...У першыя гады самастойнага дарослага жыцця здавалася: як добра быць дзiцем!
Першыя рэпетыцыi пачалi ўвосень 2019-га.
«Вось будуць свае дзецi, паглядзiш», — хто з нас не чуў ад бацькоў гэту сентэнцыю? I многiя думалi, усмiхаючыся ўпотай: ды калi яшчэ тое будзе...
Дачка прыехала з летнiка, загартаваная лесам i камарамi, а разам з тым наскрозь «зараджаная» няўцямнымi рыфмамi i назольнымi рытмамi рускамоўнага рэпчыку ды папсы.
Яго аўтары расказалі пра тое, чаму так важна ганарыцца ёй.
Каб не было так сумна чакаць наступнага.
Сёлета ён прымае прадстаўнiкоў 17 краiн свету.
Дабрачынную акцыю ладзіць дырэкцыя міжнароднага фестывалю мастацтваў сумесна з віцебскім абласным аддзяленнем Беларускага фонду міру.
Як маленькiя беларусы перанеслi самаiзаляцыю?
Аднойчы злавiла сябе на тым, як часта кажу малым: «Зараз», «Давай потым», «Пачакай тры хвiлiны»...
Сёлета ён пройдзе ўпершыню выключна пад адкрытым небам.
З мастацтвам па жыцці.
Баявое ўзаемадзеянне найвышэйшага ўзроўню.
«Дзесяцігоддзі школьнае харчаванне нашых дзяцей будавалася на аснове зборніка рэцэптур».
