аб выкананні правілаў пажарнай бяспекі, выдаюць адпаведныя прадпісанні аб устараненні выяўленых парушэнняў. Бывае, пісьмова нагадваюць дзецям пра іх абавязак дапамагаць састарэлым бацькам. Гэта ж не проста пытанне сумлення, а канстытуцыйная норма.
— Камісійна заўважылі, адзначылі ў акце. А вынік?
— Вось гэта самае галоўнае. Зазначу, што тыя ці іншыя «балячкі» мы не проста бачым і фіксуем, а бяром на кантроль, рэгулярна разглядаем вынікі работы аглядных камісій у кожным сельсавеце на ўзроўні раённага выканаўчага камітэта. Каб не сурочыць, не буду прыводзіць нейкую статыстыку ў дачыненні да пажараў і іншых надзвычайных сітуацый, але, паверце, эфект ад такой сумеснай працы ўлады і актывістаў мясцовага самакіравання відавочны.
Дарэчы, многія скаргі таксама папярэджваюцца дзякуючы сустрэчам з вяскоўцамі членаў раённых інфармацыйных груп, а таксама сельскім сходам. Вельмі актыўна ўзаемадзейнічаем са старастамі вёсак. Яны цесна кантактуюць з кіраўнікамі сельскіх Саветаў, удзельнічаюць у рабоце сесій, а многія старасты яшчэ і дэпутаты.
— А ці не з'яўляецца ў чалавека звычка да ўтрыманства, калі ён і пальцам сам не паварушыць, а толькі спадзяецца на ўладу?
— Безумоўна, святая справа ўлады — дапамагчы людзям, якім без гэтай падтрымкі сапраўды не абысціся — нядужым, пажылым, адзінокім грамадзянам. А іншым трэба, як кажуць, і самім не спаць у шапку. На мой погляд, такое разуменне паступова ўсё ж адбываецца. Раней нярэдка прыходзілі ў орган улады і патрабавалі «нешта даць». А цяпер больш просяць дапамагчы — прычым не сабе асабіста, а ў рэчышчы грамадскага інтарэсу. Напрыклад, як заасфальтаваць вуліцу? Пытанне ж не прыватнае, яно хвалюе і іншых жыхароў. У падобных выпадках, вядома, імгненнага рашэння не бывае, бо яны звязаны з грашовымі сродкамі, але і безнадзейнасці няма. Напрыклад, асноўныя дарожныя непрыемнасці ў Зэльве за апошнія гады ўсё ж устаранілі. І гэтую работу райвыканкам прадоўжыць.
Хаця ёсць і звароты па прыватных пытаннях — як правіла, кансультатыўнага характару. Нядаўна, напрыклад, жыхарка адной з вёсак звярнулася да мяне наконт дома, які ў свой час купляўся пад субсідыю для шматдзетнай сям'і. Яна хоча аформіць яго на дзяцей, патрэбна згода былога мужа, які цяпер недзе ў Расіі, але дзе дакладна — невядома... Пастараемся гэтай жанчыне дапамагчы.
Зэльвенскі раён
Фота Алесі ШУМОВІЧ
Летась зафіксавана зніжэнне колькасці выпадкаў гібелі на вытворчасці.
Карэспандэнты «Звязды» пабачылі, як праходзяць рэпетыцыі.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
